کسانی امروز درخصوص شروع جنگ، ادامه و یا پذیرش قطعنامه اظهار نظر می نمایند و به دنبال القائاتی هستند که متاسفانه هیچ مناسبتی با آن نداشته اند! افرادی بدون آگاهی یا توجه ، فلسفه شعائر آن دوران را دانسته یا نادانسته زیر سوال می برند و نسبت به امام (ره) تعرض می نمایند. از سوی دیگر نیز افرادی یافت می شوند که می بایست ، بجای آنکه در عوضِ پاسخگویی نسبت به چرایی ادامه جنگ و اصرار برای ورود به خاک عراق بر آیند؛ امروز از پذیرش قطعنامه و پایان جنگ داد سخن بلند کرده اند.
جماران؛ «إِنَّ الَّذینَ یُبایِعُونَکَ إِنَّما یُبایِعُونَ اللهَ یَدُ اللهِ فَوْقَ أَیْدیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّما یَنْکُثُ عَلى نَفْسِهِ وَ مَنْ أَوْفى بِما عاهَدَ عَلَیْهُ اللهَ فَسَیُؤْتیهِ أَجْراً عَظیماً»
[آیه ۱۰ - سوره فتح]
کسانى که با تو بیعت مىکنند [در حقیقت] تنها با خدا بیعت مىنمایند، و دست خدا بالاى دست آنهاست پس هرکس پیمانشکنى کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است و آن کس که نسبت به عهدى که با خدا بسته وفا کند، بهزودى پاداش عظیمى به او خواهد داد.
تلاقی سالگشت هفته دفاع مقدس امسال با اربعین حسینی و یادواره شهدای جنگ تحمیلی ایران و عراق و تقارن این رویداد ، با یاد و خاطره حماسه تاریخی شهدای ۷۲ تن یاران حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و رسالت پیام آوری حضرت زینب سلام الله علیها را گرامی می داریم و از خداوند متعال آرزومندیم تا با یاری رساندن ، ما را بر عهدمان با آرمان های شهداء استوار بدارد.
در ابتدا به همین مناسبت یکبار دیگر، فرض است تا از حماسه و مقاومت آحاد مردم در دفاع و حفظ تمامیت ارضی کشور که با نثار جان و مال و فرزندانشان جهاد نمودند، تجلیل و قدردانی نمائیم. همینطور از روایت گران، نویسندگان و مورخان با انصاف، در ثبت وقایع و حقایق تاریخی رویداد تلخ جنگ ؛ و ثبت فرهنگ و ارزش های دفاع مقدس و هم از تمامی هنرمندانی که با هنر خود ، با آثار و تولیدات ارزنده ، نماهنگ ها ، آثار سینمایی ، موسیقی و سروده هایی که سرو های ایستاده را زیبا و دلنشین نواخته اند و با نمایشنامه ها و اکران های جذاب و رسا ، رشادت های رزمندگان و ایثارگری ایثارگران و خانواده هایشان و رقص شهیدان را در محضر الهی به خوبی به نمایش گذاشته اند و می گذارند ، تجلیل و قدردانی نماییم.
در سالگرد گرامیداشت هفته دفاع مقدس ، بر ارواح تمامی شهیدان و حماسه سازان آزادی خرمشهر ، فداکاری آزادگان ، خلبانان سلحشور ، تکاوران ارتشی ، رادمردان سپاهی و دریانوردان و هوانوردان و دولتمردان آن دوران و نخست وزیر ۸ سال دفاع مقدس درود و تهنیت می فرستیم.
در ادامه ، اجازه می خواهم به این بهانه به نکاتی در پیرامون این مناسبت ارزشمند اشاره نموده و هشدارهایی چند را اعلام نمایم :
۱- شرایط و کارزار آنروز نظام متمرکز بر دفع دشمنان خارجی و امر دفاع بعنوان یک اولویت برای جامعه مطرح بود. بنابراین باید حول آن همه چیز بسیج می شد. در شرایط و کارزار امروز نظام اولویت جامعه در چیست ؟! که باید همه را حول آن بسیج کرد. آیا افزایش کارآمدی و روزآمدسازی شیوه های حکمرانی و نظام اداری، تصمیم سازی و فن سالاری و ... در کشور جزء اولویت است؟ اگر آری پس باید نگریست آیا مردم با این ظرفیت سیاسی و سرمایه سوزی اجتماعی در کشور ، حول اولویت های اعلامی از طرف نظام، بسیج شده و اساسا آیا می توانند بسیج بشوند؟
۲- در قرآن و سیره نبوی رفعت جایگاه معنوی مجاهدان ممدوح و رانت خواری مادی و سهم خواهی برای آنان مذموم شمرده شده است.
رزمندگان و بسیجیان دهه ۶۰ اهل دزدی، اختلاس، زد و بند، فساد، مالاندوزی، زندگانی مرفه و تجملاتی، تفاخر به مال و منال و ثروت و ... نبوده و برعکس اهل ایثار جان و مال و بر مشی ساده زیستی بودند. بنابراین هرگاه احدی از مقامات و مسئولان امروز نظام جمهوری اسلامی، بر مشی و زی ایثارگری همچون ایثارگران دوران دفاع مقدس نیستند؛ لا اقل با عوام فریبی بر چهره خود ماسک خودنمایی نزنند.
۳- در آموزه های نبی مکرم اسلام (ص) جهاد اکبر ، پس از جهاد اصغر توصیه موکد شده است. و این یعنی تواضع و فروتنی و پایبندی به امانت داری و صداقت در برابر ملت و منابع و اموال عمومی کشور ؛ آیا در کارنامه مسئولین پس از جنگ این صداقت و امانتداری خودنمایی می کند.
۴- در مورد ریشه های فرهنگی دفاع مقدس و سبک و سیاق حکومتی امام راحل و دولت آن دوران، تداوم روحیه ایثارگری به هیچ وجه به مفهوم حاکمیت نظامی ها بر سرنوشت جامعه نبود و اکنون این از خطاهایی است که در صورت بروز و ظهور آن آسیب اساسی به پیشینه و فرهنگ ایثار گری خواهد زد.
۵- دفاع هماره امری مقدس بوده و هست و افراد دخیل در آن دغدغه ای جز دفاع از کشور و آرمانهای انقلاب نداشتند. اما متاسفانه در سالهای اخیر با پدیده کاسبی از دوران دفاع مقدس مواجه هستیم. امروزه برخی جریانات مرموز سیاسی که اتفاقا در سابقه آنان در پیروزی انقلاب اگر مخالف جریان اصیل انقلابی نبوده باشند؛ لذا یا هیچ نقشی در اریکه های انقلاب و جنگ نداشته اند و یا کمترین نقش را ایفا کرده اند، ولیکن امروزه داعیه مدارانه و با تزویر و دورویی، برای رسیدن به مناصب و تصاحب قدرت و نیز برای نفی و سرکوب تفکر مخالف ، خود را طلایه دار این دوران نشان می دهند و طلایه داران را به حصر و انزوا واداشته اند.
۶- همانگونه که در بیانات مقام رهبری در اولین روز از هفته دفاع مقدس سال گذشته (۱۳۹۹) در دیدار با فرماندهان نظامی و ایثارگران، درباره مقابله با تحریف تاریخ جنگ اشاره شده است که : «... قبول قطعنامه که امام به آن جام زهر گفتند، کار عاقلانه و مدبرانهای بود، باید مراقب تحریفها در این مورد بود ...» لذا غیر مستقیم حذف طلایه دارانی چون فرمانده جنگ ، مرحوم آیت اله هاشمی از تاریخ دفاع مقدس را نیز، مورد نکوهش قرار داده است. تلاش های مذبوحانه افراد و گروهها برای مصادره ارزشهای دفاع مقدس راه بجایی نخواهد برد. عده ای بر کرسی نشسته، غاصبانه با ایجاد ابهام و تردید، نمک بر زخم خانواده معظم شهدا و ایثارگران می پاشند.
۷- کسانی امروز درخصوص شروع جنگ، ادامه و یا پذیرش قطعنامه اظهار نظر می نمایند و به دنبال القائاتی هستند که متاسفانه هیچ مناسبتی با آن نداشته اند! افرادی بدون آگاهی یا توجه ، فلسفه شعائر آن دوران را دانسته یا نادانسته زیر سوال می برند و نسبت به امام (ره) تعرض می نمایند. از سوی دیگر نیز افرادی یافت می شوند که می بایست ، بجای آنکه در عوضِ پاسخگویی نسبت به چرایی ادامه جنگ و اصرار برای ورود به خاک عراق بر آیند؛ امروز از پذیرش قطعنامه و پایان جنگ داد سخن بلند کرده اند.
۸- امام خمینی رحمت اله علیه، در دوران جنگ و بخصوص در سال آخر جنگ و حیات شریفشان، علیرغم شرایط خطیر و بحرانی کشور از موضع تقویت و تعمیق نهادهای مدنی و دموکراتیک بر آمده و در همین دوران ملاک و معیار انتخابات بر پایه غلبه اکثریت سیاسی و امکان رقابت بواسطه حضور همه جناحها را در عرصه سیاسی کشور و امر انتخابات به رسمیت می شناسند و برخلاف شرایط اکنونی نظام حاکم که دست به حذف خودی ترین نیروهای انقلابی زده می شود؛ انشقاق در نهاد روحانیت را نیز به رسمیت شناخته و آزادی عمل سیاسی آنان را از جایگاه رهبری ضمانت می کرده است.
۹- دلسوزان نظام و اندیشمندان آشنا با مسائل جنگ و با روحیات ایثارگری بارها سعی نموده اند، بر توجه و هشدار دادن مسئولان نهادهای امنیتی و نظامی نسبت به ضرورت تفکیک روحیه حماسی و دفاعی که البته امری ارزشمند است ؛ از روحیه ماجراجویی و جنگ طلبی در منطقه و عرصه بین المللی، که قطعا امری مذموم و مضر برای کشور بوده و خواهد بود ، تاکید بورزند و از تصمیمات هیجانی و ضد ملی برحذر بدارند.
۱۰- در پایان مجدد یادآور می شود دفاع از کشور بیش از آنکه یک امر مذهبی و سیاسی و یا قومی تلقی شود ، امری ملی بوده و سرمایه های دفاعی کشور متعلق به یک قوم و مذهب و یک جریان سیاسی و اختصاص به یک نقطه جغرافیایی نداشته و نخواهد داشت. مسئولان کشور باید توجه بنمایند که؛ دفاع از سرزمین و دین و آئین و کیان ایران و ایرانی و اعتلای نظام جمهوری اسلامی در گرو بازگشت بدون تنازل به قانون اساسی است.
والسلام علی عبادی الصالحین
والعاقبه لالمتقین
اربعین ۱۴۰۰