ابن عباس روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در حالى كه يارانش از فضيلت ماه شعبان سخن مىگفتند فرمود: شعبان ماه شريفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى كه حامل عرشند آن را بزرگ مىدارند و حقّش را مىشناسند، و آن ماهى است كه در آن روزيهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مىشوند، و بهشت، زينت و آراسته مىگردد، و به اين جهت نامش را شعبان گذاشتند كه روزيهاى مؤمنان در آن تقسيم مىشود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنهاى هفتاد برابر مىشود، و سيئه (از نامه اعمال) پاك و گناهان آمرزيده مىگردد، و عمل نيك، مورد قبول قرار مىگيرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مىكند و از عرش خويش به روزهداران و عبادتكنندگان خود نظر مىافكند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مىكند. 
در اين هنگام، حضرت علىّ بن ابى طالب عليه السّلام از جا برخاست و عرض كرد: پدر و مادرم به فدايت اى رسول خدا! فضايل اين ماه را بيشتر بيان كنيد، تا ميل به روزه گرفتن و عبادت كردن در اين ماه، در ما افزون شود، و به تهجّد و شبزندهدارى بپردازيم.
رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد خداوند براى او هفتاد حسنه مىنويسد، و هر حسنهاى برابر با (ثواب) يك سال عبادت است.
و هر كس دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، گناهانى كه باعث نابودى اويند، آمرزيده مىشوند.
و هر كس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از درّ و ياقوت براى او بالا برده خواهد شد.
و هر كس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، در روزى او گشايش حاصل مىشود.
و هر كس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبّت او را در دلهاى مردم قرار مىدهد.
و هر كس شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مىسازد.
و هر كس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و دستيارانش و وسوسهها و اشارات وسوسه انگيز وى در امان مىماند.
و هر كس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد از دنيا رحلت نمىكند مگر آنكه از آب چشمه حوضهاى قدس سيراب شود.
و هر كس نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد منكر و نكير به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود.
و هر كس ده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مىدهد.
و هر كس يازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، يازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مىشود.
و هر كس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زيارت مىكنند تا زمانى كه در صور بدمند.
و هر كس سيزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مىكنند.
و هر كس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پايان و درندگان حتّى ماهيان درياها الهام مىشود كه براى او طلب آمرزش كنند.
و هر كس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، پروردگار عزيز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مىدهد كه: به عزّتم قسم كه تو را در آتش نمىسوزانم.
و هر كس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياى آتش براى او خاموش مىشود.
و هر كس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد.
و هر كس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، تمام درهاى بهشت به روى او باز مىگردد.
و هر كس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار قصر از درّ و ياقوت در بهشت به وى عطا مىشود.
و هر كس بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوريان بهشتى را به همسرى او درآورند.
و هر كس بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، فرشتگان به وى خوش آمد مىگويند و بالهاى خويش را بر بدن او مىسايند.
و هر كس بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مىپوشانند.
و هر كس بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بيرون آمدن از قبر، مركبى از نور براى او آماده مىكنند، و او بر آن مركب نور سوار مىشود و به سوى بهشت به پرواز در مىآيد.
و هر كس بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، اختيار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحيد به او كرامت مىشود.
و هر كس بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، امان بيزارى از نفاق به او داده مىشود.
و هر كس بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنايت مىفرمايد.
و هر كس بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، خداوند برات رهایى او را از آتش جهنّم صادر مىكند.
و هر كس بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، چهرهاى نورانى و شاد پيدا مىكند.
و هر كس بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگيرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را كه بزرگترين پاداشهاست به دست مىآورد.
و هر كس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئيل او را از پيشگاه عرش مورد خطاب قرار مىدهد كه: اى مرد! عمل خود را از سر گير، و از نو شروع به كار كن، زيرا گناهان گذشته تو همه آمرزيده شد(البته به جز حق الناس)، و اين گفته پروردگار عالميان است كه: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطرههاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بيابان و به شماره روزهاى دنيا باشد، من همه آنها را آمرزيدم، و انجام اين كار در ازاى روزهدارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نيست.
ابن عبّاس مىگويد كه: اين ثواب روزهدارى در ماه شعبان است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62
ابو حمزه ثمالى، از امام محمّد باقر عليه السّلام روايت كرده است كه: هر كس در ماه شعبان روزه بگيرد، مايه پاكى او از هر لغزش و "وصمه" و "بادره" خواهد شد، راوى مىگويد: از حضرت پرسيدم: وصمه چيست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصيت، عرض كردم: بادره چيست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبه از آن همان پشيمانى بر آن است.
من لا يحضره الفقيه، ج2، ص 92
اسماعيل بن عبد الخالق روايت كرده است كه در محضر امام صادق عليه السّلام از ماه شعبان و روزه گرفتن در آن سخن به ميان آمد، آن حضرت فرمود: روزه گرفتن در آن ماه فضيلتش چنان و چنين است، حتى اگر شخصى مرتكب قتل حرامى شود و ماه شعبان را روزه بگيرد، اين روزه گرفتن به حال او مفيد است و آمرزيده خواهد شد.(البته از آن جهت که حق الله را تباه کرده آمرزیده میشود نه از جهت حق الناس آن)
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 59
عبد اللَّه بن مرحوم ازدى نقل كرده است كه از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مىفرمود: هر كس روز اول ماه شعبان را روزه بگيرد، حتماً بهشت بر او واجب مىشود؛ و هر كس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگيرد خداوند متعال در عالم دنيا در هر روز و هر شب به او نظر مىكند و نظر خداوند به او تا در بهشت نيز ادامه مىيابد؛ و هر كس سه روز روزه بگيرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زيارت مىكند.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60
اسماعيل بن ابى زياد از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و به منزله بهار مستمندان است، و خداوند متعال عيد قربان را فقط براى سير كردن نيازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام كنيد.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 60
ابو الصباح از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است: به خدا سوگند كه روزه ماه شعبان و ماه رمضان به منزله قبول توبه است از طرف خداوند است.(تأکید میشود که حق الناس را باید شخصی که حقش ضایع شده ببخشد)
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
عمرو بن خالد، از امام باقر عليه السّلام روايت كرده است: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در ماه شعبان و ماه رمضان روزه مىگرفت و روزه اين دو ماه را به يك ديگر وصل مىكرد و مردم را از اتّصال روزه ماه شعبان به ماه رمضان نهى كرده مىفرمود: اين دو ماه، دو ماه خدا است و كفاره گناهان گذشته و آينده است.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
سماعة بن مهران نقل مىكند كه به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: آيا كسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مىگرفت؟ فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم كه بهترين پدران من است، در ماه شعبان روزه مىگرفت.
الكافي، ج4، ص 91
زيد بن اسلم روايت كرده است كه از پيامبر خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در مورد روزه ماه رجب پرسيدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافليد؟
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
اسامة بن زيد روايت كرده است كه: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آنقدر پى در پى روزه مىگرفت تا جايى كه گفته مىشد: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم افطار نخواهد كرد، و آنقدر افطار مىكرد تا جايى كه گفته مىشد: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روزه نخواهد گرفت. راوى مىگويد: از اسامة بن زيد سؤال كردم: آيا متوجه شدى كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در چه ماهى از ماههاى سال بيشتر روزه مىگرفت؟ گفت: آرى، گفتم: كدام ماه؟ گفت: شعبان، ماهى كه در بين رجب و رمضان قرار دارد، و مردم از (فضيلت) آن غافلند، و آن ماهى است كه اعمال در آن ماه به سوى پروردگار جهانيان بالا مىرود، و من دوست دارم در حالى كه روزه هستم، عمل من به (عالم) بالا برود.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 61
از انس بن مالك روايت شده است كه از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم پرسيدند: كدام يك از روزهها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نيّت بزرگداشت ماه رمضان.
ام سلمه روايت كرده است كه رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در هيچ ماهى تا پايان ماه روزه نمىگرفت مگر ماه شعبان كه آن را به ماه رمضان متّصل مىكرد.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 62
برگرفته از : ابنا
