توپ هم به  ایران نمی فروشند

ساده ترین ابزار برای انجام ورزش های توپی، همان طور که از اسمش پیداست، توپ است! فدراسیون فوتبال ایران یکی، دو سالی می شود که به دلیل تحریم توان خرید و واردکردن توپ های جدید فوتبال و فوتسال را ندارد! در این زمینه روایت های عجیب و غریبی هم تعریف شده که بعضی ها در سفرهای خارجی با خالی کردن باد توپ ها، آنها را در چمدان جا می دهند و به ایران می آورند. این موضوع به صورت رسمی در تلویزیون بیان شد و درست بودن یا نادرست بودنش گردن راوی.

دریغ از یک دلار

فدراسیون فوتبال آه در بساط ندارد؛ دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس هم همین طور. پرسپولیس که با دو بار صعود به فینال لیگ قهرمانان آسیا، پاداش های کلانی نصیبش شده یکی از بدهکارترین تیم های ایرانی است. دلیلش هم مشخصا به تحریم های بانکی علیه ایران برمی گردد. نه فیفا به فدراسیون فوتبال پاداش صعود تیم ملی به جام جهانی را می دهد و نه کنفدراسیون فوتبال آسیا پاداش حضور در لیگ قهرمانان آسیا را به پرسپولیس. کاغذپاره ها کاری کردند که فوتبال در ایران در آستانه ورشکستگی است. همچنان نیازی به یادآوری این مورد نیست که مدیران فوتبال ایران وعده هایی توخالی مبنی بر حل وفصل این مشکل داده اند.

خارجی ها پر

این یکی هم در نوع خودش جالب است. در چندسال اخیر، مربیان مطرح خارجی از ایران رفته اند. دلیلش این است که فدراسیون های ورزشی مربوطه توان پرداخت دستمزد آنها را به موقع نداشته اند؛ چون اصولا بانکی با ایرانی ها همکاری نمی کرده که دستمزد این مربیان در حساب شان بنشیند. در این زمینه راه های میانبری پیدا شده ولی هر بار عاقبت خوشی نداشته است.

خروج چمدان های پر از پول

وقتی بانک و حساب ایرانی تحریم باشد، طبیعی است که جابه جایی پول حتی برای حضور در اردوهای خارجی هم شدنی نیست. این طور می شود که مسئولان ورزش ایران مجبور می شوند چمدان هایشان را پر از پول کنند و از طریق فرودگاه برای تیم، مربی و بازیکنان پول به خارج از کشور ببرند. ناگفته پیداست که چمدان های پرپول در فرودگاه مقصد چه دردسری می تواند برای حاملش داشته باشد.

فشنگی در کار نیست

این هم یکی از غم نامه های آزاردهنده به جا مانده از همان کاغذپاره معروف است. تیراندازان ایرانی به دلیل تحریم های اعمال شده علیه ایران فشنگی به دستشان نمی رسد تا تمرین کنند. می گویند بدون فشنگ، تفنگ را برمی دارند و در ذهن تجسم می کنند که قرار است تیراندازی کنند! نداشتن فشنگ لازم، تا به حال، فرصت درخشیدن در میدان های جهانی را از ایرانی ها گرفته است.

کفش و لباسی هم در کار نیست

«کاغذپاره ها» باعث شد تا دو کمپانی معتبر و بزرگ تولید پوشاک ورزشی، رفتار ناشایستی با ایران به ویژه در فوتبال انجام دهند. نایکی از این گفت که ایرانی ها حق استفاده از کفش های این برند در تورنمنت های مهم را ندارند. آدیداس هم با وجود اینکه با فدراسیون فوتبال ایران قرارداد داشت، این قرارداد را به صورت یک طرفه فسخ کرد و گفت دیگر با فدراسیون های ایرانی همکاری نمی کند.

به این موارد باید یکی، دو نکته دیگر از جمله دردسر فدراسیون والیبال برای خرید تجهیزات پخش اچ.دی و چند نمونه ریزودرشت دیگر هم اضافه شود. البته که بدون اضافه کردن موارد دیگر، مشخص است که «کاغذپاره» دیروز، در ورزش ایران، امروز تبدیل به «غم نامه» شده است.

*شرق