جماران: آیت الله العظمی محمدباقر فاضلی بهسودی از مراجع تقلید شیعیان افغانستان، با اشاره به اینکه دو ملت افغانستان و ایران در گرفتاری و شادی همدیگر شریک هستند، گفت: حادثه ناگواری پیش آمده که به این بهانه یک ملت را علیه ملت دیگر بدبین می کنند. مسلم است که ایادی و عمال آنها در داخل و خارج هستند که تحت تأثیر القائات و تبلیغات آنها قرار می گیرند و خود ملت باید متوجه باشند که الحمدلله متوجه هستند. در این شرایط خاص مسئولین جمهوری اسلامی، علما، ملت ایران و رسانه ها موضع خوبی گرفتند. همچنین از طرف ملت افغانستان بیانیه هایی در این رابطه صادر شد و این قضیه را محکوم کردند.

مشروح گفت و گوی خبرنگار جماران با آیت الله العظمی محمدباقر فاضلی بهسودی از بزرگان حوزه علمیه قم و جانشین مرحوم آیت الله العظمی محقق کابلی را در ادامه می خوانید:

بعد از ترور ناجوانمردانه ای که در حرم حضرت رضا(ع) صورت گرفت، عده ای به دنبال تفرقه افکنی و ایجاد اختلاف بین دو ملت ایران و افغانستان هستند. لطفا در ابتدا از روابط سابقه روابط مسان دو ملت و به ویژه نقش ارزنده افغانستانی ها در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و اقدامات مهمی که طی آن داشتند، برای ما بفرمایید.

ان شاء الله ماه مبارک رمضان برای همه مؤمنین و روزه داران ماه رحمت و مغفرت باشد و همه مؤمنین در این راه تقرب به خداوند بجویند و همه ملت های مسلمان از شرّ نفس اماره و فتنه های آخرالزمان در امان باشند.

تسلیت عرض می کنم شهادت دو تن از علما، فضلا و خدمتگزاران حوزه علمیه مشهد مقدس را که در جوار ملکوتی ثامن الائمه(ع) مظلومانه به شهادت رسیدند. این حادثه ناگوار را به حوزه های علمیه و خانواده های این روحانیون تسلیت و تعزیت عرض می کنم و از خداوند بزرگ آرزومندم که اینها را با شهداء محشور گرداند و بازماندگان آنها را صبر عنایت فرماید.

این حادثه ناگواری بود که توسط دشمنان دو ملت به وجود آمد و این اولین باری نیست که چنین حادثه ای به وجود آمده؛ در گذشته به وجود آمده و ممکن است در آینده هم به وجود بیاید. ولی دو ملت بزرگ ایران و افغانستان همجوار و همزبان هستند و مشترکات فراوانی دارند و در تمام گرفتاری ها، مشکلات و شادی ها کنار هم بوده اند؛ هشت سال دفاع مقدس که سرزمین جمهوری اسلامی مورد تهاجم دشمنان اسلام و صدام گرفت، و ایادی دشمنان اسلام دست اندرکار بود و از صدام حمایت می کرد، برادران افغانستانی در کنار برادران ایرانی دوشادوش همدیگر مبارزه می کردند؛ برای اینکه دفاع از جمهوری اسلامی در حقیقت دفاع از عقیده بود. یعنی مسأله ی سرزمین مطرح نبود بلکه مسأله عقیده و آرمان بود؛ که عقیده و آرمان این دو ملت واحد است و وظیفه هر مسلمانی است که وقتی عقیده و آرمان یک ملت در خطر قرار می گیرد، از آن دفاع کنند و برادران افغانستانی ما جدای از آن نبودند. در همین زمینه از ابتدا تا انتها در کنار برادران ایرانی مبارزه کردند و حدود سه هزار نفر شهید داده اند.

خود مسئولین جمهوری اسلامی ایران تصریح  می کنند و چند هفته پیش برای اولین بار کنگره ای برگزار شد و در همان جا مسئولین جمهوری اسلامی(از برادران سپاه) تصریح کردند که حدود 3 هزار نفر از برادران افغانستانی در جبهه ها به شهادت رسیده اند و تعداد زیادی هم مجروح داده اند. این یک وظیفه دینی بود که باید ما دفاع می کردیم و همچنین در شرایط خاصی که افغانستان مورد تهاجم شوروی سابق قرار گرفت، برادران ایرانی کمک مادی و معنوی کردند؛ و چندین میلیون نفر جمعیت را از آن زمان تا حالا در جمهوری اسلامی پناه داده اند و در شرایط اخیری هم که پیش آمد تعداد زیادی از برادران وارد جمهوری اسلامی ایران شدند.

خلاصه اینکه این دو ملت مشترکات زیادی دارند دو در شرایط خاصی به همدیگر می رسند و در گرفتاری و شادی همدیگر شریک هستند؛ و باید همه مسلمانان چنین باشند. ولی در مقابل، دست های بیگانه کار می کنند که در رأس آنها آمریکا، اسرائیل و وهابیت قرار دارند و این مثلث شوم همیشه در صدد این هست که بین مسلمانان تفرقه ایجاد کند و وظیفه همه مسلمانان است که متوجه باشند دست های دشمن از راه های مختلف کار می کنند.

الآن حادثه ناگواری پیش آمده که به این بهانه یک ملت را علیه ملت دیگر بدبین می کنند. مسلم است که ایادی و عمال آنها در داخل و خارج هستند که تحت تأثیر القائات و تبلیغات آنها قرار می گیرند و خود ملت باید متوجه باشند که الحمدلله متوجه هستند. در این شرایط خاص مسئولین جمهوری اسلامی، علما، ملت ایران و رسانه ها موضع خوبی گرفتند. همچنین از طرف ملت افغانستان بیانیه هایی در این رابطه صادر شد و این قضیه را محکوم کردند. در شرایط امروز خیلی آسان است که یک نفر خودش را جای یک ملت دیگر جا بزند و با یک گذرنامه، شناسنامه و لباسی خود را به آن صورت در آورد. به هر صورت، از هر جایی باشد، دست دشمنان اسلام در کار بوده که همیشه می خواهند میان این دو ملت تفرقه ایجاد کنند.

همه مسلمانان اعم از یمن، عراق، فلسطین، سوریه، مصر و سایر کشورها، قطع نظر از مذهب باید با هم متحد باشیم. یعنی مذهب باعث اختلاف ما نشود و به عنوان یک امت واحده، همان طوری که در قرآن از مسلمانان به عنوان امت واحده یاد می شود، ولو اینکه مذاهب و عقاید مختلف دارند، همین که در کلمه «لا اله الّا الله، محمد رسول الله» مشترک هستند، معیار وحدت ما است. اینها مسلمان هستند و جانشان محترم است و ما در همه شرایط با هم متحد باشیم.

ولی متأسفانه شما می بینید سال های سال است که دشمنان اسلام در میان خود مسلمانان مسأله مذهب، ملیت ها و اقوام را مطرح می کنند تا از راه های مختلفی در بین مسلمانان تفرقه ایجاد کنند؛ که الآن می بینید تمام درگیری ها، جنگ ها و اختلاف ها به کشورهای اسلامی آمده است. خودشان راحت هستند و عمالی دارند و بین اینها اختلاف ایجاد می کنند. متأسفانه افراد جاهل، ناآگاه و کسانی که از اسلام آشنایی کامل ندارند، تحت القائات و تبلیغات آنها در مقابل هم قرار می گیرند.

این وظیفه امت اسلامی است که واقعا با دستورات اسلام آشنا شوند. خداوند می فرماید «وَ مَنْ یَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِیها». یعنی اگر کسی انسان مؤمنی را عمدا به قتل برساند جزایش جهنم است.

نتیجه عدم توجه به تبعات این موضوع چه خواهد بود؟ یعنی اگر دو ملت و به ویژه کسانی که قدرت بیان و قلم دارند و می توانند در این زمینه کمک کنند، به این اختلافات و تبعات منفی آن توجه نکنند چه گرفتاری هایی را به دنبال دارد؟

مسلم است که تبعات فراوانی دارد. وظیفه علما، نویسندگان، اهل قلم، مبلغین و خود ملت است که هر کدام به اندازه توانشان این مسأله را روشن کنند. ممکن است مسائل مختلفی پیش بیاید و در این شرایط وظیفه اینها است که مردم را توجیه و مسأله را روشن کنند و این را واقعا برای مردم بیان کنند که ایادی دشمنان اسلام همیشه در کمین هستند که چگونه در میان مسلمانان تفرقه ایجاد کنند.

الحمدلله اکثر مردم ایران متوجه هستند که قضیه یک ملت نیست و قضیه شخص است و آلت دست عمال اجانب قرار گرفته تا تفرقه ایجاد کند و این ربطی به ملت ندارد که به یک ملت بدبین شوند. ممکن است بعضی حوادث از طرف افراد ایرانی، افغانستانی یا طرف دیگر پیش بیاید، این به عنوان یک فرد است. دو ملت در کنار هم و متحد بوده اند و ممکن است یک عده افراد ناآگاه تحت تأثیر این قضایا قرار بگیرند ولی دو ملت آگاه هستند و موضع خوبی گرفته اند و از سوی دو طرف محکوم شده است.

افغانستانی ها خدمات زیادی در ایران، حتی در بحث مبارزه با داعش، داشته اند و ملت ایران نیز سال ها میزبان مهربانی برای ملت افغانستان بوده اند. توصیه شما به هر دو ملت برای حفظ اتحاد چیست؟

وحدت این دو ملت یک مسأله تاریخی است. ابتدا افغانستان و ایران یک کشور واحد بوده اند. سال های سال پایتخت در غزنی و بلخ و افغانستان و ایران یک کشور واحد بوده اند. خیلی زمان نگذشته که مرزها به وجود آمده و این دو ملت را از هم جدا کرده است. از نظر مرز ما جدا شده ایم اما از نظر عقیده با هم هستیم و هر جای دنیا هم که باشیم از همدیگر فاصله نداریم. ما دانشمندان مشترک داریم. بوعلی سینا را شما می گویید ایرانی است و ما می گوییم افغانستانی است. سید جمال الدین یک آدم مبارزه و قهرمان بوده که جزو مشترکات ما و شما است. مولوی و امثال اینها داریم که ایرانی یا افغانستانی می گویند ولی چون در یک مرز واحد به وجود آمده اند به هر دو ملت تعلق دارند.

آن زمان ما متحد بوده ایم و بعد از آن هم در کنار هم هستیم. عرض کردم که در همین دوران اشغال افغانستان چندین میلیون از مهاجرین افغانستانی به اینجا آمده اند. بعضی از مهاجرین حدود 40 سال شده که در جمهوری اسلامی ایران هستند. مهاجرت یک دوران خاص پنج تا 10 ساله دارد، اما یک عمر جمهوری اسلامی مهاجرین افغانستانی را تحمل کرده و در اینجا پناه داده اند. از آن طرف افغانستانی ها هم ایران را از خود جدا نمی دانند و در تمام حوادثی که برای جمهوری اسلامی ایران پیش آمده برادران افغانستانی در کنار آنها بوده اند و ان شاء الله در آینده هم هر حادثه ای برای هر دو ملت پیش بیاید، در کنار هم هستند؛ یعنی این نیست که جدای از هم باشیم.

برای اینکه ما مسلمان هستیم و وظیفه ما همین است و قرآن هم دعوت به وحدت می کند. قرآن «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» نمی گوید که کتاب یک ملت باشد؛ تمام کسانی که در قلمرو اسلام قرار دارند را دعوت به اتحاد می کند. اینکه می گوید «وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم» هم خطاب به یک ملت نیست و خطاب به ملت مسلمان است. وظیفه ملت مسلمان در هر جای دنیا اتحاد و دوری از اختلاف است.

نه تنها دو ملت ایران و افغانستان باید متحد باشند، کل امت اسلامی باید با هم متحد باشند. برادران سنّی مذاهب متعددی دارند و شیعیان هم همه اثنی اعشری نیستند و اسماعیلیه و زیدیه است. جامع همه اینها عبارت از اسلام است. ما روی مسأله توحید و رسالت تکیه کنیم. هرکسی معتقد به این دو کلمه باشد باید در کنار هم باشند، اختلاف ها را کنار بگذارند، به اسلام و قرآن آشنایی پیدا کنند و این را در جامعه پیاده کنند. وقتی مردم به اینها آگاهی پیدا کردند تحت تأثیر القائات دشمن قرار نمی گیرند.