ویژه سالروز میلاد منجی بشریت و عدالت گستر جهان

اشاره
نیمه شعبان سالروز میلاد باسعادت حضرت صاحب‌الزمان مهدی موعود «عجل‌الله تعالی فرجه‌الشریف» است. انتظار منجی موعود دارای فلسفه خاص و جلوه‌ها و آثار گوناگون می‌باشد. کسانی که خود را منتظر حضرت قائم(عج) می‌دانند باید آثار و ارزش‌های برخاسته از فرهنگ مهدویت را در فکر و اندیشه، سیره و روش، گفتار و رفتار و هر گرایش و عملکرد در عرصه‌های حیات فردی و اجتماعی و سیاسی به تجلی درآورند و به این وسیله اولاً به درستی و با خلوص و صداقت، تابع امام عصر(عج) باشند. ثانیاً از آثار گوناگون انتظار راستین بهره‌های فراوان ببرند و امید و تلاش و طراوت و نشاط را در هر عمل و کنش خویش به عینیت درآورند. آنچه پیش‌رو دارید بحثی فشرده از آیت‌الله جوادی آملی در این موضوع می‌باشد.
**‌*
1- امید به آینده
انتظار ظهور ولی عصر(عج) آثار و نتایج فراوان فردی و اجتماعی دارد. امید به آینده‌ای روشن که سهم بزرگی در حرکت‌ها، کوشش‌ها و تلاش‌های فردی و اجتماعی دارد، یکی از این آثار شمرده می‌شود و چه بسا یکی از جهات تاکید و توصیه انتظار در لسان عترت طاهرین(ع) لحاظ همین فایده بوده است؛ آن‌گونه که امیر مومنان علی(ع) انتظار فرج را محبوب خدای سبحان دانسته و امید به رحمت خدا را از آثار آن معرفی می‌کند: انتظروا الفرج و لاتیاسوا من روح الله، فان احب الاعمال الی‌الله (عز و جل) انتظار الفرج و حضرت سیدالساجدین(ع)، انتظار فرج را از بزرگ‌ترین گشایش‌ها می‌شمارد: انتظار الفرج من اعظم العمل.
2- اصلاحگرایی در عرصه‌های فردی و اجتماعی
آن که باور دارد که هیچ تلاشی برای اصلاح امور در غیبت ولی خدا ثمربخش نیست، هرگز برای مبارزه با طاغوتیان و مقاومت در برابر دشواری‌ها انگیزه‌ای نخواهد داشت؛ اما آنان که دل به انتظار راستین سپرده و قلبی مملو از امید به ظهور امامشان دارند و می‌دانند که دیر یا زود صالحان، حاکمان زمین خواهند بود و حق به صاحبانش باز می‌گردد و با محو ستم و بیداد امر جامعه اصلاح و سامان می‌پذیرد، برای رسیدن به چنین جامعه‌ای خویشتن را اصلاح خواهند کرد و در اصلاح جامعه خود نیز می‌کوشند تا زمینه ایجاد و تشکیل آن دولت کریمه را فراهم آورند. برهمین اساس، آن که منتظر راستین مصلح جهانی است، هم صالح است و هم مصلح. چنین کسی با اقتدا به دعای مولای خویش از خدای سبحان چنین می‌خواهد: اللهم انا نرغب الیک فی دوله کریمه، تعزبها الاسلام و اهله و تذل به النفاق و اهله و تجعلنا فیها من الدعاه الی طاعتک و القاده الی سبیلک. این همان معنای بلندی است که امام معصوم(ع) بدان اشاره و در بیان وظیفه شیعیان در عصر غیبت می‌فرماید: علیکم بالدعاء و انتظار الفرج! چرا که اگر دعا ناظر به جنبه فردی و خودسازی تنها باشد، انتظار فرج قطعاً ناظر به هر دو جنبه فردی و اجتماعی یا به سخن دیگر، خودسازی و دیگرسازی است.
3- تلاش، پویایی و پیشرفت در تمام عرصه‌ها
آن که منتظر راستین حجت خداست، هماره در تلاش و تکاپوست تا فرهنگ ناب مهدوی از علم به عین آید و از گوش به آغوش، از این روست که هر متخصص فن آوری که در مکتب انتظار آموخته گردیده است، در ارائه صحیح تخصص متعهدانه، هیچ قصوری روا نمی‌دارد.
اگر امام صادق(ع) فرمود: لیعدن احدکم لخروج القائم ولو سهماً... - یعنی منتظر ظهور آن حضرت حتی یک تیر هم که شد، آماده کند... - صبغه تمثیل دارد نه تعیین، زیرا متخصص نظامی، آمادگی رزمی وظیفه اوست و کارشناس اقتصادی، رسالتش تلاش برای حل تورم، رفع بیکاری، تعدیل تقاضا و عرضه، تقلیل فاصله رنج آور طبقاتی و تعطیل اسراف و اتراف و ترفه است و مجتهد فقهی یا حقوقی یا سیاسی، عهده‌دار جهل‌زدایی و ایستادگی در برابر هجوم فرهنگی و در نهایت، تبیین و تعلیل و حمایت عالمانه از مبانی اعتقادی است.
4- تخلق به فضائل نفسانی
آن که به راستی امام خویش را موجود می‌داند و او را مظهر «هوبکل شیء علیم»، (هوالسمیع البصیر) و (هوعلی کل شیء شهید» می‌شناسد، هماره خویش را در محضر خلیفه الهی و امام معصوم خود می‌داند، همان گونه که حضور خدای والا را در مرتبه‌ای بالاتر ادراک می‌کند و آن گاه براساس آموزه‌های اساسی قرآن در محضر خدای سبحان و خلیفه او حیاپیشه می‌کند و از درون و برون، خود را در مشهد حق و امام خویش دیده، و از زشتی‌ها و معاصی دوری می‌کند و چنین انتظاری موجب تنزیه روح او شده، قلبش را نورانی می‌سازد.
5- آمادگی برای ظهور
مجموعه آثار تحرک آفرین، امیدبخش و اصلاحگر انتظار راستین، منتظر صادق را بدان سوی رهنمون می‌شود که چون وقت ظهور ناپیداست، می‌یابد همواره واجد شرایط و لوازم ظهور مهدی موجود موعود(ع) باشد و همین آمادگی و پرهیز از تسویف و تاخیر، در اصلاح فرد یا جامعه، در بارور شدن فکر فردی و عقل جمعی سهم بسزایی خواهد داشت.
6- استحقاق نگاه تشریفی اهل‌بیت(ع)
آن که منتظر راستین امام عصر(عج) است، بر اثر تخلق به اخلاق الهی گرد حرام نمی‌گردد و جانش به گرد معصیت غبار نمی‌گیرد و می‌کوشد در انجام دادن واجب و دوری از معصیت که در راس آموزش‌های فرعی اسلام است، قصور و تقصیر روا ندارد. واجبات را عمل و از حرام‌ها دوری کند و فراخور توان خویش به انجام دادن مستحب و ترک مکروه نیز اهتمام ورزد؛ و چون چنین کند، مطلوب مولای خویش را به انجام رسانیده و مستحق عنایت خاص و نگاه تشریفی امام خویش و سایر عترت طاهره(ع) خواهد شد.

  تعداد بازديدها: 1663

    نسخه قابل چاپ