در همان مقطع محمد هاشمی رفسنجانی در گفت وگو با «شرق» به این سخنان واکنش نشان داد و درباره موضع برادرش در سال ۸۸ گفت: «آقای هاشمی می گفت مسائلی که در پی انتخابات ریاست جمهوری ۸۸ به وجود آمده است، باید در فضایی آرام حل شود. او می گفت به هر حال با همین آماری که اعلام شد، رای دهندگان به آقای موسوی ۱۳ میلیون نفر هستند که تعداد کمی نیستند و نباید با آنها به صورت قهری و برخورد امنیتی مواجه شد؛ آنها باید جذب انقلاب شوند و درست نیست که بر تنشی که ایجاد شده دامن زده شود. او قائل به ایجاد یک تعامل ملی بود».

یکی دیگر از کلیدواژه ها برای حمله به هاشمی «اشرافی گری» است؛ مثلا پارسال بود که صداوسیما مدعی شد که هاشمی در نماز جمعه ۱۸ آبان ۱۳۶۸، گفته است: «این رفتارهای درویش مسلکانه وجهه جمهوری اسلامی را نزد جهانیان تخریب کرده است. زمان آن رسیده که مسئولین ما به مانور تجمل روی آورند» که این ادعا با واکنش محسن هاشمی رفسنجانی مواجه شد و او خطاب به علی عسگری، رئیس وقت صداوسیما، نوشت: «۱۸ آبان ۱۳۶۸ روز پنجشنبه است و آیت الله هاشمی رفسنجانی در نماز قبل و بعد از این تاریخ نیز چنین عبارتی را به کار نبرده است در میان بیش از ۴۰۰ خطبه ای که آیت الله هاشمی رفسنجانی طی سه دهه در نماز جمعه تهران اقامه کردند، تنها یک بار و آن هم در نماز ۹ آذر سال ۱۳۶۹ که واژه مانور تجمل را نه درباره دعوت مسئولان به اشرافی گری، بلکه در تفسیر آیه خذوا زینتکم عند کل مسجد به کار بردند که بر آراسته بودن مسلمانان در مساجد تاکید دارد».

شیوه دیگر تخریب هاشمی، نادیده انگاشتن نقش او در رویدادهای تاریخی انقلاب اسلامی است؛ برای مثال همین اخیرا صداوسیما در ویژه برنامه های خود به مناسبت هفته دفاع مقدس نقش هاشمی رفسنجانی را که با حکم امام فرمانده جنگ بود، نادیده گرفت و گویی که اصلا هاشمی در دوران دفاع مقدس وجود خارجی نداشته است!

تخریب های دوران پساهاشمی فقط مربوط به راست گرایان نمی شود و حتی بعضا می بینیم که برخی از رقبای سیاسی هاشمی در دهه ۶۰ نیز بر او هجمه هایی وارد می کنند.

همه اینها تنها بخش کوچکی از تخریب هایی است که بعد از فوت هاشمی علیه او بیان می شود که در تازه ترین ادعاهای عجیب وغریب درباره هاشمی، غلامرضا مصباحی مقدم در گفت وگویی می گوید که هاشمی برای عدم حضور در مراسم تنفیذ احمدی نژاد در سال ۸۸ خود را مخفی کرده بود. او می گوید که به هاشمی گفته شد: «بالاخره آقای احمدی نژاد انتخاب شد، جناب عالی هم رئیس مجمع تشخیص هستید، رئیس جمهور دست راست شما می نشیند و رئیس قوه قضائیه دست چپ شما می نشیند؛ جایگاه تان جایگاه رفیعی است، شما کاری کنید که آقای احمدی نژاد را زیر بال بگیرید، به او تبریک بگویید، حمایتش کنید. گفت: نه، من چنین کاری نمی کنم». مصباحی مقدم ادامه می دهد: «این موجب شد جناب آقای هاشمی در مراسم تنفیذ حکم آقای احمدی نژاد هم حضور پیدا نکرد و حتی خبر دارم از دفتر آقا با هلیکوپتر رفتند شمال دنبال ایشان؛ آنجایی که محل استقرار ایشان بود، آنها جا خالی کرده بودند و دختر آقای هاشمی هم گفته بود که به آقای هاشمی دست پیدا نخواهید کرد. خب در مراسم تنفیذ، حضرت آیت الله جنتی جای آقای هاشمی نشسته بودند [و] به این شکل مراسم برگزار شد. اینها فواصل را، فاصله ها را زیادتر می کرد...».

این سخنان با واکنش فاطمه هاشمی رفسنجانی مواجه شد و او نوشت: «چند روز قبل از برگزاری مراسم تنفیذ، آیت الله خامنه ای از آیت الله هاشمی می خواهند که در مراسم تنفیذ احمدی نژاد شرکت کرده و حکم تنفیذ را به وی بدهد که آیت الله هاشمی پاسخ می دهند، توقع نداشته باشید در مراسم شرکت کنم و این کار را انجام دهم... . بنابراین آیت الله هاشمی در هفته منتهی به مراسم، عازم سفر به منطقه شمال (بابل) می شوند. در شب قبل از تنفیذ، آقای محسن رضایی از طریق مسئول تشریفات مجمع تشخیص، تلفن محل استقرار آیت الله هاشمی رفسنجانی را جویا شده و تماس می گیرد و اظهار می دارد: بنده به همراه آقای آقامحمدی، می خواهیم به شمال بیاییم و با آیت الله هاشمی برای مراسم تنفیذ به تهران برگردیم. دلایل آیت الله هاشمی به آقای رضایی گفته شد از جمله اینکه: ایشان علاقه ای به حضور در این مراسم ندارند؛ بنابراین نه در آن مراسم شرکت می کنند و نه حکم تنفیذ را می دهد. اصل ماجرا به همین شکل بوده و حاشیه ها و شایعات دیگری که در این خصوص مطرح می شود خلاف واقع است؛ بنابراین از آقای مصباحی مقدم انتظار می رود در کسوت یک روحانی، در صحت مطالب خود دقت بیشتری بفرمایند».

همه اینها در حالی است که در همان زمان، یعنی سال ۸۸، پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری هم در مطلبی بر وجود اختلافات میان هاشمی و احمدی نژاد تاکید کرد و و در نوشتاری آورد: «در جلسه تنفیذ آن قدر چهره های روحانی و دانشگاهی، فرهنگی و هنری، سیاسی و ورزشی و لشکری و کشوری حضور داشتند که جای خالی چندانی برای غایبان نمانده بود (البته آنها که دعوت شده بودند و نه آنها که معلوم نیست دعوت شده یا دعوت نشده بودند ولی گفته بودند که نمی آیند). از این میان نبود هاشمی رفسنجانی چندان غیرمنتظره نبود و البته غیرقابل توجیه بود. غیرمنتظره نبود همچنان که وی در عید سعید مبعث هم که جمعی از مسئولان و مردم با آقا دیدار داشتند غایب بود. دلخوری و ناراحتی هاشمی رفسنجانی و احمدی نژاد نسبت به یکدیگر اگر به گذشته خیلی دور برگردانده نشود در طول چهار سال گذشته دولت نهم نمودهای عینی داشت. محمود احمدی نژاد در بسیاری از جلسات مجمع تشخیص مصلحت شرکت نمی کرد و هاشمی رفسنجانی هم در بعضی از جلساتی که احمدی نژاد به نمایندگی از جمع سخن می گفت شرکت نمی کرد که یکی از مهم ترین این جلسات، که در سال گذشته و قبل از انتخابات اخیر برگزار شد، دیدار مهم هرساله کارگزاران نظام با آقا بود که هاشمی رفسنجانی در آن شرکت نکرد».

این مطلب درست به نظر می رسد و نمی شود اختلافات بین احمدی نژاد و هاشمی را نادیده گرفت که حتما بخشی از این اختلافات به اتهام زنی های متعدد احمدی نژاد در جریان مناظرات سال ۸۸ بازمی گشت که البته این اتهام زنی ها صرفا به هاشمی و خانواده او مربوط نمی شد و احمدی نژاد اتهام هایی مشابه را علیه ناطق نوری و فرزندانش نیز مطرح کرد به همین دلیل بود که در کنار هاشمی، ناطق نوری هم یکی از غایبان بزرگ مراسم تنفیذ احمدی نژاد بود.

حالا رادیکال های اصولگرا از ادعاهای مصباحی مقدم به نفع اهداف خود استفاده می کنند و باز هم پروژه هاشمی ستیزی را ادامه می دهند؛ مانند سایت اصولگرای مشرق که تمام مرزها را درمی نوردد و ضمن بیان اینکه فائزه پدرش را مخفی کرده بود، می نویسد: «همان طور که حسینعلی منتظری را عوامل نفوذی در بیت او به پرتگاه کشاندند، هاشمی رفسنجانی نیز توسط فرزندانش به مسلخ کشیده شده و اعتبار او در شبی فروپاشید. هاشمی رفسنجانی گمان می کرد که با عدم شرکت در یک مراسم رسمی نظام را تهدید کرده و می تواند امتیاز بگیرد؛ این شیوه درنهایت به یک خودزنی تمام عیار تبدیل شد».

همه اینها در حالی است که علاوه بر امام، هاشمی رفسنجانی همواره مورد اعتماد و احترام مقام معظم رهبری نیز بوده است و شاهدمثالش خاطره ای است که همین چند وقت پیش حجت الاسلام ناصر نقویان مطرح کرد و گفت: «خاطره ای دارم از سال هایی که من اجازه داشتم در بیت رهبری سخنرانی کنم. در بیت بعد از سخنرانی و مداحی شام داده می شود و افراد خاصی هم به اتاق رهبر انقلاب دعوت می شوند؛ از جمله سخنران و مداح. سخنران کنار رهبری می نشیند و مداح هم کنار سخنران و به حسب مرسوم من نزد رهبر انقلاب نشسته بودم. مداح آن شب هم آقای محمود کریمی بود. آقای کریمی آمد جلو و دو دستش را روی میزی که جلوی رهبری بود، گذاشت و خطاب به رهبری گفت: آقای منصور ارضی حالشان خوب نیست. اگر می شود دعایشان کنید. ناگهان رهبر انقلاب برآشفته شدند و با صدایی که تقریبا همه اطرافیان می شنیدند گفتند این چه حرف هایی بود که او در مراسم دعا و خطبه درباره آقای هاشمی گفت؟ ایشان هیچ کلامی درباره حال آقای ارضی جویا نشدند و اصلا نگفتند که خوب است یا نه یا هیچ دعایی نکردند و صرفا او را مورد توبیخ قرار دادند که چرا چنین سخنانی درباره آقای هاشمی گفته است. محمود کریمی هم دیگر چیزی نگفت و رفت سر جایش نشست».