از ابتدای درگیری‌های ماه اکتبر، دست‌کم 5000 نفر از ساکنان این باریکه که اغلب آنها زن و کودک بودند، زیر آتشباری وحشیانه رژیم صهیونیستی شهید شدند، اما این عدد در برابر مجروحانی که در بیمارستان‌ها با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند، خیلی بزرگ نیست. از مراکز درمانی، فقط یک نام و ساختمان مانده؛ هیچ مسکن و آرامبخشی نیست؛ جراحی‌ها به خاطر قطعی برق زیر نور تلفن همراه و بدون بیهوشی انجام می‌شود. مجموعه شرایطی که بیمارستان‌ها را به یک گور دسته‌جمعی تبدیل کرده است. حتی کیسه جسد هم به اندازه کشته شدگان نیست.

اما تعداد مجروحانی که در مراکز درمانی برای زنده ماندن تقلا می‌کنند، در برابر آوارگان عدد بزرگی نیست. از 2میلیون و 300هزار نفر جمعیت غزه، یک میلیون و 400هزار نفر آواره هستند. آنها زیر سقف خانه خود به خواب رفتند و در یک ویرانه بیدار شدند.

غزه، هیچ نقطه امنی ندارد؛ بیمارستان، مسجد، کلیسا حتی گورستان‌ها زیر آتشند و شهروندان سرگردان و سردرگم، جایی برای پناه گرفتن ندارند. آب قطع است؛ برق نیست؛ ذخایر غذا و انرژی رو به اتمام است و سایه قحطی مرگبارتر از موشک‌های رژیم صهیونیستی، در حال آدمکشی است.

اگرچه علاوه بر کشورهای منطقه و مسلمان نشین، این بار حتی مردم اروپا و امریکا هم به صورت بی سابقه‌ای  به تراژدی غیرانسانی غزه معترض بوده و خواستار یک آتش بس ولو موقت هستند، اما امریکا با وتوکردن پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی در شورای امنیت مبنی بر «آتش‌بس بشردوستانه»، دستانش را روی دکمه «نسل‌کشی بدون خونریزی» فشرد تا در کنار حمام خونی که در این باریکه ساحلی به راه افتاده، به جهان نشان دهد؛ این جنگ به هیچ قانونی پایبند نیست.

رژیم اسرائیل در حال مجازات دسته‌جمعی مردم غزه است و امریکا با حمایت مالی، تسلیحاتی، اطلاعاتی، سیاسی و رسانه‌ای جلوی هر کمک، پیشنهاد یا ابتکار عملی را گرفته و طنز ماجرا این است که این ممانعت با شعار جلوگیری و بازدارندگی از تشدید تنش‌ها در منطقه انجام می‌شود.

امریکا با این استدلال که آتش‌بس موقت به تجدید قوای حماس و آمادگی این گروه برای حملات جدید علیه اسرائیل  می‌انجامد در تازه‌ترین واکنش اعلام کرده که صحبت از هر وقفه‌ای بعد از آزادشدن اسرایی که در بازداشت حماس هستند ممکن خواهد بود. شروطی که به صریح‌ترین شکل ممکن اعلام می‌کند دو میلیون و 300هزار شهروند غزه عملا گروگان امریکا و ارتش نیابتی اوست. ایالات متحده همانند گذشته به هواداری متعصبانه خود از اشغالگران قدس ادامه می‌دهد و جو بایدنی که به سهو کلام معروف است، عامدانه کلماتی انتخاب می‌کند که ضمن حمایت تمام‌قد از یک طرف، طرف دیگر را نادیده می‌گیرد.

میانجیگری مصر و قطر هم تا اینجای کار نتوانسته چیزی جز سه کاروان کمکی محقر را به داخل غزه بفرستد؛ سه قطره برای یک اقیانوس!

آمریکا و رژیم اسرائیل دربرابر فریادهای کودکان و زنان غزه و اعتراض جامعه جهانی، ناشنوا هستند و بر همین اساس است که جوامع بین‌المللی نگران‌تراز همیشه به خاورمیانه‌ای چشم دوخته‌اند که می‌دانند زیرپوستش، چه آتشی نهفته است.

در دو هفته گذشته رسانه‌های اروپایی بارها و بارها احتمال تشدید بی‌ثباتی و طولانی‌ شدن چرخه درگیری را گوشزد کرده و اخطار داده اند که فعالتر شدن محور مقاومت در شرایط فعلی به نفع هیچکس نیست. این رسانه‌ها به نقل از کارشناسان و تحلیگران هشدار می‌دهند، حزب الله لبنان و سایر نیروهای محور مقاومت در عراق، یمن، افغانستان، پاکستان و سوریه، تماشاگران بی‌حس و بی‌تفاوت تراژدی غزه نیستند و جانبداری سرسختانه امریکا از یک طرف این مجوز را به طرف دیگر می‌دهد که در راستای دفاع مشروع از ابتدایی‌ترین حق حیات و زندگی بی‌گناهان غزه به هر شکل ممکن اقدام کنند. اما پیشتر از همه، فلسطینیانی هستند که مقاومت برایشان نه یک انتخاب، بلکه تنها راه زنده‌ماندن میان دستهایی است که راه تنفسشان را بی‌رحمانه‌تر از همیشه می‌فشارد.