روزنامه اعتماد با اینکه برخی اشخاص معدود، ادعا‌های هیات تحقیق و تفحص فولاد مبارکه دریافت وجوهی (قانونی یا غیرقانونی) را تکذیب کرده یا درباره آن توضیح داده‌اند، همچنان رقم‌های درشتی که تحت عنوان «مسوولیت اجتماعی» به برخی نهاد‌ها و سازمان‌ها پرداخت شده تکذیب نشده و درباره آن هیچ شفافیتی صورت نگرفته است.

در گزارش هیات تحقیق و تفحص، در زیرعنوان «کمک و هدیه به نهاد‌ها و سازمان‌های دارای ممنوعیت دریافت هدیه و کمک» رقم‌هایی ذکر شده که عجیب به نظر می‌رسد.

مثلا صداوسیمای اصفهان ۲۷۲ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان بابت کرونا دریافت داشته که شاید قابل توجیه باشد؛ اما پرداخت یک میلیارد تومان به مصلای اردستان، آن هم از بودجه کرونا چه محلی از اعراب دارد؟ یا مثلا پرداخت ۱۵۴ میلیون تومان کارت هدیه به مدیرکل و کارشناسان گمرک یا ۲۵ میلیون تومان به اداره کل امور مالیاتی تحت عنوان هدیه یا پرداخت به مدیران صمت، جهاد و تعاون و... به چه دلیلی صورت گرفته و گیرندگان وجوه در پاسخ به چنین لطفی، چه اقدامی برای فولاد مبارکه انجام داده‌اند؟ یا مثلا پرداخت یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان به دفاتر ائمه جمعه و جماعات و ستاد اقامه نماز و پرداخت ۹۵۰ میلیون تومان به حوزه علمیه، بنیاد غدیر و ستاد نماز جمعه چه محملی داشته است؟

فرض آن است که دریافت‌کنندگان این مبالغ، حتی یک ریال آن را نه به مصرف شخصی رسانده‌اند و نه حیف و میل شده است. اما حتی با این فرض نیز نمی‌توان اقدام صورت گرفته را قابل قبول دانست. اگر قرار است فولاد مبارکه (یا شرکت‌های بزرگ دیگر که به احتمال قوی چنین پرداخت‌هایی دارند) به برخی مراکز کمک کنند، چرا این کار به صورت متمرکز توسط دولت انجام نشود؟ اگر شرکت بزرگی مثل فولاد، این مقدار پول دارد که می‌تواند به این و آن پرداخت کند...

چرا دولت همین ارقام را تحت عنوان مالیات دریافت نمی‌کند تا پس از واریز آن به خزانه به مصارف واقعی برساند؟

فرض کنیم این حرف که فولاد مبارکه این مبالغ را بدون درخواست به گیرندگان پرداخت کرده درست باشد. اگر طرف‌های مقابل از دریافت آن خودداری می‌کردند، فولاد مبارکه به زور متوسل می‌شد؟!

اینکه اگر فولاد مبارکه متعلق به همه مردم است، چرا این شرکت سرریز خود را فقط خرج استان اصفهان یا پایتخت می‌کند؟ مردم سیستان و بلوچستان، جنوب خراسان و مناطق محروم دیگر در آن سهم ندارند؟

پرسش مهمی که هیات تحقیق و تفحص باید به آن پاسخ دهد اینکه مبالغ پرداختی به سازمان‌های مختلف، چگونه هزینه شده و در این هزینه‌کرد، مقررات قانونی رعایت شده است؟

فولاد مبارکه یک نشانگاه است برای رسیدگی به تخلفات فراوان احتمالی شرکت‌های بزرگ دیگر. این موسسات ثروتمند با پول‌پاشی می‌توانند آدم بخرند، می‌توانند وزیر سرنگون کنند، می‌توانند نماینده مجلس خلق کنند، می‌توانند در فرآیند سیاسی استان‌ها نفوذ و دخالت کنند، می‌توانند به اهرم فشار حتی به دولت تبدیل شوند و با عرض پوزش، نهاد‌های دینی را به سود خود به خط کنند. این‌ها همه مفسده است. مفسده‌هایی که برملاشدن آن در فولاد مبارکه را باید به فال نیک گرفت و نوعی نظارت ملی بر این موسسات پرقدرت حاکم کرد. در این راستا، باید ساحت نهاد‌های مذهبی (ائمه محترم جمعه و جماعت، حوزه‎های علمیه و...) از هر شائبه‌ای دور بماند.