مرحوم شیخ صدوق در کتاب شریف  عیون‌اخبارالرضا از حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام روایتی را نقل کرده که در این روایت شریف آن حضرت توصیه‌هایی را برای روزهای آخر ماه شعبان به اباصلت هروی می‌فرمایند. خوب است با دقت به مضامین این روایت نورانی خود را آماده مهمانی خدا در ماه رمضان کنیم. متن این روایت بنابر نقل شیخ صدوق چنین است

عَنْ عَبْدِ السَّلَامِ بْنِ صَالِحٍ الْهَرَوِیِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا ع فِی آخِرِ جُمُعَةٍ مِنْ شَعْبَانَ فَقَالَ لِی یَا أَبَا الصَّلْتِ إِنَّ شَعْبَانَ قَدْ مَضَى‏ أَکْثَرُهُ‏ وَ هَذَا آخِرُ جُمُعَةٍ مِنْهُ فَتَدَارَکْ فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ تَقْصِیرَکَ فِیمَا مَضَى مِنْهُ وَ عَلَیْکَ بِالْإِقْبَالِ عَلَى مَا یَعْنِیکَ وَ تَرْکِ مَا لَا یَعْنِیکَ وَ أَکْثِرْ مِنَ الدُّعَاءِ وَ الِاسْتِغْفَارِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ تُبْ إِلَى اللَّهِ مِنْ ذُنُوبِکَ لِیُقْبِلَ شَهْرُ اللَّهِ إِلَیْکَ وَ أَنْتَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا تَدَعَنَّ أَمَانَةً فِی عُنُقِکَ إِلَّا أَدَّیْتَهَا وَ لَا فِی قَلْبِکَ حِقْداً عَلَى مُؤْمِنٍ إِلَّا نَزَعْتَهُ وَ لَا ذَنْباً أَنْتَ مُرْتَکِبُهُ إِلَّا قَلَعْتَ عَنْهُ وَ اتَّقِ اللَّهَ وَ تَوَکَّلْ عَلَیْهِ فِی سِرِّ أَمْرِکَ وَ عَلَانِیَتِکَ‏ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدْراً وَ أَکْثِرْ مِنْ أَنْ تَقُولَ فِیمَا بَقِیَ مِنْ هَذَا الشَّهْرِ اللَّهُمَّ إِنْ لَمْ تَکُنْ قَدْ غَفَرْتَ لَنَا فِی مَا مَضَى مِنْ شَعْبَانَ فَاغْفِرْ لَنَا فِیمَا بَقِیَ مِنْهُ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى یُعْتِقُ فِی هَذَا     الشَّهْرِ رِقَاباً مِنَ النَّارِ لِحُرْمَةِ شَهْرِ رَمَضَانَ (1)

ترجمه: اباصلت می گوید در آخرین جمعه ماه شعبان، به محضر حضرت امام رضا(علیه السلام) وارد شدم. آن حضرت به من ­فرمودند: اى اباصلت ماه شعبان بیشترش گذشت و این جمعه آخر آن است، پس آنچه از اعمال خیر که در این ماه در انجام آن کوتاهى کرده‏اى در این چند روزى که باقى مانده تدارک کن، و بر تو باد به انجام آنچه به حال تو مفید است و ترک آنچه براى تو فائده‏اى ندارد، و دعا و استغفار و تلاوت قرآن را افزون کن، و از گناهان و نافرمانی­هایت به‏سوى خدا بازگرد و توبه نما، تا ماه خدا به تو رو کرده باشد در حالى که تو با خدایت اخلاص ورزیده باشى، و امانتى بر گردن خود باقى مگذار مگر آنکه آن را ادا کنى، و نیز در دلت کینه هیچ مؤمنى نباشد مگر اینکه آن را از دل بیرون کنى.

و هیچ گناهى را که مرتکب بوده‏اى وامگذار مگر آنکه آن را رها کرده و از آن دورى گزینى، و از خداوند پروا داشته باش، و در امور نهان و آشکارت بر او توکّل و اعتماد کن، و هر کس بر خدا توکّل کند همانا خداوند او را کافى است، زیرا خداوند کار خود را به انجام می­رساند، و براى هر چیز اندازه‏اى قرار داده است، و در باقی‏مانده این ماه زیاد این ذکر را بگو: «اللّهم إن لم تکن قد غفرت لنا فی ما مضى من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه». (یعنى: پروردگارا! اگر تاکنون در این ماه ما را نبخشیده‏اى، پس از تو می­خواهیم که در باقیمانده این ماه ما را ببخشى و بیامرزى). زیرا خداوند تبارک و تعالى در ماه  شعبان مردم بسیارى را به جهت احترام ماه مبارک رمضان از آتش آزاد مى‏کند.

 ماه رجب و شعبان هم از دستمون رفت و نزدیک به ماه خدا ، ماه مبارک رمضان می‌شویم.

خوش به حال آنانی که توانستند از این دو ماه استفاده‌ی لازم را کرده و توشه‌ای برای ماه رمضان بر چینند .یکی از اعمال شریف و بسیار ارزشمندی که برای ماه شعبان ذکر شده ،مخصوص سه روز آخر این ماه می‌باشد .

این سه روز آخر شعبان می‌تواند فرصت خوبی باشد چه برای آنانی که ار قافله عقب مانده‌اند و در طول دو ماه پیشواز برای ماه رمضان کاری نکرده اند ، و چه برای آنانی که در طول این دو ماه در تکاپوی جمع آوری توشه برای رمضان بوده‌اند باشد، فرصت و توفیقی مجدد باشد .

امام صادق علیه‌السلام: هر کس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آن‌ها را به ماه رمضان متّصل کند، خداوند برای او پاداش روزه دو ماه پیاپی را می‌نویسد.

السنن الکبری عن أنس: قیلَ: یا رَسولَ الله‌ِ، أیُ الصَّومِ أفضَلُ؟ قالَ: «صَومُ شَعبانَ تَعظیما لِرَمَضانَ (2) »

 السنن الکبری ـ به نقل از انس ـ به پیامبر خدا گفتند: کدام روزه برتر است؟ فرمود: «روزه شعبان در بزرگداشتِ رمضان.»

الإمام الصادق علیه‌السلام: « مَن صامَ ثَلاثَةَ أیّامٍ مِن آخِرِ شَعبانَ و وَصَلَها بِشَهرِ رَمَضانَ، کَتَبَ الله‌ُ لَهُ صَومَ شَهرَینِ مُتَتابِعَینِ (3) »

امام صادق علیه‌السلام: هر کس سه روزِ آخر شعبان را روزه بدارد و آن‌ها را به ماه رمضان متّصل کند، خداوند برای او پاداش روزه دو ماه پیاپی را می‌نویسد.

سفارشات مهم پیامبر خدا(ص) قبل از ورود به ماه رمضان

پیامبر خدا(ص) قبل از ماه رمضان و در آخرین جمعه ماه شعبان، برای مردم خطبه‌‌ای خواندند که در آن خطبه، سفارشات بسیار مهم و ارزشمندی در فضیلت این ماه بیان فرمودند. و نکته جالب توجه؛ خبرهای پیامبرخدا(ص) از شهادت و عظمت امیرالمؤمنین علی بن أبیطالب(ع) است.

در خطبه‌ای‌ که‌ رسول‌ خدا(صلّی‌ الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلّم‌) در آخرین جمعه ماه‌ شعبان‌ قرائت‌ فرمودند، مردم‌ را اندرز دادند که‌ ماهی که فرا می‌‌رسد(ماه رمضان)، ماه‌ پربرکت‌ و رحمت‌ است‌، ماه‌ مغفرت‌ و دعا و اجابت‌ است‌، ماه‌ نماز، ماه‌ قرائت‌ قرآن‌، ماه‌ صدقه‌ و صله رحم‌ و ایثار است‌، ماه‌ أدای‌ فرائض‌ و روزه‌ و انفاق‌، و بهار آمرزش‌ و تخفیف‌ بر زیردست‌ و رحم‌ بر صغیر و احترام‌ بزرگسال؛ مفصّلاً بیاناتی‌ فرمودند.

مفاد فرمایشات حضرتش‌ آن است که‌ انسان مؤمن‌ در شهر رمضان‌، نه‌ تنها از آدابی‌ که‌ فقهاء در کتب‌ عملیّه‌ ذکر می‌کنند باید اجتناب‌ ورزد، بلکه‌ در این‌ ماه‌ رحمت‌، باید با شراشر وجود خود جلب‌ رحمت‌ کند، خشوع‌ و خضوع‌ داشته‌ باشد، همیشه‌ به‌ ذکر خدا اشتغال‌ ورزد، در هر امری‌ که‌ او را به‌ خدا نزدیک‌ کند سبقت‌ گیرد، و از هرچیزی‌ که‌ او را از خدا دور کند بگریزد، به‌ آنچه‌ خدا امر کرده‌ عمل‌ کند و از آنچه‌ نهی‌ فرموده‌ اجتناب‌ ورزد، از هر چه‌ دیدنش‌ را حرام‌ فرموده‌ چشم‌ ببندد و به‌ هر چه‌ شنیدنش‌ را ممنوع‌ کرده‌ گوش‌ ندهد.

نکته جالب توجه، خبرهای پیامبر خدا(ص) در این خطبه، به شهادت و عظمت امیرالمؤمنین علی بن أبیطالب(ع) است. 

و اما قسمتی از خطبه پیامبرخدا(ص):

عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللهِ(ص) خَطَبَنَا ذَاتَ یَوْمٍ فَقَالَ:

«أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّهُ قَدْ أَقْبَلَ إِلَیْکُمْ شَهْرُ اللهِ بِالْبَرَکَةِ وَ الرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ شَهْرٌ هُوَ عِنْدَ اللهِ أَفْضَلُ الشُّهُورِ وَ أَیَّامُهُ أَفْضَلُ الْأَیَّامِ وَ لَیَالِیهِ أَفْضَلُ اللَّیَالِی وَ سَاعَاتُهُ أَفْضَلُ السَّاعَاتِ هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ إِلَى ضِیَافَةِ اللهِ وَ جُعِلْتُمْ فِیهِ مِنْ أَهْلِ کَرَامَةِ اللهِ.

أَنْفَاسُکُمْ فِیهِ تَسْبِیحٌ وَ نَوْمُکُمْ فِیهِ عِبَادَةٌ وَ عَمَلُکُمْ فِیهِ مَقْبُولٌ وَ دُعَاؤُکُمْ فِیهِ مُسْتَجَابٌ فَاسْأَلُوا اللهَ رَبَّکُمْ بِنِیَّاتٍ صَادِقَةٍ وَ قُلُوبٍ طَاهِرَةٍ أَنْ یُوَفِّقَکُمْ لِصِیَامِهِ وَ تِلَاوَةِ کِتَابِهِ.

فَإِنَّ الشَّقِیَّ مَنْ حُرِمَ غُفْرَانَ اللهِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْعَظِیمِ وَ اذْکُرُوا بِجُوعِکُمْ وَ عَطَشِکُمْ فِیهِ جُوعَ یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ عَطَشَهُ وَ تَصَدَّقُوا عَلَى فُقَرَائِکُمْ وَ مَسَاکِینِکُمْ وَ وَقِّرُوا کِبَارَکُمْ وَ ارْحَمُوا صِغَارَکُمْ وَ صِلُوا أَرْحَامَکُمْ وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَکُمْ وَ غُضُّوا عَمَّا لَا یَحِلُّ النَّظَرُ إِلَیْهِ أَبْصَارَکُمْ وَ عَمَّا لَا یَحِلُّ الِاسْتِمَاعُ إِلَیْهِ أَسْمَاعَکُمْ وَ تَحَنَّنُوا عَلَى أَیْتَامِ النَّاسِ یُتَحَنَّنْ عَلَى أَیْتَامِکُمْ

وَ تُوبُوا إِلَى اللهِ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ ارْفَعُوا إِلَیْهِ أَیْدِیَکُمْ بِالدُّعَاءِ فِی أَوْقَاتِ صَلَاتِکُمْ فَإِنَّهَا أَفْضَلُ السَّاعَاتِ یَنْظُرُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهَا بِالرَّحْمَةِ إِلَى عِبَادِهِ یُجِیبُهُمْ إِذَا نَاجَوْهُ وَ یُلَبِّیهِمْ إِذَا نَادَوْهُ وَ یُعْطِیهِمْ إِذَا سَأَلُوهُ وَ یَسْتَجِیبُ لَهُمْ إِذَا دَعَوْهُ

أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَنْفُسَکُمْ مَرْهُونَةٌ بِأَعْمَالِکُمْ فَکُفُّوهَا بِاسْتِغْفَارِکُمْ وَ ظُهُورُکُمْ ثَقِیلَةٌ مِنْ أَوْزَارِکُمْ فَخَفِّفُوا عَنْهَا بِطُولِ سُجُودِکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللهَ تَعَالَى ذِکْرُهُ أَقْسَمَ بِعِزَّتِهِ أَنْ لَا یُعَذِّبَ الْمُصَلِّینَ وَ السَّاجِدِینَ وَ أَنْ لَا یُرَوِّعَهُمْ بِالنَّارِ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعالَمِینَ

أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ فَطَّرَ مِنْکُمْ صَائِماً مُؤْمِناً فِی هَذَا الشَّهْرِ کَانَ لَهُ بِذَلِکَ عِنْدَ اللهِ عِتْقُ نَسَمَةٍ وَ مَغْفِرَةٌ لِمَا مَضَى مِنْ ذُنُوبِهِ.

فَقِیلَ یَا رَسُولَ اللهِ وَ لَیْسَ کُلُّنَا یَقْدِرُ عَلَى ذَلِکَ.

فَقَالَ(ص) اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ اتَّقُوا النَّارَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ.

أَیُّهَا النَّاسُ مَنْ حَسَّنَ مِنْکُمْ فِی هَذَا الشَّهْرِ خُلُقَهُ کَانَ لَهُ جَوَازٌ عَلَى الصِّرَاطِ یَوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ وَ مَنْ خَفَّفَ فِی هَذَا الشَّهْرِ عَمَّا مَلَکَتْ یَمِینُهُ خَفَّفَ اللهُ عَلَیْهِ حِسَابَهُ وَ مَنْ کَفَّ فِیهِ شَرَّهُ کَفَّ اللهُ عَنْهُ غَضَبَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ أَکْرَمَ فِیهِ یَتِیماً أَکْرَمَهُ اللهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ وَصَلَ فِیهِ رَحِمَهُ وَصَلَهُ اللهُ بِرَحْمَتِهِ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ قَطَعَ فِیهِ رَحِمَهُ قَطَعَ اللهُ عَنْهُ رَحْمَتَهُ یَوْمَ یَلْقَاهُ وَ مَنْ تَطَوَّعَ فِیهِ‏ بِصَلَاةٍ کَتَبَ اللهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ النَّارِ وَ مَنْ أَدَّى فِیهِ فَرْضاً کَانَ لَهُ ثَوَابُ مَنْ أَدَّى سَبْعِینَ فَرِیضَةً فِیمَا سِوَاهُ مِنَ الشُّهُورِ وَ مَنْ أَکْثَرَ فِیهِ مِنَ الصَّلَوَاتِ عَلَیَّ ثَقَّلَ اللهُ مِیزَانَهُ یَوْمَ تَخِفُّ الْمَوَازِینُ وَ مَنْ تَلَا فِیهِ آیَةً مِنَ الْقُرْآنِ کَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ فِی غَیْرِهِ مِنَ الشُّهُورِ

أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ أَبْوَابَ الْجِنَانِ فِی هَذَا الشَّهْرِ مُفَتَّحَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّکُمْ أَنْ لَا یُغَلِّقَهَا عَلَیْکُمْ وَ أَبْوَابَ النِّیرَانِ مُغَلَّقَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّکُمْ أَنْ لَا یُفَتِّحَهَا عَلَیْکُمْ وَ الشَّیَاطِینَ مَغْلُولَةٌ فَاسْأَلُوا رَبَّکُمْ أَنْ لَا یُسَلِّطَهَا عَلَیْکُمْ

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع) فَقُمْتُ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللهِ مَا أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ؟

فَقَالَ یَا أَبَا الْحَسَنِ أَفْضَلُ الْأَعْمَالِ فِی هَذَا الشَّهْرِ الْوَرَعُ عَنْ مَحَارِمِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثُمَّ بَکَى.

فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللهِ مَا یُبْکِیکَ؟

فَقَالَ یَا عَلِیُّ أَبْکِی لِمَا یُسْتَحَلُّ مِنْکَ فِی هَذَا الشَّهْرِ کَأَنِّی بِکَ وَ أَنْتَ تُصَلِّی لِرَبِّکَ وَ قَدِ انْبَعَثَ أَشْقَى الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ شَقِیقُ عَاقِرِ نَاقَةِ ثَمُودَ فَضَرَبَکَ ضَرْبَةً عَلَى قَرْنِکَ فَخَضَبَ مِنْهَا لِحْیَتَکَ.

قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(ع) قُلْتُ یَا رَسُولَ اللهِ وَ ذَلِکَ فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِی؟

فَقَالَ فِی سَلَامَةٍ مِنْ دِینِکَ.

ثُمَّ قَالَ(ص) یَا عَلِیُّ مَنْ قَتَلَکَ فَقَدْ قَتَلَنِی وَ مَنْ أَبْغَضَکَ فَقَدْ أَبْغَضَنِی وَ مَنْ سَبَّکَ فَقَدْ سَبَّنِی لِأَنَّکَ مِنِّی کَنَفْسِی رُوحُکَ مِنْ رُوحِی وَ طِینَتُکَ مِنْ طِینَتِی إِنَّ اللهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى خَلَقَنِی وَ إِیَّاکَ وَ اصْطَفَانِی وَ إِیَّاکَ وَ اخْتَارَنِی لِلنُّبُوَّةِ وَ اخْتَارَکَ لِلْإِمَامَةِ فَمَنْ أَنْکَرَ إِمَامَتَکَ فَقَدْ أَنْکَرَ نُبُوَّتِی یَا عَلِیُّ أَنْتَ وَصِیِّی وَ أَبُو وُلْدِی وَ زَوْجُ ابْنَتِی وَ خَلِیفَتِی عَلَى أُمَّتِی فِی حَیَاتِی وَ بَعْدَ مَوْتِی أَمْرُکَ أَمْرِی وَ نَهْیُکَ نَهْیِی أُقْسِمُ بِالَّذِی بَعَثَنِی بِالنُّبُوَّةِ وَ جَعَلَنِی خَیْرَ الْبَرِیَّةِ إِنَّکَ لَحُجَّةُ اللهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ أَمِینُهُ عَلَى سِرِّهِ وَ خَلِیفَتُهُ عَلَى عِبَادِه‏»؛ (4)

ترجمه خطبه:

امیرالمؤمنین حضرت على(ع) فرموده است، پیامبر(ص) روزى براى ما خطبه خواندند و چنین فرمودند:

اى مردم! همانا ماه خدا با برکت و رحمت و مغفرت روى به شما آورده است، ماهى که در پیشگاه خداوند بهترین ماه‌‌هاست و روزها و شبهاى آن بهترین روزها و شب‌‌هاست و ساعات آن برترین ساعت‌‌هاست. در این ماه شما به میهمانى خدا فرا خوانده شده‏‌‌اید و از اهل کرامت قرار داده شده‏‌‌اید.

نفسهاى شما در آن، ستایش و خوابیدن شما، عبادت است. عمل شما در آن ماه پذیرفته و دعاى شما برآورده است.

با نیت‏هاى راست و دلهاى پاک از پروردگار خود بخواهید تا شما را به روزه گرفتن آن ماه و تلاوت کتابش موفق بدارد. همانا بدبخت کسى است که در این ماه بزرگ از بخشش خداوند محروم گردد.

با تشنگى و گرسنگى خود از تشنگى و گرسنگى روز قیامت یاد کنید. بر درویشان و بینوایان خود ببخشید و مال ارزانى دارید.

بزرگان خود را گرامى بدارید و بر کودکان خود مهر ورزید و پیوند خویشاوندانتان را رعایت کنید و زبانهاى خویش را نگهدارید و چشم و گوش از آنچه نگریستن و شنیدن آن نارواست فرو بندید.

بر یتیمان مردم محبت کنید تا بر یتیمان شما محبت شود.

از گناهان خود به سوى خدا توبه کنید و به هنگام نمازهایتان دستهاى نیاز خود را به سوى او برآورید که آن ساعات بهترین ساعت‌‌هاست.

خداوند در آن ساعت به چشم رضا و مرحمت بر بندگان خود مى‌‌‏نگرد و چون نیازى از او مى‏‌‌خواهند برآورده مى‌‌‏‌‌فرماید و چون او را ندا دهند پاسخ ایشان را مى‌‌‏‌‌دهد و هر چه در آن هنگام از او مسألت دارند بر ایشان مى‏‌‌‌‌بخشد.

اى مردم! همانا که در گرو کردارهاى خود هستید با آمرزش خواهى آن بند را از خود بگسلید. پشتهاى شما از بار گناهانتان سنگین است، با سجده‌‌‏‌‌هاى طولانى خود از سنگینى آن بکاهید.

و بدانید که پروردگار که یادش بلند مرتبه است به عزت خود سوگند خورده است که نمازگزاران و سجده‏ کنندگان را عذاب نکند و روز رستاخیز آنان را نترساند و به دوزخ در نیاورد.

اى مردم! هر کس از شما در این ماه روزه دار مؤمنى را افطار دهد در پیشگاه خداوند پاداش آزاد کردن برده‌‌‏اى براى او خواهد بود و موجب آمرزش گناهان گذشته‌‌‌‏اش مى‏‌‌شود. گفته شد: اى رسول خدا! همه ما بر این کار توانا نیستیم.

فرمود: از آتش خود را نگهدارید، هر چند با افطار دادن‏ نیم خرمایى. از آتش خود را نگهدارید، هر چند با افطار دادن یک جرعه آب باشد.

اى مردم! هر کس در این ماه خلق خود را نیکو کند، در آن روز که پاها بر صراط مى‏‌‌لغزند به آسانى از آن مى‏‌‌گذرد و هر کس در این ماه از زحمت خدمتگزاران و بردگان خویش بکاهد، خداوند حسابش را بر او سبک مى‏‌‌کند و هر کس در این ماه شر خود را باز دارد، خداوند خشم خود را روز دیدار از او باز مى‏‌‌دارد و هر کس یتیمى را گرامى بدارد، خدایش به هنگام دیدار گرامى مى‏‌‌دارد و هر کس پیوند خویشاوندى رعایت کند، خدایش روز دیدار، با رحمت خویش او را رعایت می‌‌فرماید و هر کس پیوند خویشاوندى را قطع کند، خدایش روز دیدار رحمت خود را از او باز مى‏‌‌دارد.

و هر کس در این ماه نمازى مستحبى گزارد، خداوند براى او آزادى از دوزخ را مقرر مى‏‌‌فرماید و هر کس در این ماه فریضه‏ یى بگزارد، خداوند پاداش هفتاد فریضه که در ماههاى دیگر انجام شده باشد به او عنایت مى‏‌‌کند

و هر کس در آن ماه بر من درود فراوان بفرستد، خداى میزان و ترازوى او را در آن روز که ترازوها سبک است، سنگین مى‏‌‌فرماید

و هر کس یک آیه قرآن در این ماه بخواند براى او پاداشى همچون ختم یک قرآن در ماههاى دیگر است.

اى مردم! همانا درهاى بهشت در این ماه گشاده است و از خداى خویش مسألت کنید که آنها را بر شما نبندد. شیطانها در این ماه به زنجیر کشیده شده‌‌‏اند، از خداى خود بخواهید که آنان را بر شما چیره نفرماید.

امیرالمؤمنین على(ع) مى‏‌‌گوید: برخاستم و گفتم: اى رسول خدا! برترین کارها در این ماه چیست؟

پیامبرخدا(ص) فرمودند: پارسایى و خوددارى از ارتکاب محرمات.

سپس پیامبرخدا(ص) گریستند.

گفتم: اى رسول خدا! چه چیز موجب گریستن شماست؟

فرمودند: اى على بر آنچه در این ماه بر سر تو مى‌‌‏آید و ریختن خون تو را حلال مى‏‌‌شمرند مى‏‌‌گریم. گویى تو را مى‏‌‌بینم که در حال نماز گزاردن براى خداى خود هستى که بدبخت‏ترین گذشتگان و آیندگان و همتاى آن کس که ناقه ثمود را پى کرد ضربتى بر فرق سرت مى‏‌‌زند و از خون آن ریش تو خضاب مى‏‌شود.

امیرالمؤمنین مى‏‌‌گوید، گفتم: اى رسول خدا! آیا در آن حال دین من سالم است؟

فرمودند: آرى، در سلامت دین خواهى بود.

آنگاه فرمودند: اى على هر کس تو را بکشد، من را کشته است و هر کس تو را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است و هر کس به تو دشنام دهد مرا دشنام داده است که تو از منى و همچون خود منى. روح تو از روح من و سرشت تو از سرشت من است. خداوند متعال من و تو را آفرید و برگزید. مرا براى نبوت انتخاب فرمود و تو را براى امامت‏ و هر کس منکر امامت تو باشد پیامبرى مرا انکار کرده است.

اى على! تو وصى من و پدر فرزندان من و همسر دختر منى و در زندگى و پس از مرگ من، خلیفه من بر امتم هستى. فرمان تو، فرمان من است و نهى تو، نهى من است.

به کسى که مرا به حق مبعوث فرموده است، سوگند مى‌‌‏خورم و به حق آن کس که مرا بهترین آفریدگان قرار داده است سوگند یاد مى‏‌‌کنم که تو حجت و امین خداوند بر خلق خدا و راز خدایى و خلیفه خدا بر بندگان اویى‏...

پی نوشت:

1- عیون أخبار الرضا علیه السلام، ج‏2، ص: 5

2-  السنن الکبری: 4/503/8517، شُعب الإیمان: 3/377/3819، کنز العمّال: 8/591/24292؛ ثواب الأعمال: 86/14، بحار الأنوار: 97/77/35

3-  کتاب من لا یحضره الفقیه: 2/94/1829، الخصال: 582/6، فضائل الأشهر الثلاثة: 53/31، الأمالی للصدوق: 768/1038، الإقبال: 1/43، بحار الأنوار: 97/72

4- أمالی الصّدوق : 93  برگرفته از ahlolbait.blog.ir