پيام نوروزي سال 1362
از خداوند تعالى مسألت مىكنم كه اين سال جديد را به همه مسلمين جهان و مسلمانهاى ايران و خصوصاً قشرهاى مجاهد، بازماندگان شهدا، بازماندگان خود معلولين و متعلقين آنها و بسيجيها و همه قواى مسلح ارتش و غير ارتشى، سپاه پاسداران و همه اينها مبارك كند. و بر ملت ايران ان شاء اللَّه اين سال مبارك باشد و سالى باشد كه پيروزى دنبالش باشد. ان شاء اللَّه در اين سال پيروزى براى ملتهاى مظلوم جهان و مسلمانان جهان مقدر شود و براى ما و براى ملت عزيز ايران اين نعمتهايى كه خداى تبارك و تعالى به آنها عنايت فرموده است قدردانى كنيم و قدردانى كنند.
خداوند به همه عالَم نعمت فراوان داده است و قابل احصا نيست. و ما هم قدرت بر اين كه احصا كنيم نعمتهاى خداى تبارك و تعالى را نداريم لكن وَ امَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّث تا آن اندازهاى كه مىتوانيم. آن چيزى كه به ملت ما خداى تبارك و تعالى عنايت فرموده است بسيار است.
از آن جمله نجات از آن انحطاط فرهنگى و اخلاقى و وصول به مراتبى از مراتب اخلاق و فرهنگ و پيروزى در جبههها و بالاتر از آن پيروزى بر نفس كه براى جوانهاى ما در قشر وسيعى حاصل شده است و من اميدوارم كه براى همه ما اين پيروزى معنوى و اين تسلط بر نفس و اين تسلط بر شيطان نفس حاصل بشود و ما امروز غرق به نعمتهايى هستيم كه نمىتوانيم آن نعمتها را شكرگزارى كنيم الّا به طور اجمال كه از خداى تبارك و تعالى تشكر مىكنيم كه به ما يك هم چو ملتى عنايت فرموده است كه در همه جبههها، در همه صحنهها حاضرند و ما را و جوانهاى ما را و بانوان ما را از آن منجلابى كه براى آنها درست كرده بودند، خداوند نجات مرحمت فرمود. و جوانهايى كه مىرفت به كلى از دست اسلام و از دست مسلمين بروند خداوند به ما برگرداند و آنها را هم چو متعهد كرد كه الآن براى شهادت داوطلب مىروند و در جبههها در حالى كه جنگ مىكنند تكبير مىگويند، نماز مىخوانند و در شبها مناجات با خدا مىكنند. و اينها از نعمتهايى است كه ما بايد تشكر كنيم.
بانوان ما را كه البته يك حدودىشان را به راه غير صحيح هدايت كرده بودند و مىرفت كه باز بيشتر بشود، خداوند به ما عنايت فرمود و نجات داد از آن چيزهايى كه به دست استكبار و به دست اشخاصى كه نوكر استكبار بودند. خداى تبارك و تعالى ما را از آنها نجات داد، بانوان ما را نجات داد كه امروز بانوان ما به طورى غرق در نعمت خدا هستند و خودشان هم شايد از آن نعمتهاى بزرگ الهى غافل باشند كه حدى ندارد و من اميدوارم خداوند تبارك و تعالى به اين ملت كه در حال مظلوميت است- و همه كشورهاى دنيا الّا معدودى كه با ما دشمن هستند. با اين ملت براى خاطر اسلام- خداوند اين ملت را تقويت كند و دشمنان اينها را از بين ببرد، و اين روز سعيد را بر همه سعادتمند كند.
نكتهاى كه مىخواستم عرض كنم اين است كه در اعيادى كه اسلام به ما عنايت فرموده است، در همه آن اعياد آن چه كه انسان ملاحظه مىكند همهاش مسئله ذكر و دعاست، نماز است، روزه است، ذكر است، دعاست و در اين عيد هم كه عيد ملى است و اسلامى نيست لكن اسلام هم مخالفتى با آن ندارد باز مىبينيم كه در روايتى كه وارد شده، از آداب امروز روزه گرفتن است؛ از آداب امروز دعا كردن است؛ نماز خواندن است؛ و اين به ما مىفهماند اگر ملتى بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادى خودش را بخواهد حفظ كند بايد در عيدش و غير عيدش تذكر داشته باشد؛ ذكر خدا بكند، ياد خدا باشد، براى خدا باشد. حتى در عيدش دستور روزه است، دستور استحبابى، روزهاى كه بايد انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه به خداى تبارك و تعالى شود و اين دليل بر اين است كه ما بايد هر قدمى كه براى پيروزى پيش مىرويم، هر قدمى كه براى ساختن كشورمان پيش مىرويم، چند قدمى براى ساختن خودمان، براى پيروزى بر نفس خودمان، براى پيروزى بر شيطان باطنى خودمان قدم برداريم.
من از خداى تبارك و تعالى خواستارم كه خداوند اين ملت را و اين جوانهاى عزيز ما را و اين شهداى ما را و تمام معلولين ما را، همه را غرق رحمت خودش كند و ما را به هدايت خودش به راه راست هدايت بفرمايد.
و السلام عليكم و رحمة اللَّه
منبع : صحيفه امام، جلد 17، صفحه 368 تا 390
(استفاده با ذكر نشاني سايت اشكال ندارد)