عمادالدین باقی در یادداشتی برای جماران نوشت:

دو روز پیش نوشتم: «راه رهایی از شرّ تروریسم از پنجشیر می گذرد» و مقاومت پر فروغ پنجشیر ثابت می کند که پیروزی طالبان نه بخاطر قدرت آنها و همراهی مردم بلکه به خاطر ضعف حکومتی آلوده به فساد و مزدوری بود.

آینده امن برای افغانستان‌و ایران از راه پنجشیر می‌گذرد و شکست پنجشیر شکست افغانستان، ایران، خاورمیانه و بلکه همه جهان است‌.

رفتار غرب در برابر جهان اسلام و از جمله در خصوص افغانستان، رفتاری مغرورانه و متکبرانه بوده است. آمریکا و متحدین غربی اش یکبار با حمله به افغانستان به بهانه بازداشت بن لادن رهبر القاعده، خطای بزرگی مرتکب شدند و نطفه بحران خونینی را در منطقه کاشتند. این بار پس از ۲۰ سال شکست در تلاش برای ملت سازی و جامعه مدنی قارچی و پروژه ای، افغانستان را ترک کردند و با ترک افغانستان و تنها گذاشتن مردمی که در برابر تروریست ها مقاومت می کردند بزرگترین خطای تاریخ را مرتکب شدند به بهانه اینکه مردم، طالبان را می خواهند یا طالبان تغییر کرده اند. اما عامل شکست آمریکا ‌و برآمدن طالبان، توهمات آمریکا و دولت دست نشانده بود.

کسی که با ساختار تشکیلاتی طالبان و با سازمان فکری و ایدئولوژیکی آنها آشنا باشد می داند که طالبان تغییر نکرده است. طالبانِ قائم به دستگاه امنیتی پاکستان، ممکن است از جنگ خسته شده باشد اما ادعای تغییر، خدعه ای بیش نیست، خدعه ای که جهان را فریب می دهد و شاید که جهان هم دوست دارد فریب بخورد اما تاوان آن را خواهند داد هرچند که بیشترین تاوان را مردم مسلمان منطقه و برادرکشی ها متحمل خواهد شد. به همین دلیل مشکل افغانستان در همسایگی ما مشکل ماست و تاثیر مستقیم بر ایران دارد. 

اگر طالبان در ادعای تغییر صادق بود، باید نشانه های عملی اش دیده می شد. مهمترین نشانه عملی، اعلام تسلیم و التزام به قواعد انتخابات آزاد و تمکین به نتیجه آن است و اینکه هیچ دولتی بدون اینکه از دل انتخابات آزاد بیرون آمده باشد تشکیل نمی شود. مهم تر از همه اینکه سازمان امنیتی و قضایی تحت نظارتی کاملا دموکراتیک و نه در انحصار این گروه باشد. تجربه نشان داده است با در انحصار گرفتن سازمان امنیتی و قضایی به راحتی می‌توان دیگران را حذف و یک قدرت تمامیت خواه را حاکم کرد.

بدون شک انسان تغییر می کند. مفهوم توبه در قرآن یعنی امکان تغییر انسان. از هر تغییری باید استقبال کرد اما آیا تصمیم به تغییر نوع و شیوه کشتن هم تغییر مثبت به شمار می رود؟ طالبان تا امروز نسبت به کشتارهای مردم بیگناه، کودکان، دانش آموزان در بمب گذاری ها، کارکنان سفارت ایران و غیره حتی توبه لفظی هم نکرده است.

ایدئولوژی طالبان نه با منشور حقوق بشر که حتی با حداقل های حقوق‌بشر هم هیچ سازگاری ندارد، چگونه می توان انتظار داشت که رفتاری انسانی داشته باشند. 

تثبیت قدرت طالبان، تثبیت تروریسم در منطقه است. امروز خط مقاومت، در پنجشیر است. راه رهایی از تروریسم در منطقه از پنجشیر می گذرد. قهرمانان پنجشیر نیازی به مداخله نظامی دولت های ایران و کشور دیگری ندارند فقط باید مورد حمایت معنوی و داوطلبانه قرار گیرند، باید کمپین حمایت بشر دوستانه از پنجشیر راه بیفتد. قوانین بین المللی حکم می کند که دالان کمک های بشردوستانه به پنجشیر که در محاصره وحشیانه طالبان است گشوده شود ولو به قهر (در صورتی که طالبان ممانعت کنند). 

همزمان با انتشار آن یادداشت، طالبان با پشتیبانی نیروی هوایی و امنیتی و برخلاف تصمیم هیات علما مبنی بر توقف جنگ در پنجشیر و با وجود اینکه احمدمسعود تصمیم هیات علما را پذیرفت، اما به پنجشیر حمله کردند. در این حمله عده زیادی از مردم و نیز فهیم دشتی روزنامه نگار سلحشور افغانی-ایرانی به شهادت رسیدند. 

تصاویر ویدیویی مهاجمان به پنجشیر ترکیب چندملیتی آنان را آشکار می کرد و نشان داد برخلاف ساده اندیشانی که به تغییرطالبان دل خوش کرده و از آنها حمایت می کنند لانه تروریست ها در کنار ایران در حال بدل شدن به دژ مستحکمی است. حضور پاکستان پیام مهمی برای کسانی داشت که فریب خدعه طالبان را خورده بودند. 

۱- اتحادیه تروریست‌های پاکستانی، چچینی، ازبکی پشتونی، به مردمی محاصره شده و بدون حامی در خانه شان حمله کردند و دنیا و حکومت ایران، تماشاگر.

۲- پنجشیر میدان آزمون جهان آزاد بود، جهانی که مدعی دفاع از کرامت انسان است.

۳-پنجشیر میدان ازمون نهادهای بین المللی از جمله نیروهای حافظ صلح بود که میلیاردها دلار بودجه دارند و بی اعتبار شدند و نشان دادند که تابع اراده سیاسی قدرت ها هستند نه مردم و‌مظلومین.

۴-پنجشیر میدان راستی‌آزمایی مدعیان مقاومت بود که ادعای مقاومت شان گوش فلک را کر کرده و در حالی که صدها کیلومتر دورتر در سوریه نیروهای مادی و انسانی ایران را به عنوان مقابله با داعش به باد دادند درباره هموطنانمان در کنار گوش مان که قربانی تروریست های طالبان می شدند نظاره گر بودند.

اما خوشبختانه با موضع گیری وزارت خارجه در محکومیت حمله طالبان به پنجشیر (برخلاف رفتار های صدا و سیما و اصولگرایان مدافع طالبان) بارقه امیدی شد برای تصحیح رفتار دولت در برابر فاجعه ای که در افغانستان در حال برآمدن است.