«انتخاب» / سهراب زند: محمدجواد ظریف وزیر خارجه کشورمان، در مصاحبه با وب‌سایت نشریه اشپیگل آلمان در پاسخ به سؤالی که پس از قتل سردار سلیمانی، شما مذاکره با آمریکا را منتفی می‌دانید، گفته است که: «خیر. من هرگز این احتمال را منتفی نمی‌دانم که افراد رویکرد خود را تغییر دهند و واقعیات را بپذیرند. برای ما فرقی نمی‌کند که چه کسی در کاخ سفید حضور دارد. آن چه که اهمیت دارد، چگونگی رفتار آن‌ها است. دولت ترامپ می‌تواند گذشته خود را اصلاح کند، تحریم‌ها را بر دارد و به میز مذاکره برگردد. ما هنوز در میز مذاکره باقی مانده‌ایم. آن‌ها طرفی هستند که میز مذاکره را ترک کرده است. ایالات متحده، آسیب بزرگی به مردم ایران وارد کرده است. روزی خواهد رسید که آن‌ها باید این آسیب را جبران کنند. ما شکیبایی زیادی داریم».

انتشار این سخنان کافی بود تا سیل تندترین حملات و رکیک‌ترین اهانت‌ها به وزیر خارجه کشورمان سرازیر شود.

ظریف پایمال‌کننده خون سردار قاسم سلیمانی لقب گرفت که حاضر است هنوز به دلیل توهم ذلیلانه مذاکره با دشمن بدعهد، تمام حیثیت کشور را با ترس خویش به باد دهد و ترامپ هم در جواب او تحقیرگونه توئیت کرد که «نه مرسی!»

وقتی بنا به دقت نکردن و پرخاش رسانه‌ای باشد، چه اهمیتی دارد که ظریف چه می‌کند؟

اما ظریف چه گفت؟

ظریف به صراحت گفت که امکان مذاکره ایران و آمریکا منتفی است!

به همین سادگی.

ظریف با احاله به شرط محال (آمریکا تحریم‌ها را بردارد و به برجام برگردد) از مذاکره سخن گفت.

ظریف می‌داند که با شرایط فعلی بازگشت آمریکا به برجام محال است.

چه لزومی دارد که ظریف اینگونه سخن بگوید؟

سیاست آمریکا این است که مدام در "زبان"، حرف از مذاکره، اشتیاق به صلح و ملت‌دوستی با ایران بزند و در "عمل"، زیر برجام و مذاکرات و تعهدات خود بزند ایران را زیر چرخ‌دنده‌های قدرت خود له کند.

همان کاری که علی‌رغم ملاقات با رهبر کره شمالی انجام دادند و بدون یک امتیاز کوچک، تا به امروز کره شمالی را مسخره ما خواهان مذاکره هستیم کردند.

ظریف هم احمق نیست که در میدان آمریکا بازی کند و جای ظالم و مظلوم را با سخنان نسنجیده عوض کند. آن‌ها بودند که با لگد زیر میز مذاکره و توافق زدند، آمریکایی‌ها تعهدات بین‌المللی را مسخره کرده‌اند، آمریکایی‌ها دنیا را شبیه جنگل نشان داده‌اند بعد ایران فریاد بزند ما قطعا مذاکره نمی‌کنیم؟

ظریف به دنیا و افکارعمومی آمریکا می‌فهماند که فشار‌ها برای مذاکره ایران، یک شرط اساسی دارد، رعایت احترام مذاکرات قبلی. همه دنیا هم می‌دانند که ترامپ هرگز به توافقی که آن را بدترین توافق تاریخ آمریکا خوانده یا به توافقی مشابه با آن باز نمی‌گردد، پس ظریف آن‌ها را سر کار گذاشته است.

همه دنیا این را فهمیدند جز دوستان دلواپس!

این همه ظریف سخنان تند و جدی نسبت به آمریکا و اروپا دارد، آن‌ها توضیح همین سخنان است.

دلواپسان تصور می‌کنند که سخن گفتن با دنیا با هزار پیچیدگی و مهارت، شبیه رجزخوانی در راهپیمایی‌های روز قدس است که بروی پشت تریبون و هر چقدر که توانستی جملات تند و کوبنده ردیف کنی تا جامعه جهانی تکبیر بگوید.

از طرفی، دوستان دلواپس از کجا مطمئن هستند که ظریف از دل خودش به آمریکایی‌ها پیام می‌دهد که اگر به توافق برگردید در قالب ۵+۱ حق مذاکره دارید و این سیاست نظام نیست؟

نکته بعدی اینکه دوستان دلواپس هنوز تصور می‌کنند، مذاکره به معنای سواری دادن است. نخیر! مذاکره یعنی بنشینیم حرف بزنیم ببینیم معامله سودمندی از این میز بیرون می‌آید یا مذاکره شکست می‌خورد. لزوما مذاکره به معنای دوستی، گذشت کردن، سلاح‌ها را غلاف کردن و همه چیز را بخشیدن نیست.

هر چقدر دوستان دلواپس خودشان را به زمین و زمان بکوبند که برنامه بین‌المللی روحانی و ظریف، خیانت به عزت کشور بوده است، نمی‌توانند این حقیقت بزرگ را نادیده بگیرند که برجام راه تنفس بزرگی برای جمهوری اسلامی ایران وسط بدترین شرایط اقتصادی بود که دشمن سریع فهمید باید با وجود تمام هزینه‌های بین‌المللی آن را به هم بزند همانطور که پمپئو وزیر خارجه آمریکا که قبلا، عالی‌ترین مقام دستگاه ضدجاسوسی ایالات متحده آمریکا بوده است، در مصاحبه با شبکه فاکس‌نیوز در ۱۹ دی‌ماه ۹۸ و پس از ترور سردارسلیمانی گفته است که: «تمام چیز‌هایی که ما در حال حاضر با آن‌ها مقابله می‌کنیم، نتیجه مستقیم منابعی هستند که در نتیجه آن توافق وحشتناک [برجام]، در اختیار حکومت [ایران]قرار گرفت».

آقایان!
ظریف در جبهه پیچیده و سنگینی در مقابل گرگ‌های کارکشته غربی در حال جنگیدن است. کلیپ‌های دفاع‌های جانانه وی را از ایران و رسوا کردن دشمنان را که شما نادیده می‌گیرید می‌بینیم. همان‌ها که سردار سلیمانی در تجلیل از او در نیمه مرداد ۱۳۹۸ گفت:

«اقدام آمریکا در تحریم شما ثابت کرد که جنابعالی به عنوان مسئول سیاست خارجی کشور، تاثیری عمیق بر افکار عمومی و به ویژه مردم آمریکا نسبت به جهالت رهبران این کشور دارید».

اما از پشت به سردار دیپلماسی خنجر نزنید.

صدای رسا و بلند سردار دیپلماسی را به سنگ‌زدنتان خفه نکنید.