عضو مجلس خبرگان رهبری در حرم کریمه اهل‌بیت می‌گوید: "دولت اسلامی باید راه‌رفتن به بهشت را هموار و تعداد جهنمی‌ها را کاهش دهد."

تردیدی نیست چنین اظهارنظرهایی که از سوی شخصیت‌های سیاسی و صاحب تریبون ایراد می‌شود نه‌تنها ارزش معنوی ایجاد نمی‌کند بلکه بر ذهن جوان امروز ایجاد شبهه و تزلزل می‌کند.

 پاسخ این چند سؤال را بدهید:

۱ - مقصود از دولت اسلامی چیست؟ آیا مقصود کلیتِ حاکمیت کشور است یا فقط قوه مجریه؟ اگر فقط قوه مجریه مقصود باشد که تهافت پیش می‌آید!

۲- همواریِ "راه بهشت" چیست؟

مقصود از راه بهشت؛ گشت ارشاد، تهدید و ارعاب، شلاق و دادگاه است یا فقط جمعه و جماعت و اعتکاف است؟ یعنی شامل محتوای خطبه و خطابه‌ها و رسانه‌ی ملی و.. هم می‌شود؟

آیا شخصی که دارای عنوان قانونی و سیاسی است و سیلی به گوش یک سرباز وظیفه‌شناس می‌زند ارتباطی با هموار کردن راه بهشت دارد؟!

آیا فرستادن یک کودک به‌عنوان مدافع شخصیت‌های نظام، جلوی دوربین و به بزرگ‌تر از خودش به کنایه بگوید: "امسال سال گاو است! " هموار کردن راه بهشت است؟!

تخریب یک وزارتخانه‌ای که مشغول مذاکره و گرفتن حق ملت مظلوم است، راه بهشت است؟!

نمونه‌های متعددی از رفتار سیاسیون مطرح نمودم تا متذکر شوم که ظاهراً همه مدعی برداشتن گام در راه بهشت هستند! و خوب است نماینده محترم خبرگان، راه بهشت را واضح بیان نماید.

۳- مقصودتان از بهشت چیست؟ آیا بهشت منحصر در فقه، و آن هم چهارتا واجب و حرام است؟ آیا امور مهمی مانند؛ حق‌الناس، اخلاق، ایجاد زندگی متناسب با شخصیت شهروندان و نیز رعایت کرامت انسان در حکومت، با "بهشت" بی‌ارتباط است و حاکمیت و دولت اسلامی در تحقق آن وظیفه‌ای ندارد؟ در تبیین این مصادیق چقدر کار علمی و سیاسی شده؟!

۳-اما موضوع "تعداد جهنمی"! شما از کمّیت و کیفیت جهنمیانی که در جامعه زندگی می‌کنند، مطلعید؟ آیا از طرف شارع مقدس - خدای سبحان - چنین شناختی به کسی افاضه شده که جهنمیان را بشناسد و در کاهش تعدادشان تلاش کند؟

آیا مقصودتان از جهنمی چهار دختر کم حجاب و یا چهار دله‌دزد خرده‌پاست؟!

تبیین راه بهشت

آدرس درستِ راه بهشت؛ زدودن فقر، و بسط عدالت در جامعه است.

درمورد فقر به‌صراحت بر این باوریم که"فقر" راه بهشت را مسدود می‌کند.

در جامعه‌ای که فقر بیداد می‌کند و بیش از نیمی از جمعیت زیرخط فقر باشند آیا می‌توان از بهشت حرف زد؟!

رسول عالی‌مقام (ص) فرمود: اگر نان نباشد دین نخواهد بود؛ "لولاالخبز ما صمناو لا صلینا "!

این سخن آیت‌الله بهشتی است:

"پوست‌کنده و صریح می‌گویم که انقلاب اسلامی ما با روند و مناسبات اقتصادی موجود در جامعه ما در معرض خطر و آسیب قطعی است، چرا؟ برای اینکه در این بعدش اسلامی نشده است. مردان و زنان و جوانان و نوجوانان انقلابی ما امروز با چشم خودشان می‌بینند که نزدیک به ۱۵ ماه از پیروزی انقلاب می‌گذرد، ولی هنوز در جامعه ما سیرها و خیلی سیرها باگرسنه‌ها و خیلی گرسنه‌ها باهم در جامعه دیده می‌شوند تا وقتی چنین است جامعه ما اسلامی نیست."

در مرحله بعد؛ "بسط عدالت" بدون هیچ‌گونه نگاه جناحی، راه بهشت است.

آیا به جرائم کسانی که به تعبیر آیت‌الله جوادی آملی؛ "دهه غارت راه انداختند" رسیدگی شد؟ آیا رسیدگی به "املاک نجومی" روشن شد؟ آیا به ارتباط سازمانی آن قائم‌مقام و مسئولین وقت! و یا آن داماد و یا آن فرزند و ... رسیدگی علنی شد؟ آیا افکارعمومی قانع شد؟

سهم روحانیت در هموارکردن راه بهشت

نکته مهم درمورد روحانیت یعنی؛ هادیان راه بهشت است.

واقعاً ما مسئولیتمان را ادا کرده‌ایم؟

یادتان هست چهار سال پیش آیت‌الله جوادی آملی فرمودند: "اگر مردم قیام کنند ما را به دریا می‌ریزند! "

و مقام معظم رهبری نیز فرمودند: " حالا بعضی از این هم‌لباسهای ما مثل موریانه‌ای که در یک بنایی بیفتد، دارند این آبروی هزارساله را ذره ذره می‌خورند و از بین می‌برند؛ ایشان هم این معنا را تصدیق کردند. واقع قضیه همین است. باید مراقب باشیم ما جزو آن موریانه‌ها نباشیم. خدای نکرده هر عملِ زشت و وقیح و یک کار نامناسبی که از یکی از ماها سربزند، رخنه‌ای در آن ذخیره‌ی ارزشمند هزارساله‌ی روحانیت و علمای شیعه است." ۱۳۸۵/۰۸/۱۷

 نهج‌البلاغه و راه بهشت

در نهج‌البلاغه وقتی سخن از حاکمیت و مسئولیتِ دولت اسلامی مطرح است، سخنی هموارکردن راه بهشت و کم کردن تعداد جهنمیان نیست، بلکه بر اساس آنچه در عهدنامه مالک آمده، مسئولیت حاکمیت اسلامی در چهار مقوله خلاصه می‌شود:

۱- فراهم‌آوردن مالیات؛ «جبایه خراجها»

۲- پیکار با دشمن متجاوز؛ «جهاد عدوها»

۳- آموزش و تربیت مردم و حل مسائل اختلافی بین آنان؛ «استصلاح اهلها»

۴- عمران و آبادانی شهرها؛ «عماره بلادها».

اگر دلسوزمردم وحکومت ونظام هستیم؛بسم الله.