حجت الاسلام و المسلمین سید محمود دعایی در یادداشتی به مناسبت چهلمین روز درگذشت حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین سید علی اکبر محتشمی پور نوشت: «پدر مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید علی اکبر محتشمی‌پور از مبارزان انقلاب اسلامی و همراهان حزب موتلفه اسلامی و با چهره‌هایی چون مرحوم عراقی، همرزم بود.

پدر مرحوم محتشمی‌پور، پیشه ور و تعمیرکار موتور و دوچرخه بود، اما به دلیل علقه ای که به روحانیت و اسلام داشت، فرزند خود را به زندگی در مسیر روحانیت هدایت کرد. حضور مرحوم محتشمی‌پور در شهر مقدس قم با آغاز نهضت امام‌خمینی(ره) همزمان بود و به دلیل شیفتگی مرحوم محتشمی‌پور به حضرت امام(ره)، بعد از تبعید آن حضرت، به عراق رفت و به عنوان یکی از علاقه‌مندان، مقلدان و شاگردان حضرت امام(ره) در این کشور حضور یافت.

آن مرحوم در کنار مرحوم حاج آقا مصطفی، فرزند ارشد حضرت امام(ره)و دیگر یاران ایشان همچون ستاره‌ای درخشید. شیفتگی و اعتقاد راسخ او به راه امام(ره)و علاقه‌ای که به آن حضرت داشت، به گونه ای بود که میان دوستان آنجا به عنوان یک چهره شاخص مطرح شد. به همین دلیل مسوولیت های سنگینی را نیز برعهده می‌گرفت. به عنوان مثال در دورانی که فعالیت سیاسی و تبلیغی در عراق ساده نبود، با سفر به شیخ‌نشین‌های خلیج‌فارس همچون کویت، بحرین و امارات اطلاعات و آگاهی‌هایی را کسب می‌کرد و با خود به نجف می‌آورد. مرحوم محتشمی‌پور در این سفرها ماموریت‌هایی را برای انتقال برخی امور که مربوط به بیت امام(ره) بود انجام می دادند.

سرانجام رژیم شاه مراودات ایشان را کشف کرد که این امر موجب شد دیگر امکان بازگشت به ایران را نداشته باشد. همچنین در جریان تصمیم امام(ره) برای مهاجرت از عراق به کویت، آقای محتشمی‌پور ماموریت یافت به سوریه رفته و در دیدار با بلند‌پایه‌گان این کشور مانند مرحوم حافظ اسد یا مرحوم یاسر عرفات در لبنان، زمینه‌ها و امکانات اقامت قابل اعتنا و احترام امام(ره) در این دو کشور را بررسی کند.

هنگامی که مسوولان عراقی متوجه ماموریت ایشان در این سفر  شدند، در فرودگاه به او اعلام کردند دیگر نمی‌تواند به عراق بازگردد. سرانجام پس از  هجرت حضرت امام(ره) به پاریس، مرحوم محتشمی‌پور مستقیم از دمشق به پاریس نقل‌مکان کرد و به عنوان یکی از مطمئن‌ترین عناصری که می‌توانست رابط فعالان در عراق و ایران با بیت امام(ره) باشد، در بیت امام(ره) در نوفل لوشاتو فعالیت می‌کرد. به عبارت دیگر به دلیل اعتماد امام(ره) و بیت ایشان به مرحوم محتشمی‌پور و صلاحیتی که  داشت، حاج احمدآقا او را مسوول پاسخگویی به تماس‌های دیگر مبارزان از عراق و ایران با بیت امام(ره) کرده بود.

بعد از بازگشت رهبر انقلاب به کشور، او جزو نخستین نیروهایی بود که به امام(ره) پیوست. دو سال پس از انقلاب اسلامی، به دلیل سوابق آقای محتشمی‌پور، ایشان به عنوان سفیر فوق‌العاده به سوریه اعزام شد و مسوولیت نمایندگی امام در میان مقاومت منطقه را به عهده گرفت. بعد از بازگشت از سوریه به ایران، ابتدا در دفتر حضرت امام(ره) مسوولیت‌هایی را در ارتباط با مسائل مقاومت در منطقه به عهده داشت و در دولت دوم مهندس موسوی، به عنوان وزیر کشور فعالیت کرد. در دوره حضور در وزارت کشور، مقاومت‌هایی در برابر شورای نگهبان آن زمان انجام داد. مقاومت مرحوم محتشمی‌پور به این دلیل بود که به نظر ایشان، تصمیم شورای نگهبان با قانون و دیدگاه حضرت امام(ره) انطباق نداشت. مضافا  اینکه پشتیبانی حضرت امام(ره) از مرحوم محشتمی‌پور بیانگر درستی راه او و تنبهی برای دوستان آن موقع شورای نگهبان بود.

در سال های اخیر، مرحوم محتشمی‌پور به دلایلی خود را در عزلت قرار داد و تا زمانی  که در ایران بود، با فاصله گرفتن از برخی امور، در منزل خود حسینیه دارالزهرا(س)را تاسیس کرد و مسوولیت اداره این مجموعه را به عهده وفاداران به راه امام(ره) گذاشت.

بعدها که ضرورت نگهداری و اداره بیت  امام(ره) در نجف اشرف به همت جمهوری اسلامی ایران مطرح شد، مسوولیت این امر به مرحوم محتشمی‌پور سپرده شد.

در پایان، بیان این نکته نیز ضروری است که رهبر معظم انقلاب علاقه ویژه‌ای به ایشان داشتند تا جایی که در برخی مواقع که حضرت آقا تصمیم می‌گرفتند به صورت سرزده از برخی خانواده های شهدا بازدید کنند و با حضور در خانه های‌شان از آنان تفقد کنند، در برخی از این بازدیدها آقای محتشمی‌پور را نیز  به عنوان یار صمیمی و جانبازی که صداقت خود را در مسیر راه امام(ره) اثبات کرد، همراه خود داشتند. این امر نشانه علاقه حضرت آقا  به ایشان بود. کما اینکه در پیام صادره از سوی ایشان نیز عمق علاقه و توجه ایشان به مرحوم  محتشمی‌پور روشن است.»

*جماران