استاد دانشگاه تهران گفت: اگرچه آمار رسمی وجود ندارد، ولی در دانشگاه تهران نزدیک به 50 عضو هیئت علمی رفته‌اند و من خبر موثق دارم که چند برابر آن‌ها درحال تدارک رفتن هستند.
دکتر حسین آخانی در گفتگو با خبرآنلاین افزود: اعضای جوانتر هیئت علمی با حقوق ناچیز امکان تدوام زندگی و کار علمی ندارند و طبیعی است از این فرصت‌ها بیشتر استفاده خواهند کرد. عملا هیچ فارغ التحصیلی از دانشگاه‌های معتبر خارجی تمایل به برگشت به ایران ندارد و اگر هم گاهی این اتفاق می‌افتد دلایل دیگری دارد.
وی تصریح کرد: در همین دو یا سه سال اخیر بسیاری از همکاران دانشگاهی که حتی استخدام رسمی هم هستند، یا به دنبال یافتن فرصت‌های شغلی در خارج از کشورند و یا با درخواست بازنشستگی زودرس و مرخصی بدون حقوق بی‌سر و صدا از دانشگاه خارج می‌شوند.معتقدم که مشکل دانشگاه در بسیاری از رشته‌ها مشکل درک مدیریت از علم به معنای واقعی آن در سطوح بالای اداره کشور در مرحله اول و دخالتهای خارج از دانشگاه و مشکلات مالی نقش مهمی در خروج نخبگان داشته است.
دکتر آخانی یادآور شد: من کلمه "خروج" را به جای "اخراج" انتخاب کرده‌ام که در برگیرنده مجموعه‌ای از اتفاقاتی است که منجر به اخراج رسمی که اتفاقا بسیار کم است، حذف اداری و گزینشی، اشغال کردن جایگاه‌های هیئت علمی با سهمیه‌ها، محدودیت امکان استخدام، بی‌عدالتی در دادن بودجه و امکانات بخصوص به افراد مستقل، عدم برخورد و حتی حمایت از برخی متقلبان و مقاله سازان علمی سالهاست باعث خروج و یا حذف و دلسردی بسیاری از استعدادها از دانشگاه‌ها شده است. متاسفانه گزینش‌های عمومی تیغی است بر سر جامعه متخصص که به نظر من در خدمت غربی‌هاست. چون ما مفت مفت نیروهای خود را به آنها هدیه می‌کنیم. درست مانند ارتشی که سربازانش را به دشمن می‌بخشد!
استاد دانشگاه تهران با تاکید بر اینکه اوضاع دانشگاه‌ها خوب نیست، اضافه کرد: این روزها با هر همکاری حرف زدم حال و روزش از من بهتر نبود. اگر حاکمیت اقدام به حل مشکلات کلان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، بین المللی و محیط‌زیستی نکند، جامعه از وجود افراد مستعد و متخصص در بسیاری از زمینه‌ها محروم شده و این افت به نفع هیچ جریان سیاسی در ایران نیست. ما از مسئولین انتظار حمایت داریم نه اینکه امنیت شغلی و روانی متخصصانی که علیرغم همه مشکلات مانده‌اند را به خطر بیاندازند و با زبان‌های گزنده مرتب ما را تهدید کنند.
وی افزود: نتیجه این رفتار از دست دادن سرمایه‌های انسانی کشوری است که 4 دهه در مقابل انواع فشارها از جنگ و تحریم تا شرایط سخت محیط‌زیستی از خود مقاومت و خویشتن‌داری نشان داده است. شما تا ابد نمی‌توانید از یک پیکری که به او غذای سالم نمی‌دهید انتظار توان ادامه کار بدهید. رفتاری که حاکمان با بی‌درایتی با سرمایه‌‎های انسانی کرده‌اند، بسیار شبیه رفتاری است که با محیط‌زیست این کشور کرده‌اند. بهره کشی ناپایدار از سرزمین نتیجه‌اش آسمان پر از گرد و خاک، خشکی دریاچه‌ها و رودخانه‌های چون ارومیه و بختگان و کارون، فرونشست زمین، کمبود منابع آبی و از هم گسیختگی طبیعی در شرایط سخت افزایش دمای کره زمین، چنان کشور را در گیر بحران کرده است که حل آنها از توان یک اقلیت کوچک و یک جناح سیاسی با نگاه سختگیرانه در قرن 21 خارج است.

  تعداد بازديدها: 418

    نسخه قابل چاپ