روزنامه جمهوری اسلامی با سیدهادی کسائی‌زاده؛ روزنامه‌نگار درباره مشکلات آمدن اتباع غیرمجازی که در دو سال اخیر و بعد از به قدرت رسیدن طالبان به صورت غیرقانونی به ایران آمده‌اند گفتگو کرده است. خلاصه این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:

* چه روستاهایی در جنوب تهران داریم که ظرف 10 سال گذشته از ایران خالی شده و افغان‌ها آنجا را تسخیر کرده‌اند مثل روستای «اشرف‌آباد»، «مجیدآباد»، «کویرآباد».

* مردم آرام آرام وارد کانال خبری من شدند و برای من پیام می‌فرستادند که آقای کسایی‌زاده من بچه باقرشهر هستم، چرا باید بروم شهرری نان بخرم چون اینجا نان پیدا نمی‌شود. تا ساعت 12 ظهر همه نانوایی‌ها، نان را تمام کرده‌اند و افغان‌ها آن را خریداری کرده‌اند.

* کارمندان فروشگاه‌های زنجیره‌ای اعلام کردند که 3 بار ما را اخراج کرده‌اند، چون مگر می‌شود ظرف نیم‌ساعت همه تخم‌مرغ‌ها و روغن‌ها تمام بشود. یعنی اینکه دچار یک نبود امنیت غذایی هم شده‌ایم. افغان‌ها زاد و ولد کرده‌اند و غذاها را می‌خورند.

* من افغانی‌ستیز نیستم و حتی برخی از آنها را تحت پوشش خودم دارم. مشکل من عدم ساماندهی افغان‌ها در ایران است. هیچ کدام از آنها اسناد هویتی ندارند.

* الان در شهرداری تهران فقط 70 هزار افغانی مشغول به کار هستند که آمار رسمی است. اعلام نشده است ولی من این آمار را به دست آورده‌ام. 13 نفر اتباع افغان در یوسف‌آباد دستگیر کردند که این اشخاص قبلاً عضو ماموران امنیتی افغانستان بوده‌اند که به دلیل ورود طالبان فرار کرده‌اند به ایران آمده‌اند و مشغول بکار شده‌اند. و جالب‌تر اینکه آن چیزی که من به دست آوردم و شنیدم در بازجویی‌ها گفته بودند که آمار همه چیز را هم داشته‌اند که چه کسی می‌رود و چه کسی می‌آید. شغل آنها این بوده است.

* نکته دیگر آنکه سال 98 قانون تعیین تکلیف تابعیت فرزندان اصلاح شد. قبلاً در دهه 80 یک قانون دیگر بود. در این قانون آمده اگر زنی ایرانی با یک مرد افغان یا خارجی ازدواج قانونی و شرعی داشته باشند، فرزند آنها ایرانی می‌شود. این نفوذ نیست؟

* اگر افغانی غیرمجاز به ایران بیاید 3 ماه تا یک سال حبس دارد، جریمه نقدی و خروج از کشور دارد. به این قانون اصلاً عمل نشد و دو سال است که آن را کنار گذاشته‌اند.

* افغانی در ایران وقتی خانه ویلایی می‌خرد یعنی چه؟ خانه 100 میلیاردی در زعفرانیه می‌خرد یعنی چه؟ حال به اسم یک ایرانی.

* 8 میلیون افغانی در ایران یعنی جمعیت 3 کشور حاشیه خلیج فارس. ما به اندازه جمعیت 3 کشور در داخل ایران افغانی داریم که هویت هم ندارند. اگر الآن یک افغانی با موتور با یکی تصادف کند از کجا می‌شود پیدایش کرد؟

* در کهریزک طبق آمار 15 هزار جمعیت داریم. اما الان 500 هزار نفری هستند. بعد 330 بنگاه املاک دارد شهری که در آن طلافروش و پاساژ ندارد چون شهر کوچکی است. اکثر بنگاههای آنجا هم غیرمجاز هست و اکثراً هم به افغانها اجاره می‌دهند به صورت قولنامه‌ای. از آنها نه کارت ملی می‌گیرند و نه مدرک شناسایی همه افغانها هم جسارت پیدا کرده‌اند.

* پرهرج و مرج‌ترین شهر برای آنها تهران است که صبح یک افغانی سه‌چرخه می‌خرد حدود 10 میلیون تومان و روزی 3 میلیون درآمد دارد همه آنها در جنوب شهر سه‌چرخه دارند و ضایعات بار می‌زنند و درآمد آنها بسیار زیاد است. حداقل ماهی 200 میلیون درآمد دارند. برخی افغانها در تهران پول رهن نمی‌دهند و فقط اجاره می‌دهند. ماهی 20 یا 30 میلیون فقط اجاره می‌دهند. بعضی از آنها انبار اجاره می‌کنند، خودرو اجاره می‌کنند. الآن هم سانتافه و مازراتی به نام می‌زنند.

* همه جای دنیا وقتی یک تبعه وارد کشور دیگری می‌شود داخل اردوگاه می‌رود ولی ما در کشور اردوگاه نداریم. و این یک معضل اساسی است. دوم اینکه اتباع به چه چیزی در ایران نیاز دارند؟ 1- خانه 2- غذا.

* اگر این دو را برای اتباع محدود کنیم، می‌توانیم آنها را ساماندهی کنیم. باید به بنگاههای املاک اعلام کنیم هرکسی به اتباع خانه اجاره دهد، بازداشت می‌شود مگر اینکه از فرمانداری مجوز داشته باشند. به نانوایی‌ها بگویید که به افغان‌ها به شرطی نان بدهند که با کارتی که ما می‌دهیم می‌توانند خرید کنند و بدانند که اگر تخلف شود، نانوایی پلمب می‌شود.

* افغان‌ها در تهران بسیار زیاد هستند و به دو گروه طالبان و افغان‌های دارای مجوز تقسیم می‌شوند که همدیگر را هم قبول ندارند. افغان‌های ایرانی تا شب سرکار هستند ولی طالبان سرکار نمی‌روند.