✍️اینکه مقامات کشورها مدام در حال تردد و ملاقات با همتایان خود در سایر کشورها باشند عملی بسیار مرسوم و حرف جدیدی نیست مانند سفر همزمان دو همسایه شرقی و غربی ایران یعنی اردغان رئیس جمهور ترکیه و شهباز شریف نخست وزیر جدید پاکستان به عربستان که حتماً برای سه کشور ، منطقه  و ایران حامل اًثار و تبعاتی کوتاه و میان مدت خواهد بود اما نکته مورد توجه این یادداشت این است که چرا مطبوعات و علی الخصوص تلویزیون کشورمان که در مورد سفر همزمان مقامات عالی دو کشور همسایه شرق و غرب ایران به عربستان ساکتند هر مراوده معمولی از این قبیل در کشورمان را با ادبیاتی غلو آمیز ، بزرگنمایی و غالباً تحت عناوینی مانند تهران محور گفتگوهای بین المللی و غیره منعکس می کنند؟
✍️اینکه سیاستگذار خارجی ایران طی تمام سال های گذشته گسترش روابط و مشارکت راهبردی (برادرانه) با حوزه پیرامونی علی الخصوص همسایگان را اولویت اول اعلام کرده است و امروز با هیچ یک از همسایگان حتی عراق از روابط معمول قابل اعتماد و اتکاء برخوردار نیستیم می تواند تعبیری جز اثربخشی مفهوم سازی دشمن داشته باشد؟ می تواند ریشه در ناکارآمدی سیاستگذاری خارجی ایران داشته باشد؟ آیا کشوری در حوزه همسایگی و پیرامونی ایران وجود دارد که ایران را تهدید بالقوه منافع و امنیت خود نداند؟ آیا شعار ایران کشور اول منطقه فاقد کارایی و قابلیت اجرایی ابلاغی به تمام دستگاه ها پیامی جز تعمیق ایران هراسی خود خواسته و خود ساخته برای منطقه داشت؟
✍️اینکه ایران پس از معاهده مودت و دوستی با آمریکا که تا سال ها دستاویز ایران در شکایت های متعدد حقوقی علیه آمریکا هم بود با هیچ کشوری به توافقی در این سطح و حتی سطوح پایین تر نرسیده است نیازمند مطالعه بسیار جدی است که تاکنون توسط هیچ مرجع و مرکزی پیگیری نشده است و شاید انتظار به حقی است که شورای روابط خارجی که با انتصاب کمال خرازی با سوابق ستاد تبلیغات جبهه و جنگ ، خبرگزاری ایرنا ، نماینده ایران در سازمان ملل و وزیر امور خارجه ایجاد گردید فارغ از نگاه های دستگاهی و گرفتاری در حواشی جریان های سیاسی و غیره حداقل طی دو دهه فعالیت پاسخگوی چنین مهمی بوده و راهکارهایی عملی و ملموسی برای خروج سیاست خارجه کشور از چنین وضعیتی ارائه نماید.
✍️اینکه رئیسی هم مانند روسای جمهور پیشین نگاه به حوزه پیرامونی و علی الخصوص همسایگان را از مهمترین اولویت های سیاست خارجی دولتش اعلام و حتی انتخاب معاونت سابق عربی وزارت خارجه برای تصدی وزارت خارجه را معنادار دانست قابل تقدیر بود اما پس از هشت ماه فعالیت و اعلام مکرر خروج روابط با غرب از اولویت سیاست خارجه ایران هنوز هیچ دستاورد قابل اتکاء و ملموسی نداشته است هر چند عبور از مرحله مقدماتی عضویت در شانگهای را دستاورد اقدامات فوری دولت سیزدهم اعلام کردند! .
✍️اینکه هنوز هیچ کس از احیا ناپذیری اکو سخن نمی گوید یا به دستاورد اقتصادی شانگهای که توسط دولت احمدی نژاد و روحانی تا رئیسی مورد پیگیری قرار گرفته اشاره نمی کند چنانکه مطلقاً هیچ گشایشی در روابط با حوزه پیرامونی و همسایگان دیده نمی شود که منازعه آذربایجان و ارمنستان ، حاکمیت طالبان در افغانستان و اعلام رسمی روابط کشورهای عربی با اسرائیل و استقبال اردوغام از اسحاق هرتزوگ رئیس جمهور اسرائیل در آنکارا (مصادف با روز قدس) و بسیاری دیگر بر پیچیدگی و ابهام‌ در امکان برخورداری ایران از روابط معمول با همسایگان را هم دشوار کرده است.
✍️اینکه حدود دو دهه قبل تاسیس شورای راهبردی روابط خارجی اعلام شد می توانست نوید بخش پاسخگویی به خلاء بزرگ سیاست خارجی ایران باشد که متاسفانه به دلایلی عدیده از جمله ناتوانی ریاست و اعضای شورای راهبردی روابط خارجی به جایی نرسید و هرگز خبری در مورد ارجاع پرونده راهبردی توسط مقام معظم رهبری به این شورا منتشر نشده است و عملاً فرصت و ظرفیت ارزشمند ایجادی در اثر بی کفایتی متولیان به بن بست کشانده شد که شاید با ابتکار عملی دیگر از سوی معظم له قابل احیا باشد. ۹اردیبهشت۰۱

  تعداد بازديدها: 2149

    نسخه قابل چاپ