در اين هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السّلام از جا برخاست و عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت اى رسول خدا! فضايل اين ماه را بيشتر بيان كنيد، تا ميل به روزه گرفتن و عبادت كردن در اين ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شب‏زنده‏دارى بپردازيم.

رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى‏نويسد، و هر حسنه‏اى برابر با (ثواب) يك سال عبادت است.

و هر كس دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، گناهانى كه باعث نابودى اويند، آمرزيده مى‏شوند.

و هر كس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و ياقوت براى او بالا برده خواهد شد.

و هر كس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، در روزى او گشايش حاصل مى‏شود.

و هر كس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مى‏دهد.

و هر كس شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى‏سازد.

و هر كس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و دستيارانش و وسوسه‏ها و اشارات وسوسه انگيز وى در امان مى‏ماند.

و هر كس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد از دنيا رحلت نمى‏كند مگر آنكه از آب چشمه حوضهاى قدس سيراب شود.

و هر كس نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد منكر و نكير به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.

و هر كس ده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى‏دهد.

و هر كس يازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، يازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى‏شود.

و هر كس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زيارت مى‏كنند تا زمانى كه در صور بدمند.

و هر كس سيزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى‏كنند.

و هر كس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پايان و درندگان حتّى ماهيان درياها الهام مى‏شود كه براى او طلب آمرزش كنند.

و هر كس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، پروردگار عزيز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: به عزّتم قسم كه تو را در آتش نمى‏سوزانم.

و هر كس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش براى او خاموش مى‏شود.

و هر كس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.

و هر كس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى بهشت به روى او باز مى‏گردد.

و هر كس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار قصر از درّ و ياقوت در بهشت به وى عطا مى‏شود.

و هر كس بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوريان بهشتى را به‏ همسرى او درآورند.

و هر كس بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى‏گويند و بالهاى خويش را بر بدن او مى‏سايند.

و هر كس بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى‏پوشانند.

و هر كس بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بيرون آمدن از قبر، مركبى از نور براى او آماده مى‏كنند، و او بر آن مركب نور سوار مى‏شود و به سوى بهشت به پرواز در مى‏آيد.

و هر كس بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، اختيار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحيد به او كرامت مى‏شود.

و هر كس بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، امان بيزارى از نفاق به او داده مى‏شود.

و هر كس بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنايت مى‏فرمايد.

و هر كس بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند برات رهایى او را از آتش جهنّم صادر مى‏كند.

و هر كس بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، چهره‏اى نورانى و شاد پيدا مى‏كند.

و هر كس بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را كه بزرگترين پاداشهاست به دست مى‏آورد.

و هر كس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل او را از پيشگاه عرش مورد خطاب قرار مى‏دهد كه: اى مرد! عمل خود را از سر گير، و از نو شروع به كار كن، زيرا گناهان گذشته تو همه آمرزيده شد(البته به جز حق الناس)، و اين گفته پروردگار عالميان است كه: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره‏هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بيابان و به شماره روزهاى دنيا باشد، من همه آنها را آمرزيدم، و انجام اين كار در ازاى روزه‏دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نيست.

ابن عبّاس مى‏گويد كه: اين ثواب روزه‏دارى در ماه شعبان است.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62

ابو حمزه ثمالى، از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده است كه: هر كس در ماه شعبان روزه بگيرد، مايه پاكى او از هر لغزش و "وصمه" و "بادره" خواهد شد، راوى مى‏گويد: از حضرت پرسيدم: وصمه چيست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصيت، عرض كردم: بادره چيست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبه از آن همان پشيمانى بر آن است.

‏من لا يحضره الفقيه، ج‏2، ص 92

اسماعيل بن عبد الخالق روايت كرده است كه در محضر امام صادق عليه السّلام از ماه شعبان و روزه گرفتن در آن سخن به ميان آمد، آن حضرت فرمود: روزه گرفتن در آن ماه فضيلتش چنان و چنين است، حتى اگر شخصى مرتكب قتل حرامى شود و ماه شعبان را روزه بگيرد، اين روزه گرفتن به حال او مفيد است و آمرزيده خواهد شد.(البته از آن جهت که حق الله را تباه کرده آمرزیده می‏شود نه از جهت حق الناس آن)

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 59

عبد اللَّه بن مرحوم ازدى نقل كرده است كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‏فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد، حتماً بهشت بر او واجب مى‏شود؛ و هر كس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگيرد خداوند متعال در عالم دنيا در هر روز و هر شب به او نظر مى‏كند و نظر خداوند به او تا در بهشت نيز ادامه مى‏يابد؛ و هر كس سه روز روزه بگيرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زيارت مى‏كند.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60

اسماعيل بن ابى زياد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و به منزله بهار مستمندان است، و خداوند متعال عيد قربان را فقط براى سير كردن نيازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام كنيد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60

ابو الصباح از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است: به خدا سوگند كه روزه ماه شعبان و ماه رمضان به منزله قبول توبه است از طرف خداوند است.(تأکید می‏شود که حق الناس را باید شخصی که حقش ضایع شده ببخشد)

‏

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61

عمرو بن خالد، از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در ماه شعبان و ماه رمضان روزه مى‏گرفت و روزه اين دو ماه را به يك ديگر وصل مى‏كرد و مردم را از اتّصال روزه ماه شعبان به ماه رمضان نهى كرده مى‏فرمود: اين دو ماه، دو ماه خدا است و كفاره گناهان گذشته و آينده است.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61

سماعة بن مهران نقل مى‏كند كه به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: آيا كسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى‏گرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه بهترين پدران من است، در ماه شعبان روزه مى‏گرفت.

الكافي، ج‏4، ص 91

زيد بن اسلم روايت كرده است كه از پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در مورد روزه ماه رجب پرسيدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافليد؟

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61

اسامة بن زيد روايت كرده است كه: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آنقدر پى در پى روزه مى‏گرفت تا جايى كه گفته مى‏شد: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم افطار نخواهد كرد، و آنقدر افطار مى‏كرد تا جايى كه گفته مى‏شد: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روزه نخواهد گرفت. راوى مى‏گويد: از اسامة بن زيد سؤال كردم: آيا متوجه شدى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در چه ماهى از ماههاى سال بيشتر روزه مى‏گرفت؟ گفت: آرى، گفتم: كدام ماه؟ گفت: شعبان، ماهى كه در بين رجب و رمضان قرار دارد، و مردم از (فضيلت) آن غافلند، و آن ماهى است كه اعمال در آن ماه به سوى پروردگار جهانيان بالا مى‏رود، و من دوست دارم در حالى كه روزه هستم، عمل من به (عالم) بالا برود.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61

از انس بن مالك روايت شده است كه از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پرسيدند: كدام يك از روزه‏ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نيّت بزرگداشت ماه رمضان.

ام سلمه روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در هيچ ماهى تا پايان ماه روزه نمى‏گرفت مگر ماه شعبان كه آن را به ماه رمضان متّصل مى‏كرد.

ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62

برگرفته از : ابنا