حال باید دید پیامدهای این دو تفکر در کجاها خودش را نشان می دهد؟
استاد شهید مطهری در این باره دارد: اگر سرپرست‌های اجتماعِ افرادِ بشر بخواهند ولو با حسن نیت ( تا چه رسد به اینکه سؤ نیت داشته باشند) به بهانه اینکه مردم قابل و لایق نیستند و خودشان نمی‌فهمند و لیاقت ندارند، آزادی را از آن‌ها بگیرند؛ این مردم تا ابد بی‌لیاقت باقی می‌مانند. مثلاً انتخابی مانند انتخاب وکیل مجلس می‌خواهد صورت بگیرد. ممکن است شما که در فوق این جمعیت قرار گرفته‌ اید حسن نیت هم داشته باشید و واقعاً تشخیص شما این باشد که خوب است این ملت فلان فرد را انتخاب کند، و فرض می‌کنیم واقعاً هم آن فرد شایسته ‌تر است. اما اگر شما بخواهید این را به مردم تحمیل کنید و بگویید شما نمی‌فهمید و باید حتماً فلان شخص را انتخاب کنید، این‌ها تا دامنه قیامت، مردمی نخواهند شد که این رشد اجتماعی را پیدا کنند.(آینده انقلاب اسلامی ایران، ص۳۱۶ )
نظر رهبر معظم انقلاب نیز چنین است: «در اسلام به نظر مردم اعتبار داده شده؛ رأی مردم در انتخاب حاکم و در کاری که حاکم انجام می دهد، مورد قبول و پذیرش قرار گرفته. لذا شما می بینید که امیرالمؤمنین (علیه الصّلاه و السّلام) با اینکه خود را از لحاظ واقع ، منسوب پیغمبر و صاحب حق واقعی برای زمامداری می داند، آنوقتی که کار به رأی مردم و انتخاب مردم می کشد، روی نظرِ مردم و رأی مردم تکیه می کند. یعنی آن را معتبر می شمارد و بیعت در نظام اسلامی یک شرط برای حقانیت زمامدارىِ زمامدار است. اگر یک زمامداری بود که مردم با او بیعت نکردند، یعنی آن را قبول نکردند، آن زمامدار خانه‌ نشین خواهد شد و مشروعیت ولایت و حکومت به بیعت مردم وابسته است یا بگوئیم فعلیت زمامداری و حکومت به بیعت مردم وابسته است. » (سخنان آیت‌الله خامنه‌ای در خطبه های نماز جمعه ۲۲ خرداد ۱۳۶۶)
اما در نگرش دوم، مردم رعیتی بیش نیستند و حاکمان به جای خدا و مردم نشستند و هر گونه که بخواهند می توانند برای آنها تصمیم بگیرند و حکومت کنند به همین سبب پیروان این تفکر در انتخابات ها چندان تمایلی به مشارکت حد اکثری ندارند و به قول خودشان همان هفت میلیون رای به آقای ناطق نوری برای شان کفایت می کند.
متاسفانه پس از رحلت بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی، از مبانی و تفکرات امام و حواریون فاصله گرفتیم. تفکر دوم به تدریج در لایه های مختلف نظام رخنه کرد و ریشه دوانید و امروز شاهد گسترش نتایج تلخ آن در شئون زندگی مردم هستیم و لازم است با عقل و تدبیر به ریل اصلی انقلاب و نظام باز گردیم که ریشه در مکتب و مبانی اندیشه امام و حواریون دارد. تعیین سرنوشت به دست خویش، یعنی حضور حماسی و مشارکتِ انبوه مردم و جوانان در انتخابات. همانطوری که بارها تجربه کردیم ، هر وقت مشارکت مردمی کمتر شده ، نفوذ و حضور این تفکر مقابل مشی و مشرب امام راحل در جامعه بیشتر شده است. ما امروز مسئولیت بسیار سنگینی در قبال حفظ نظام اسلامی بر مبنای اندیشه و تفکر خمینی کبیر و دفاع از حقوق شهروندی خویش بر دوش داریم، عمل نکردن به این تعهد و کوتاهی در امر مشارکت چه بسا ممکن است ما را در شرایطی مانند انقلاب فرانسه و انقلاب مشروطه قرار دهد و گرفتار دیکتاتوری از نوع سلطنت رضاخانی، ناپلئونی و یا دیکتاتوری دینی و مذهبی کند که به مراتب خشن تر و درنده تر از دیکتاتوریِ سلطنتی است.
در این مقطع تاریخی حساس از همه مردم و جوانان عزیز کشور در خواست می شود به میدان بیایند و با حضور حماسی و آرای انبوه و ستودنی، انقلاب، کشور و نظام را یک بار دیگر در مقابل بدخواهان، سلطنت طلبان و اقلیت بی اعتنا به آرای مردم ، بیمه کنند. در انتخابات ریاست جمهوری دوره چهاردهم با احترام به همه کاندیداهای موجود، آقای دکتر پزشکیان از حیث نزدیکی به مبانی امام و تفکرات حواریون و سایر ویژه گی های فردی از جمله سابقه درخشان، خوشنامی، ساده زیستی، عدالت جویی و اعتقاد قلبی به حراست از حقوق مردم بهترین گزینه معرفی می شود. به امید این که بعد از کسب مسئولیت ریاست جمهوری ، همچنان در این مسیر استوار و مصمم باقی بماند و عهد خود با مردم را همواره نصب العین قرار دهد.

*جماران