اشاره
هدف نهضت خونین حسینی در عاشورای 61 هجری قمری، زنده نگه‌ داشتن دین آخرین رسول خداوند تبارک و تعالی بود و امام حسین علیه‌السلام این هدف را به زیباترین شکل ممکن و با اهدای جان عزیز خویش و فرزندان و برادران و خاندان پیامبر اسلام و اصحاب با وفای خود محقق نمودند. فداکاری امام حسین علیه‌السلام، درسی تاریخی برای همه اعصار و همه ممالک در جهان بود که هنوز آثار ارزشمند این درس فداکارانه در فکر و عمل جهانیان ساری و جاری است. امام خمینی رضوان‌الله‌تعالی‌علیه هم که با اتکا به خدای لایزال و تکیه بر فرهنگ و قیام حسینی توانستند با رهبری نهضت مردم مسلمان ایران آن را به پیروزی برسانند، پیروزی انقلاب را مدیون قیام حسینی می‌دانستند و استمرار آن را متکی به زنده ماندن فرهنگ حسینی و نهضت عاشورا تبیین می‌نمودند. امام خمینی تاکید میکردند که نهضت عاشورا باید در همه اعصار بخصوص در عصر ما استمرار یابد و بر همین اساس می‌فرمودند: «هر روزی عاشورا و هر سرزمینی کربلاست» یعنی در مکتب امام خمینی، ادامه و استمرار انقلاب اسلامی در سایه تکیه بر فرهنگ حسینی تداوم خواهد یافت و دقیقاً به همین علت بود که امام خمینی محرم و صفر را زنده نگهدارنده اسلام می‌دانستند و بر حفظ عزاداری‌های حسینی طبق سنت‌های گذشته تاکید می‌فرمودند. امسال نیز به دلیل شیوع موج پنجم ویروس کرونا و خطر ابتلای عزاداران حسینی در تجمعات عزاداری، تغییراتی در برگزاری مراسم ایجاد شده و رعایت توصیه‌ها و پروتکل‌های بهداشتی اعلام شده از طرف مسئولین حفظ سلامت جامعه، موجب شده عزاداری‌ها با شکل‌ دیگری برگزار شوند ولی اصل عزاداری پابرجاست. به همین مناسبت گزیده‌ای از بیانات امام خمینی در زمینه لزوم استمرار نهضت حسینی در تمام اعصار را انتخاب کرده‌ایم که مطالعه می‌فرمایید.
***
... حضرت سیدالشهدا - سلام‌الله‌علیه - به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. با اینکه از اول می‌دانست که در این راه که می‌رود، راهی است که باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا کند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی کند، لکن عاقبتش را هم می‌دانست. اگر نبود این نهضت؛ نهضت حسین - علیه‌السلام - یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه به مردم نشان می‌دادند. و از اول، اینها اعتقاد به اسلام نداشتند و نسبت به اولیای اسلام حقد و حسد داشتند. سیدالشهدا با این فداکاری که کرد، علاوه بر اینکه آنها را به شکست رساند و اندکی که گذشت، مردم متوجه شدند که چه غائله‌ای و چه مصیبتی وارد شد. و همین مصیبت موجب به هم خوردن اوضاع بنی امیه شد، علاوه بر این، در طول تاریخ آموخت به همه که راه همین است. از قلّت عدد نترسید، عدد، کار پیش نمی‌برد، کیفیت اعداد، کیفیت جهاد، اعدای مقابل اعدا، آن است که کار را پیش می‌برد. افراد ممکن است خیلی زیاد باشند، لکن در کیفیت ناقص باشند یا پوچ. و افراد ممکن است کم باشند، لکن در کیفیت توانا باشند و سرافراز. تاریخ، این نهضت ایران را و این انقلاب را فراموش نخواهد کرد، و این فداکاری‌ای که در همه قشرهای ملت اسلامی است در ایران، فراموش نخواهد کرد. و این وحدتی که بین اقشار ملت از هر طبقه هستند، بین برادران اهل سنت و برادران شیعی مذهب، تحقق پیدا کرده است و این اخوت اسلامی فراموش نخواهد شد و این انقلاب به خواست خدای تبارک و تعالی شکست نخواهد خورد. گو اینکه همه قدرتهای بزرگ دنیا و آنهایی که در بلوک شرق و غرب هستند، با انقلاب ما دشمن باشند، گو اینکه همه رسانه‌های گروهی دنیا بر ضد این نهضت قلمفرسایی کنند و دروغپردازی؛ آنچه حقیقت است، روشن خواهد بود و روشن خواهد شد. آن روزی هم که حضرت سیدالشهدا را مظلوم شهید کردند، بعضی از اشخاصی که بودند، او را به اسم خارجی و اینکه در حکومت حق وقت، قیام کرده است، اینطور معرفی کردند. لکن نور خدا می‌درخشد و خواهد درخشید و عالم را خواهد از نور پر کرد.
تکلیف ما در شهر محرم‌الحرام چیست؟ تکلیف علمای اعلام و خطبای معظّم در این شهر چیست؟ در این شهر محرم، تکلیف سایر قشرهای ملت چی هست؟ سیدالشهدا و اصحاب او و اهل‌بیت او آموختند تکلیف را؛ فداکاری در میدان، تبلیغ در خارج میدان. همان مقداری که فداکاری حضرت ارزش پیش خدای تبارک و تعالی دارد و در پیشبرد نهضت حسین - سلام‌الله‌علیه - کمک کرده است، خطبه‌های حضرت سجاد و حضرت زینب هم به همان مقدار یا قریب آن مقدار تاثیر داشته است. آنها به ما فهماندند که در مقابل جائر، در مقابل حکومت جور، نباید زنها بترسند و نباید مردها بترسند. در مقابل یزید، حضرت زینب - سلام‌الله‌علیها - ایستاد و آن را همچو تحقیر کرد که بنی امیه در عمرشان همچو تحقیری نشنیده بودند، و صحبتهایی که در بین راه و در کوفه و در شام و اینها کردند و منبری که حضرت سجاد - سلام‌الله‌علیه - رفت و واضح کرد به اینکه قضیه، قضیه مقابله غیر حق با حق نیست؛ یعنی، ما را بد معرفی کرده‌اند؛ سیدالشهدا را می‌خواستند معرفی کنند که یک آدمی است که در مقابل حکومت وقت، خلیفه رسول‌الله ایستاده است. حضرت سجاد این مطلب را در حضور جمع فاش کرد و حضرت زینب هم...
تکلیف همه روحانیون، چه خطبایی که منبر تشریف می‌برند، یا ائمه جمعه و جماعت و هرکس که با مردم سروکار دارد و با آنها صحبت می‌کند، این است که وضعیت قیام حضرت سیدالشهدا را به مردم درست بفهمانند که قیام برای چی بود، چه بود و با چه عده‌ای قیام شد و با تحمل چه مصایبی آن قیام به آخر رسید - که به آخر نخواهد رسید.
این را باید همه گویندگان توجه بکنند، و ما باید همه متوجه این معنا باشیم که اگر قیام حضرت سیدالشهدا - سلام‌الله‌علیه - نبود، امروز هم ما نمی‌توانستیم پیروز بشویم. تمام این وحدت کلمه‌ای که مبدا پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس عزا و این مجالس سوگواری و این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد. سید مظلومان یک وسیله‌ای فراهم کرد برای ملت که بدون اینکه زحمت باشد برای ملت، مردم مجتمعند. اسلام مساجد را سنگر قرار داد و وسیله شد از باب اینکه از همین مساجد، از همین جمعیتها، از همین جمعات، از همین جمعه‌ها و جماعات، همه اموری که اسلام را به پیش می‌برد و قیام را به پیش‌ می‌برد، مهیا باشد و بالخصوص حضرت سیدالشهدا از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آنهایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند، و باید آنهایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند. کیفیت مبارزه را، کیفیت اینکه مبارزه بین یک جمعیت کم با جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت اینکه قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه جا را در دست دارد، با یک عده معدود باید چطور باشد، اینها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا به ملت آموخته است و اهل‌بیت بزرگوار او و فرزند عالیمقدار او هم فهماند که بعد از اینکه آن مصیبت واقع شد، باید چه کرد. باید تسلیم شد؟ باید تخفیف در مجاهده قائل شد؟ یا باید همانطوری که زینب - سلام‌الله‌علیها - در دنباله آن مصیبت بزرگی که تُصَغَّرُ عِنْدَهُ الْمَصائِبُ،(1) ایستاد و در مقابل کفر و در مقابل زندقه صحبت کرد و هر جا موقع شد، مطلب را بیان کرد و حضرت علی‌بن‌الحسین - سلام‌الله‌علیه - با آن حال نقاهت، آنطوری که شایسته است تبلیغ کرد. اسلام یک امری است که انبیا، که نبی اکرم، که اولاد نبی اکرم و اصحاب متعهد نبی اکرم برای او جانفشانی‌ها کردند و برای او زحمتها کشیدند. اسلام چیزی است که از [سوی‌] خدا آمده است و باید حفظ بشود و اگر - خدای نخواسته این پیروزی که دنبال این انقلاب به دست شماآمده است، به واسطه سستی ما، به واسطه ضعف تبلیغ ما، به واسطه ضعف حضور ملت ما، به شکست - خدای نخواسته - برسد، بدانید که اسلام تا قرنها دیگر نمی‌تواند سربلند کند. تکلیف، بزرگ است و همه باید این تکلیف بزرگ را بپذیریم. آخر مطلب شهادت است و وصول به لقاء‌الله و حضور در محضر حضرت سیدالشهدا و امثال او، و این غایت آمال اشخاصی است که عشق به خدا دارند. و ما می‌بینیم در جبهه‌ها، برای ما نقل می‌کنند از جبهه‌ها که این جوانهای عزیز در جبهه‌ها شب چه حالی دارند؛ چه ذکر و فکر و دعایی دارند و نمازی و روز با چه نشاطی به جبهه‌ها می‌روند. این چیزی است که خدای تبارک و تعالی، نعمتی است که خدای تبارک و تعالی به این ملت عطا فرموده است. این نعمت را حفظ کنید... شما باید تبلیغ کنید آقا! محرم است. این محرم را زنده نگه دارید. ما هرچه داریم از این محرم است و از این مجالس. مجالس تبلیغ ما هم از محرم است، از این قتل سیدالشهداست و شهادت اوست. ما باید به عمق این شهادت و تاثیر این شهادت در عالم برسیم و توجه کنیم که تاثیر او امروز هم هست. اگر این مجالس وعظ و خطابه و عزاداری و اجتماعات سوگواری نبود، کشور ما پیروز نمی‌شد. همه در تحت بیرق امام حسین - سلام‌الله‌علیه - قیام کردند. الآن هم می‌بینید که در جبهه‌ها وقتی که نشان می‌دهند آنها را، همه با عشق امام حسین است که دارند جبهه‌ها را گرم نگه می‌دارند. لکن در این اجتماعاتی که در محرم و صفر می‌شود و در سایر اوقات، مبلغین عزیز و علمای اعلام وخطبای معظّم باید مسائل روز را، مسائل سیاسی را، مسائل اجتماعی را و تکلیف مردم [را] در یک همچو زمانی که گرفتار اینهمه دشمن ما هستیم، معین کنند؛ به مردم و به کشور بفهمانند که ما در بین راه هستیم و باید تا آخر راه ان‌شاء‌الله، برویم. ما با این ترتیبی که تاکنون بوده است و کشور ما و افراد کشور ما بحمدالله، حاضر بودند، با این ترتیب اگر پیش برویم، آخر کارمان به پیروزی مطلق می‌رسد. لکن نباید سست بشویم. (صحیفه امام، ج17، صص 52 تا 59)
... باید در مقابل ظلم، در مقابل ستم، بایستند. این کلمه "کُلُّ یوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ اَرْضٍ کَرْبَلاء"(2) یک کلمه بزرگی است که اشتباهی می‌فهمند. آنها خیال می‌کنند که یعنی هر روز باید گریه کرد! لکن این محتوایش غیر از این است. کربلا چه کرد؟ ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی کرد؟ همه زمین‌ها باید آنطور باشند. نقش کربلا این بود که سیدالشهداء - سلام‌الله‌علیه - با چند نفر جمعیت و عدد معدود، آمدند کربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار. در مقابل امپراتور زمان ایستادند و فداکاری کردند و کشته شدند، لکن ظلم را قبول نکردند، و شکست دادند یزید را. همه جا باید اینطور باشد. همه روز هم باید اینطور باشد. همه‌ روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم؛ و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را ما پیاده کنیم، انحصار به یک زمین نداشته؛ انحصار به یک افراد نداشته. قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چند نفری و یک زمین کربلا نبوده. همه زمین‌ها باید این نقشه را اجرا کنند، و همه روزها غفلت نکنند. (صحیفه امام، ج10، صص 120 تا 123)
ـــــــــــــــــــــ
1- "مصیبت‌ها، پیش آن کوچک می‌شود".
2- هر روز عاشورا و هر زمینی کربلاست.

*حضرت سیدالشهدا - سلام‌الله‌علیه - به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. اگر نبود نهضت حسین - علیه‌السلام - یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه به مردم نشان می‌دادند
*تمام این وحدت کلمه‌ای که مبدا پیروزی ما شد، برای خاطر این مجالس تبلیغ و ترویج اسلام شد
*ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی کرد؟ همه زمین‌ها باید آنطور باشند. نقش کربلا این بود که سیدالشهداء - سلام‌الله‌علیه - با چند نفر جمعیت و عدد معدود، آمدند کربلا و ایستادند در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار و پیروز شدند
*"کُلُّ یوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ اَرْضٍ کَرْبَلاء" یک کلمه بزرگی است که اشتباهی می‌فهمند. خیال می‌کنند که یعنی هر روز باید گریه کرد! لکن این محتوایش غیر از این است. همه‌ روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم

*جمهوری اسلامی

  تعداد بازديدها: 2358

    نسخه قابل چاپ