جماران: از روز گذشته با اعتصاب جمعی از رانندگان اتوبوس در تهران، موضوع اتوبوسرانی مورد توجه افکار عموم قرار گرفت.
به گزارش جماران، این اعتصاب که به دلیل اعتراض رانندگان به میزان حقوق شان انجام شد، برای ساعاتی اختلال انتقال مسافر در پایتخت بزرگ ایران را در پی داشت.

اما مشکل رانندگان اتوبوس و ناوگان اتوبوسرانی تهران چیست و چه عواملی باعث فریاد و فغان رانندگان اتوبوس شده است؟

عضو سابق شورای شهر تهران و از معاونان پیشین وزارت کشور سابقه و جزییاتی از این مشکلات را برای جماران روایت کرد.

 محمود میرلوحی در گفت و گو با خبرنگار جماران، در پاسخ به سوالی در خصوص مشکلات رانندگان اتوبوس، اظهار داشت: در دنیا مترو و اتوبوسرانی مورد حمایت دولت است و معمولا تأمین اینها از طریق مالیات هایی است که دولت می گیرد و در اختیار آنها می گذارد و یا منابعی برای این امر پیش بینی می کنند. در کشور ما هم قوانین متعددی از جمله محل مصرف بهینه سوخت داریم، ولی از دولت آقای احمدی نژاد به این طرف عملا این کمک ها مختل شده است.

عضو سابق شورای شهر تهران یادآور شد: در دولت آقای خاتمی مصوبه ای بود که باید 85 درصد از پول اتوبوس را دولت و 15 درصد آن را تسهیلات شهرداری به بخش خصوصی بدهد. الآن در تهران فقط بی. ر. تی ها زیر نظر شهرداری بوده و بقیه اتوبوس ها مربوط به بخش خصوصی هستند. یعنی در طول این مدت علاوه بر اینکه نتوانسته ایم مسائل اتوبوسرانی را به روز کنیم، مصوبات قانونی هم اجرا نشده است.

وی تأکید کرد: به نظر می آید این داستان ها انباشته است و مربوط به امسال هم نیست. اما امسال وقتی قرار بود در شورای عالی تعیین حقوق برای کارگران حقوق ها را پیش بینی کنند، متأسفانه کسانی که از طرف دولت بودند حواسشان نبود که وقتی ما می گوییم 80 درصد اقتصاد دولتی است، فقط کارمندان جزو این عائله دولت نیستند و ما کارگر دولت و دستگاه های عمومی را هم داریم که در قالب شرکت های متعددی خدمت می کنند و مشمول این موضوع قرار می گیرند.

میرلوحی ادامه داد: آنجا دوستان تحت تأثیر فضا قرار گرفتند و اعلام کردند ما 57 درصد افزایش حقوق می دهیم، ولی در بودجه آن را 10 درصد لحاظ کردند. حالا گیر کرده اند و باید بگویند چرا به این ابعاد مسأله توجه نداشته اند؟! مگر می شود بگوییم چون کارگر از جیب بخش خصوصی است 57 درصد افزایش حقوق داشته باشد، ولی آنجایی که از جیب دولت است این را نمی پذیریم؟! به نظر می آید دولت باید به این هزینه ناشی از بی دقتی و عدم آشنایی با مسائل این حوزه ها هم توجه می کرد. حتی شهرداری ها هم باید به طور جدی بودجه هایشان را بازنگری می کردند، ولی متأسفانه این کار را نکردند.

وی گفت: بنابراین، بروز این مسائل به خاطر نا آشنایی این دوستان است و مقداری به این دلیل که متأسفانه هنوز فکر می کنند در فضای انتخاباتی هستند و بعضی کارها را برای اطلاع رسانی می بینند و ظاهرا حواسشان نیست که پیامد دارد و فردا در حساب ها، پرداخت ها و ترازها باید عملی شود و برای حرف و شعار نیست. و الّا من هم در شورا و هم در استانداری که بودم با مسائل اتوبوسرانی و مشکلات، موانع و پرداخت های آنها تا حدی آشنا هستم و معمولا اینها انسان های زحمتکش، کم توقع و همراهی هستند ولی معلوم می شود، خیلی به آنها فشار آمده است.

عضو سابق شورای شهر تهران در پاسخ به سؤالی در خصوص تأثیر کاهش تعداد اتوبوس ها در سال های اخیر بر نارضایتی رانندگان نیز گفت: در دولت آقای خاتمی خصوصی سازی شد و قرار بود در تهران 9 هزار اتوبوس باشد که هزار دستگاه آن بی. آر. تی ها هستند. یعنی قرار بوده که هشت هزار اتوبوس برای بخش خصوصی باشد و دولت یارانه آن را بپردازد؛ اما این اتقاق نیفتاده و متأسفانه از زمان دولت آقای احمدی نژاد خرید اتوبوس متوقف شد. در دولت آقای روحانی هم دو سه، بار شورای اقتصاد، دولت و جاهای مختلف این اقدام را تصویب کردند، ولی این اتفاق نیفتاد.

وی تأکید کرد: از سوی دیگر متأسفانه همین داستانی که در خودرو هست، در اتوبوس و کامیون به میزان بدتری وجود دارد. مافیایی شکل گرفته و نمی گذارد اتوبوس از خارج بیاید. این مافیا به بهانه اینکه ما می خواهیم در داخل بسازیم، نه اتوبوس ساخته و نه گذاشته که اتوبوس از خارج بیاید. ما خیلی تلاش کردیم مجوز بگیریم که هر کدام از 16 شرکت اتوبوسرانی تهران با پول خودشان اتوبوس بخرند و بیاورند و یا دولت یارانه بلیط بدهد و یا اجازه بدهد که آنها خودشان کار کنند. متأسفانه ما کاریکاتوری از مسائل اقتصادی درست کرده ایم و می گوییم بخش خصوصی، اتوبوس را 25 میلیارد بخر ولی برای بلیط خودمان تصمیم می گیریم!

میرلوحی افزود: با کمال تأسف ساختار، اجرا، حمایت های دولت و حمایت های قانونی مسائل اتوبوسرانی و حمل و نقل دچار اخلال شده است. الآن باید 9 هزار اتوبوس در تهران باشد، ولی 2 هزار دستگاه هم نیست و بقیه وسط راه خراب می شوند و زنگ می زنند تا یک اتوبوس دیگر بیاید. با این آلودگی هوا، نباید اتوبوس بالای 10 سال در شهر تهران باشد ولی شما ببینید معدل سن اتوبوس ها چه قدر است؟! اصلا زیر 10 سال نداریم. تعدادی اتوبوس را ما خریدیم و در ادامه همان قرارداد، شاید حدود 500 اتوبوس آمده باشد ولی اینها تا هشت هزار تا خیلی فاصله دارد.

وی با بیان اینکه همین تعداد اتوبوس را هم شهرداری با بودجه خودش خرید، اظهار داشت:  شهرداری باید اینها را به بخش خصوصی می داد، اما این کار را نمی کند. می گوید باید 85 درصد پول آن را دولت بدهد و حالا که نمی دهد، سیاستی که 15 سال اجرا شده را کنار می گذارد و دوباره شهرداری اتوبوس می خرد، در حالی که قرار بوده همان بی. آر تی. را هم واگذار کند. متأسفانه مشکل در هم تنیده است و گره های مختلف واردات اتوبوس، واردات واگن و پرداخت ها رفع نمی شود. اگر دولت توان ساخت ندارد، اجازه واردات بدهد. گره کار را دست یک شرکت داده و او هم کار مافیایی می کند و اجازه نمی دهد.  اختلال در ساخت و واردات اتوبوس ایجاد می شود، معلوم است که چه اتفاقی می افتد.

عضو سابق شورای شهر تهران گفت: الآن به اندازه 20 درصد نیاز شهرها اتوبوس داریم. اگر اتوبوس به اندازه کافی بیاید فشار کمتر می شود. ضمن اینکه وارده کننده ها را هم متنوع کنند. چه کسی گفته که باید یک نفر اتوبوس از خارج وارد کند و بعد بلیط هزار تومانی بفروشد؟! متأسفانه داستان های متعدد، به هم پیچیده است و شیر بی یال و دم و سری درست شده است. یا اتوبوسرانی را خصوصی کنید و به بخش خصوصی میدان دهید که خودش اتوبوس بیاورد و خودش هم قیمت تعیین کند، یا یارانه بدهید و بگویید 80 درصد پول بلیط را من می دهم.