رئیس دولت آمریکا صبح امروز اعلام کرد که به تاسیسات هسته ای نطنز، اصفهان و فردو حمله کرده است و در پیام دیگری، نوشت که فردو نابود شد. حمله به تاسیسات نطنز، چه حمله از جنس خرابکاری و چه از نوع نظامی سابقه داشته و در طی ۱۰ روز اخیر نیز چند بار تاسیسات روبنایی توسط صهیونیستها مورد حمله قرار گرفت. اما نام فردو به یک موضوع داغ تبدیل شده است. چرا که فردو تاسیساتی با محافظت بالا در زیر زمین است که برای آمریکائیها و صهیونیستها اهمیت بالایی دارد. درباره تحلیل این حمله چند نکته را «واقع بینانه» باید در نظر گرفت؛ نخست اینکه به هرحال حمله با بمب سنگرشکن حتماً آسیبهایی به محوطه فردو وارد می کند؛ همچنانکه وقتی پیشتر نیز صهیونیستها در نطنز از طریق بدافزار استاکس نت یا منفجر کردن برخی تاسیسات اقدام می کردند، خسارتهایی وارد می شد. اما نکته تعیین کننده در این ماجرا، «تاثیر راهبردی» آن است. برای تعیین تکلیف ماجرا، باید میزان تحقق هدف طرف مقابل در نظر گرفته شود؛ اگر واقعاً بمباران فردو به معنای نابودی کامل توانمندی هسته ای ایران باشد، هدف آمریکائیها و اسرائیلی ها محقق شده است. اما مسئله اینجاست که این امر به این سادگی امکان پذیر نیست. به دلایل مختلف: توانمندی بالقوه هسته ای سه رکن اساسی دارد؛ «دانش»، «تکنولوژی» و «تاسیسات». و توانمندی بالفعل، علاوه بر اینها به تجهیزات و مواد غنی شده هم ارتباط پیدا می کند. همانطور که پیشتر نیز بارها و بارها خود مقامات آمریکایی تاکید کرده اند، دانش، بویژه آنگاه که بومی شود، از طریق بمباران نابودشدنی نیست. اسرائیلی ها از سال ۸۸ و با ترور شهید علیمحمدی تا امروز این مسئله را آزموده اند؛ اگر بنابود توانمندی هسته ای با ترور دانشمندان تعطیل شود، دیگر نیازی به لشگرکشی هوایی امروز نبود! درباره تکنولوژی نیز مسئله همین است؛ ایران سانتریفیوژهایی دارد که بومی و متعلق به خود ایران هستند؛ به همین دلیل وقتی استاکس نت برخی از سانتریفیوژها را دچار اختلال کرد، توانمندی هسته ای نابود نشد بلکه امروز ایران سانتریفیوژهایی در اختیار دارد که ۵۰ برابر آن سانتریفیوژهای آسیب شده، خروجی دارند. از نظر «مواد غنی شده» نیز تصاویر و اطلاعات نشان می دهد که ایران مواد غنی شده را پیشتر منتقل کرده است و از این جهت هم مشکلی وجود ندارد. بنابراین، بدون اینکه خسارت حمله هوایی به تاسیسات فردو انکار شود، در یک چیز نباید تردید کرد و آن اینکه نابودی توانمندی هسته ای، یعنی آنچه اسرائیل و آمریکا به عنوان هدف مدعی هستند، اساساً دیگر قابل تحقق نیست. ایران سالها پیش از این مرحله، یعنی امکان نابودی هسته ای، عبور کرده است. ضمن اینکه درباره سطح خسارت هم باید منتظر روایتهای دقیق تر بود. رژیمی که حمله کرده، قاعدتاً باید مدعی شود که به همه اهدافش رسیده، اما برای دانستن واقعیت باید بیشتر منتظر بود! اگر نابودی توانمندی هسته ای، امکان پذیر نیست، چرا آمریکا چنین عملیاتی را انجام می دهد؟ نکته نخست، موضوع نمادین بودن فردو برای آمریکائیهاست که میخواهند تاکید کنند به آن خسارت زده اند؛ اما نکته دیگر، راهکاری برای بیرون کشیدن اسرائیل از این معرکه است. اسرائیل برای بیرون رفتن از کارزاری که راه افتاده نیازمند اعلام یک دستاورد بزرگ است؛ ادعای نابودی کامل تاسیسات هسته ای ایران با زدن فردو می تواند مصداق چنین بلوفی برای او باشد. امّا مسئله اینجاست که خود آنها احتمالاً بیش از بقیه از واقعیت امکان یا عدم امکان نابودی توانمندی هسته ای ایران آگاهند. به هرحال، هم از یک سو نباید تجاوز نظامی به فردو و دیگر تاسیسات هسته ای توسط آمریکا را کوچک انگاری کرد، و از دیگر سو نباید آن را به مثابه تحقق اهداف آمریکائیها و اسرائیلی ها قلمداد کرد. همچنانکه اوباما نیز سالها پیش به اسرائیلی ها رسماً، از تریبون رسانه، گفت که هیچ گزینه نظامی واقعی برای نابودی برنامه هسته ای ایران وجود ندارد؛ آمریکا همان زمان هم بمبهای سنگرشکن یا Bunker Buster داشت! آنچه اهمیت دارد، واکنش بدون مضایقه به اقدام اسرائیلیها و آمریکائی هاست؛ حتی اگر طرف مقابل بلوف زده باشه، پاسخ ایران باید واقعی باشد.

*تسنیم

  تعداد بازديدها: 92

    نسخه قابل چاپ