ابرار و نیکوکاران در قرآن

خداوند (عزوجل) در قرآن کریم در مورد ابرار و نیکوکاران پانزده صفت به کار برده است که به آن اشاره می نماییم:

۱- ایمان به خداوند یگانه ۲- ایمان به روز قیامت ۳- ایمان به فرشتگان ۴- ایمان به قرآن ۵- ایمان به پیامبران ۶- نیت خالص برای رضای خداوند ۷- بخشیدن بخشی از اموال به خویشان ۸- کمک به یتیمان ۹- کمک به فقیران ۱۰- کمک به رهگذران ۱۱- آزاد نمودن بنده ۱۲- اقامه و برپاداری نماز ۱۳- زکات به مستحقان دادن ۱۴- وفای به عهد ۱۵- صبر در برابر شدائد و سختی ها که اگر بخواهیم هر یک از این صفات را شرح دهیم آنگاه است که رابطه متقابل هر یک از این صفات را نسبت به یک دیگر در می یابیم که به نوعی هر یک از این صفات مکمل یک دیگرند، به طور مثال، کسی که به خداوند عزوجل ایمان آورده است نمی تواند بگوید که من به قرآن ایمان ندارم چرا که قرآن است که انسانها را به سوی ایمان به خدا و تعبد و بندگی ذات اقدس هدایت می نماید و کسی که به قرآن ایمان آورده است نمی تواند منکر نماز و زکات گردد چرا که اگر چنین کند دستورات صریح قرآن را در این باره زیرپا گذاشته است و…

برای واضح شدن این مطلب آیه مورد نظر را بیان می داریم: “لیس البران تولوا وجوهکم قبل المشرق و المغرب و لکن البر من امن بالله و الیوم الاخر و الملئکه و الکتاب و النبیین و اتی المال علی حبه ذوی القربی و الیتمی و المساکین و ابن السبیل و السائلین و فی الرقاب و اقام الصلوه و اتی الزکوه و الموفون بعهدهم اذا عهدوا و الصبرین فی الباساء و الضراء و حین الباس اولئک الذین صدقوا و اولئک هم المتقون” یعنی “نیکوکاری بدان نیست که روی به جانب مشرق یا مغرب کنید (زیرا این اثری نخواهد داشت) لیکن نیکوکار کسی است که به خدای عالم و روز قیامت و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیغمبران ایمان آورده و دارایی خود را در راه دوستی خدا به خویشان و یتیمان و فقیران و رهگذران و گدایان بدهد و هم در آزاد کردن بندگان صرف کند و نماز به پا دارد و زکات مال به مستحقان برساند و با هر که عهد بسته به موقع خود وفا کند و در کارزار و سختی ها صبور و شکیبا باشد و به وقت رنج و تعب صبر پیشه کند، کسانی که بدین اوصاف آراسته اند، آنان به حقیقت راستگویان عالم و آنها پرهیزگارانند.

ما نیز از خداوند در این روز می خواهیم که ما را جزء کسانی که پیروی از راه ابرار و نیکان واقعی می کنند و صفات آنان در قرآن آمده است قرار دهد.

وجنبنی فیه مرافقه الاشرار “و مرا در این روز از رفاقت و دوستی اشرار دور گردان”

شیطان سر دسته اشرار

هر انسانی اگر در انجام عملی از شیطان پیروی نماید به یقین شر آن عمل گریبانگیر او خواهد شد، چرا که شیطان انسانها را امر به کارهای زشت و ناپسند می نماید “انما یامرکم بالسوء و الفحشاء و ان تقولوا علی الله مالا تعلمون” یعنی “این شیطان است که به شما دستور بدکاری و زشتی می دهد و طوری عمل می نماید که سخنانی از روی جهل و نادانی (مانند شرک و ظلم و افترا) به خداوند نسبت دهید” که شیطان دشمنی آشکارا برای انسان است “انه لکم عدو مبین” یعنی “محققا شیطان از برای شما دشمنی واضح و آشکار است” و می خواهد انسان را به ضلالت و گمراهی بکشاند و به همین دلیل است که خداوند بلندمرتبه می فرماید: “ولا تتبعوا خطوات الشیطان” یعنی “وسوسه های شیطان را پیروی نکنید” که شیطان عامل هر شری است، پس کسانی که از شیطان و وسوسه های او که همه نافرمانی از دستورات ذات اقدس پروردگار می باشد پیروی کنند جزو اشرار می گردند زیرا آنان هر عملی را که انجام می دهند به دستور شیطان است و شیطان جز شر و فساد انسان را به چه چیز دیگری دعوت نمی نماید که ما نیز در این روز ا زخداوند می خواهیم که ما را از دوستی و رفاقت با شیطان و پیروان و یارانش که عامل هر شر و فتنه ای می باشند دور سازد.

و اونی برحمتک الی دارالقرار بالهیتک یا اله العالمین “و مرا در بهشت دارالقرار به رحمتت منزل ده به حق الهیتت ای خدای عالمیان”

نوید جان بخش الهی

برای آن که انسان بتواند به دارالقرار (محل آرامش) یعنی بهشت برین دست یابد لازمه آن این است که صفاتی را که برای ابرار ذکر گردید را دارا باشد و خود را از صفات و حرکات و رذیله اشرار که همه آنها نشات گرفته از شیطان رجیم و رانده شده از درگاه حق می باشد دور سازد و به قول خداوند تعالی “و تعاونوا علی البر و التقوی و لاتعاونوا علی الاثم و العدوان” یعنی “و یک دیگر را در نیکوکاری و تقوا یاری نمایید نه بر گناه و دشمنی و ستمکاری” که آن هنگام است که خداوند به نیکوکاران و تقواپیشگان این گونه بشارت می دهد “قل اوبنئکم بخیر من ذلکم للذین اتقوا عندربهم جنت تجری من تحتها الانهار خالدین فیها و ازواج مطهره و رضوان من الله و الله بصیر بالعباد” یعنی “(ای پیامبر) به امت بگو: می خواهید شما را آگاه گردانم به بهتر از اینها، که بر آنان تقوا پیشه کنند نزد خداوند باغهای بهشتی است که از زیر درختان آن نهرها جاری است و در آن جاوید هستند و زنان پاکیزه و آراسته ای و (بهتر از همه آنها خشنودی خداوند است) و خداوند به حال بندگان بینا است” که ما نیز در این روز از خداوند به حق خداوندیش درخواست می نماییم که ما را در دارالقرار یعنی بهشت برینش جای دهد و ما را از عذاب و آتش دوزخ در امان بدارد.