جماران: در طول تاریخ، سوء استفادههای زیادی از سوی افراد نامیزان و گروه های فرصت طلب، از مناسبت نیمه شعبان و وجود مبارک حضرت حجت امام زمان ( عجل الله تعالی فرجه الشریف ) شده است و علمای شیعه همواره در برابر این انحرافات ایستاده  و روشنگری کرده¬اند. این موضوع ریشه تاریخی دارد. وقتی  پیرامون فرقه های مختلف شیعی تحقیق و بررسی می کنیم در می یابیم که اکثر آنها به انگیزه های مادی ، سیاسی وغیره پا به عرصه سیاسی و اجتماعی شده  و علاوه بر خود دیگران را گرفتار این انحرافات کردند. 

مثلا فرقه «واقفیه» که شیعه هفت امامی هستند بنیانگذاران این فرقه برای این که اموال نزد خود را که به خاطر  نمایندگی از امام کاظم (علیه السلام ) داشتند به امام بعدی « امام رضا علیه السلام» ندهند ادعای غیبت امام کاظم را کرده و شایعه به راه انداختند  آن حضرت به شهادت نرسیده، بلکه غیبت کرده و بعداً بر می گردند.  شیخ طوسی در الغیبة می نویسد: اولین کسانی که بر امامت امام هفتم شیعیان توقف کردند، علی بن ابی حمزه بطائنی، زیاد بن مروان قندی و عثمان بن عیسی رواسی بوده‌اند که «در مال دنیا طمع کردند و به حطام آن دل بستند.»

یا فرد دیگری به نام  «محمد بن علی شلمغانی» که در دستگاه نیابت نائب دوم با «محمد  بن عثمان عَمری» همکاری می کرد، انتظار داشت بعد از درگذشت  نائب دوم ، نیابت به او منتقل شود ولی چون حسین بن روح نوبختی برای نیابت سوم برگزیده شد، حسادت وی شعله ور گشت و او نیابت نائب سوم را منکر شد و خود ادعای نیابت مستقل نمود.

در سده های اخیر نیز دقیقا فرقه های : بابیت ، بهائیت  در ادامه همین لغزش های مادی ، اخلاقی و سیاسی به وجود آمدند. علی محمد باب وقتی در مقابل  فقهای شیعه  ادعای بابیت کرد و گفت که «من نماینده امام زمان هستم» ، چون عده ای ساده لوح اطرافش جمع شدند، او متوجه ظاهر نگری  و حماقت آنان شد در مرحله بعد  گفت «من خودِ امام زمان هستم.» کار او به جایی رسید که بعضی از مشاهیر تبریز در معجزات  و کرامات وی مقالات و کتاب ها نوشتند و او را « معجزه قرن» نامیدند.

متاسفانه بعد از پیروزی انقلاب نیز شبیه این ماجراها گاهی کمرنگ و گاهی  پر رنگ  اتفاق افتاد که با هوشیاری  حضرت امام خمینی، افشای علما و فقهای تیزبین نتوانستند مردم را فریب بدهند. در زمان حیات امام خمینی افراد متعددی مدعی ارتباط با امام زمان شدند و می خواستند به قول خودشان پیامی از طرف ایشان به امام خمینی برسانند اما رهبر کبیر انقلاب هرگز اجازه ندادند.  در موردی که بعضی مسئولین خیلی اصرار کرده بودند ، امام فرموده بود: « اگر شخص مدعی  راست می گوید، من یک دیوان اشعار گم کردم اول جای آن را از حضرت سوال کند و برایم بیاورد ، بعد در خدمتشان هستم.»  اما او رفت و هرگز برنگشت.

بعدها به خاطر غفلت هایی که متاسفانه انجام گرفت در دهه هشتاد  کار به جایی رسید این انحرافات در سطح مسئولین مشاهده گردید و رئیس جمهور وقت به نوعی و با عبارت های مختلف ادعای ارتباط با امام زمان کرد که ماجرای «هاله نور» و این که  « الان آقا امام‌ زمان(عج) خودشان دارند جامعه را اداره می‌کنند!» یا « پول یارانه ها متعلق به امام زمان است» یا « در دانشگاه کلمبیا یقین داشتم مولایم خواهد آمد و صحنه را اداره خواهد کرد» از آن جمله بود به گونه ای که  ترفند های ایشان از مرحله عوام فریبی گذشت و به مرحله خواص فریبی رسید ، بسیاری از شخصیت های به ظاهر برجسته حوزوی ، دانشگاهی و سیاسی اطراف وی جمع شدند و برایش معجزه و کرامات تراشیدند وکف زدند و ثنا گویی کردند.

می گفتند در ارومیه هنگام سخنرانی دست به دعا برداشت فوری باران شروع به باریدن گرفت. می گفتند در زلزله کرمان دیوارهایی که عکس احمدی نژاد بر آن نصب بود سالم مانده و تخریب نشده بود. گفتند اگر قرار بود پیامبری مبعوث شود، او حتما این آقا می شد. وی را همانند علی محمد باب «معجزه قرن یا هزاره سوم » خواندند و چه خسارت ها و پیامدهای ناگواری از این ناحیه بر پیکر نظام و انقلاب و مردم وارد شد که فقط خدا می داند و شاید سالها بگذرد تا بخشی از آن روشن شود.

متاسفانه  این گونه پروژه ها همچنان ادامه پیدا کرد و هنوز هم البته با شکل و شمائل جدید و نو ادامه دارد. یکی از آن حرکت تشکیلاتی پس مانده های انجمن حجته با نام «ظهور در آینده نزدیک» بود که پشت پرده آن هنوز هم به درستی برای مردم روشن نشده است، این پروژه اگر چه با موضع گیری بعضی از شخصیت های حوزوی و آگاه  در ظاهر شکست خورد و متوقف شد ولی درخفا همچنان این تلاش و تکاپوها ادامه دارد ، چون رد پای همان افراد در بعضی مراکز حساس همچنان  مشاهده می شود و باید مردم و مسئولان به هوش باشند.

 آنچه  مسلم است نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران براساس واقعیت و عقلانیت و با بهره گیری از مکتب امام و حواریون امام ، مانند شهید مطهری و شهید بهشتی  استوار شده و از هرگونه خیال بافی ، تخیل و توهم  مبراست و باید اذعان نمود که امروز اغلب این مشکلات سیاسی ، اقتصادی و فقر از ناحیه همین توهمات سرچشمه گرفته است و اگر مسئولان واقعا در صدد برطرف کردن و جبران آن هستند ، تنها راه علاج بازگشت به مکتب امام و حواریون امام می باشد و بس.