رزق رمضان"غزلی از علی اکبر پورسلطان(مهاجر)"
 

برخیز، که هنگامه ی وصل و حذر است

آن خفته ی بی عذر، تباه و هدر است پ

س هر که به پا خواسته رجحان دارد

زین رو که به مهمانی حق مفتخر است

مثنوی "داغ جانسوز" به مناسبت سالگرد رحلت بنیان گذار جمهوری اسلامی ایران "سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)"

باز آن نیمه‌ی خرداد غم‌انگیز رسید موسم هجرت آن یارِ دل انگیز رسید در سرانجام بهاران ز چه پاییز آمد خبر از رجعت آن عارفِ شب خیز آمد

امّت روح الله " غزل سوگواره ی امام خمینی (ره) سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)

غم جانسوزی ما ، رحلتِ روح الله است 

سبب رامش از آن ، وسعت روح الله است 

و هنوز از بدِ تقدیر و قضا حیرانم

عقده ی مانده به دل ، حسرت روح الله است

شِکوه " غزلی در غم عروج ملکوتی امام راحل (س) سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
یاد داری که از آن ، کوی تو گریان رفتم

بر قرار آمده بودم ، همه ویران رفتم

ساقی این مرتبه الحق ، پُر و پیمان آمد

شور و مستی ز سرم رفت ، که ویلان رفتم

غم روح خدا " قصیده ای تقدیم به روح قدسی امام امُت خمینی کبیر (ره) " سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
عزم سفر نموده‌ای از این سرا چرا !؟

تا کی زنم ز هجرتِ تو ، دست و پا چرا !؟  

گفتی دلا ، که تا به ابد ، سر به زیر باش

سرگشته‌ ات کنون شده سربه هوا چرا !؟

آينه دار " غزلی در هجران امام خمینی (ره) " سروده ی علی اکبر پورسلطان(مهاجر)

مرغ درون هوای دیار تو کرده است

پاییزجست وخیزِ بهارِ تو کرده است  

نادیده دل سپرده و با دیده هکذا

دل را به عقل و دیده دچار تو کرده است

صبحِ روشنی " قصیده ی انتظار " سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
چشمِ خمارِ نرگسـي ، برده تـوان و  طاقتـي

آه خـدا مگـر  شـدم  ،  مرتكـبِ  حمـاقتـي  

دستِ بريـده ام كجـا ، تا  برسـد به  دامنش

تـا بـه ديـار او شـوم ،  بگذرد   از  نهـايتـي 

یا مهدی (غزلی در رسای حضرت بقیه الله الاعظم “عج”) سروده ی علی اکبر پورسلطان(مهاجر)
آنقدر، یا مهدی بگویم تا بیایی

پیوسته راهت را بپویم تا بیایی  

در وادیِ تهذیبِ نفسِ خوی و کردار

اصلاح سازم خُلق و خویم تا بیایی

غزلی از علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
فخر شهیدان ”به میمنت ولادت با سعادت حضرت سیّد الشهداء (ع)”

دل گُل افشان بنما، سوّم شعبان آمد

خامس آل عبا، فخر شهیدان آمد

شام یلدا "غزلی تقدیم به پیشگاه عقیله ی بنی هاشم "سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)
از آن روزی که تنها بود زینب

امیدِ دشتِ غم ها بود زینب

در آن بازارِ شامِ دین فروشان

سکوتش را سخن ها بود زینب

گناهِ لذّت — غزلی فرهنگی، اجتماعی "سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر) "
حیای زن به موازاتِ غیرتِ مرد است

بدون این دو بشر نازن است و نامرد است

اگر که مرد و زن همواره قیدِ هم باشند

سلیم عقل گویدت این زوج بی هماورد است

"مادر" قصیده ای به مناسبت روز زن "سروده ی علی اکبر پورسلطان (مهاجر)

بنازم بر قد و بالای مادر

بریزم هستی ام بر پای مادر

هزاران شعر اگر از عشق گویم

نگیرد هیچ عشقی جای مادر

نوروز "غزلی از علی اکبر پورسلطان (مهاجر)"

موسمِ جشن وطرب مست وغزل خوان آمد

به سرا پرده ی دل کوکبِ مستان آمد  

فرشِ خضرا شده گسترده به دشتِ برکات

خواند بلبل، گهِ خوش رقصیِ مرغان آمد