این قرارداد ننگین همزمان با پیروزی  انقلاب اکتبر روسیه و روی کار آمدن انقلابیونی که خود را طرفدار طبقه کارگر و محروم جلوه می دادند، برای جبران خیانت ها و ظلمهای دولت روسیه تزاری در حق مردم ایران از سوی لنین به صورت یکطرفه  لغو گردید و دولت رضا شاه پهلوی افتخار لغو آن را بنام خود زد و در بارها و بارها در محافل و مجامع از افتخارات دولت خود شمرد.

 گرچه این قرار داد ننگین سی سال بعد از لغو آن، به واسطه وابستگی و ضعف محمد رضا شاه پهلوی توسط دولت غارتگر آمریکای جنایتکار مجددا بر این ملت تحمیل گردید و جالب آنکه علی رغم سرسپردگی و وابستگی کامل حاکمان و دولتمردان رژیم پهلوی به دولت آمریکا، به قدری این قرارداد ننگ وعار داشت که چند تن از نخست وزیران دولت پهلوی حاضر به ارسال این لایحه و درخواست دولت آمریکا از دولت ایران به مجلس شورای ملی نشده و از زیر بار ننگ و خفت آن فرار کردند. 

درخواست دولت آمریکا برای توسعه دادن و شمولیت عام قانون مصونیت دیپلماتک اعضای سفارت کشورشان به همه مستشاران نظامی و غیر نظامی و کارمندان و خانواده های آمریکایی در ایران، ظاهرا از زمان نخست وزیری دکتر منوچهر اقبال به دولت ایران تسلیم گردید ولی نه او برای آن اقدام کرد و نه نخست وزیران پس از او، افرادی  نظیر دکتر علی امینی و مهندس جعفر شریف امامی و اسدالله علم و در نهایت در دولت حسنعلی منصور این لایحه به مجلس فرستاده شد.

این لایحه 57 سال پیش در همین ماه مرداد در نهایت مخفی کاری و فریب سناتورهای سالخورده در پایان یک روز کاری طولانی و بسیار خسته کننده، در حالی که ساعت از 12 نیمه شب گذشته بود به تصویب نمایندگان مجلس سنا رسانده شد، بطوری که اکثر آن ها متوجه نشدند به چه لایحه ننگینی رأی مثبت داده اند  و هنگام طرح این لایحه در مجلس شورای ملی نیز علی رغم وابستگی شدید نمایندگان به دولت و هیئت حاکمه، بحث های بسیار زیادی در مجلس در گرفت و در نهایت با اکثریت بسیار ناچیزی به تصویب رسید. 

غرض نگارنده از بیان این مطالب، یادآوری ننگ آور بودن و فرار سردمداران رژیم سرسپرده پهلوی از انتساب این قرار داد خسارت بار به خودشان است چرا که اهانت مستقیم به دولت و مردم کشورمان بود. امام راحلمان  نیز که به جرم  مخالفت با همین لایحه سیزده سال از کشور تبعید گردید، در باره این تصویب قرار داد می فرمایند: 

ملت ایران را از سگهای امریکا پست تر کردند. اگر چنانچه کسی‌‎ ‌‌سگ امریکایی را زیر بگیرد، بازخواست از او می کنند؛ لکن، اگر شاه ایران یک سگ‌‎ ‌‌امریکایی را زیر بگیرد باز خواست می کنند؛ و اگر چنانچه یک آشپز امریکایی شاه ایران‌‎ ‌‌را زیر بگیرد، مرجع ایران را زیر بگیرد، بزرگتر مقام را زیر بگیرد، هیچ کس حق تعرض‌‎ ‌‌ندارد!(صحیفه امام، ج 1، ص415)

بحمدالله پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام و جانفشانی های مردم،  توانست به سلطه آمریکا و شوروی و همه مستکبران در این کشور پایان دهد و قرار داد کاپیتولاسیون را نیز برای همیشه به زباله دان تاریخ بفرستد. 

اخیرا سفرای دولتین روسیه و انگلیس برای زنده کردن سلطه و استعمار خود در ایران گذشته، مجلسی بیاد جلسه حاکمان دول پیروز در جنگ جهانی دوم  که بدون اجازه و غاصبانه در تهران تشکیل داده بودند در همان محل اجلاس چرچیل و روزولت و استالین برگزار کرده و جای سفیر دولت  آمریکا را نیز صندلی خالی گذاشته تا دوره زورگویی و اشغالگری خود را بیاد ملت ایران بیاورند.

بحمدالله این عمل ننگین با عکس العمل بجا و بموقع وزیر امور خارجه فهیم و محبوب ملت ایران جناب آقای دکتر جواد ظریف واقع شده و برخی دیگر از مقامات رسمی و شخصیت های سیاسی کشور نیز به آن واکنش نشان داده و آن را شدیدا محکوم کرده اند ولی متاسفانه یکی از افرادی که این روزها در همه امور اظهار نظر کرده و برای خود مقام و منزلتی در دوران حاکمیت دولت جدید قائل است و محبوبیتی هم در بین مسئولان و دست اندرکاران صدا و سیمای جمهوری اسلامی داشته و حرف و سخنش مطلوب نظر آنهاست در مخالفت و ضدیت با موضع انقلابی جناب آقای دکتر ظریف، با اظهار نظری عجیب در مورد این اهانت آشکار سفرای روس و انگلیس گفته است: به مسکو باید فرصت داد و دید که علیه اقدام جاگواریان موضع گیری می کند یا خیر ، اگر نکرد خودمان اقدام می کنیم. (یاسر جبرائیلی به نقل از سایت جماران) این یعنی همان حق قضاوت کنسولی و کاپیتولاسیون، به عبارت دیگر مقامات و مسئولان کشورمان حق ندارند در مورد تخلف آشکار و ننگین کارگزار دولت روس موضع گرفته و اعتراض کنند و نازکتر از گل به او بگویند؛  بلکه باید صبر کنند تا مسئولان دولت فخیمه روس در مسکو، این شهروند خود را جیز کنند.

 واقعا انسان تعجب می کند از این همه وادادگی و سرسپردگی برخی از افراد به دولت روسیه با این حال خود را انقلابی و کارشناس معرفی کرده و برای مردم ایران تصمیم گیری می کنند.