بسیار خوبست که تمام جناح‌ها و جریان‌های سیاسی، داعیه پیروی از امام خمینی را داشته باشند به این شرط که تفکر و سیره عملی ایشان را بشناسند و بر همان روال عمل کنند.
در ایام سالگرد رحلت امام خمینی، امسال نیز مثل سال‌های گذشته اقداماتی برای زنده نگهداشتن یاد بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی صورت گرفته و می‌گیرد، مطالبی در تعریف از ایشان گفته می‌شود، شعارهائی داده می‌شود و پرونده‌ این سالگرد هم بسته می‌شود تا سال آینده همین روزها...
این اقدامات لازمند ولی کافی نیستند. نیاز واقعی جامعه‌ای که به عنوان یک نظام مبتنی بر آرمان‌های مطرح شده توسط امام خمینی اداره می‌شود، محور قرار گرفتن ویژگی اصلی اوست. امام خمینی با تکیه بر روش اعتدالی که جوهر وجودی ایشان بود، توانست آرمان‌های مورد نظر خود را در اندازه‌ای که شرایط زمان اجازه می‌داد محقق نماید. اعتدال، موجب پرهیز از افراط و تفریط می‌شود و از هرز رفتن نیروها، سرمایه‌ها و امکانات جلوگیری می‌کند. افراط و تفریط، در زندگی فردی خسارت‌بار است ولی در زندگی اجتماعی خسارت بیشتری به ‌بار می‌آورد. ضایعات مربوط به عرصه سیاسی مبتلا شده به افراط و تفریط بسیار بیشتر از دو مورد قبلی است زیرا به مدیریت جامعه و تمام مردم کشور مربوط می‌شود.
در سایه اعتدال، مدیریت جامعه به تمام شئون زندگی توجه می‌کند و بر یک یا دو مورد خاص متمرکز نمی‌شود. تامین رفاه، رعایت حرمت‌ها، تکریم آحاد مردم، تامین آزادی‌های مشروع، رعایت حق انتخاب در زمینه‌های مختلف، تقویت بنیه دفاعی کشور، رشد علمی، بالا بردن بنیه فرهنگی و... مجموعه‌ای از نیازهای جامعه هستند که باید وجود داشته باشند. رشد فوق‌العاده یکی از این بخش‌ها و عقب‌ماندگی سایر بخش‌ها، جامعه را به شکل یک انسان بدقواره درمی‌آورد که مثلاً سر بسیار بزرگی دارد با بدنی بسیار عقب‌مانده و کوچک. چنین جسمی نامتعادل است و در هیچ زمینه‌ای نمی‌تواند موفق عمل کند. جامعه‌ای که امام خمینی در نظر داشت در ایران شکل بگیرد، همانند یک انسان با تناسب اندام بود، اما امروز جامعه‌ای داریم که تناسبی میان بخش‌های مختلف آن وجود ندارد. چنین جامعه‌ای امکان پیشرفت ندارد. ما هر قدر هم که قدرت نظامی زیادی داشته باشیم، بدون برخورداری از اقتصاد پیشرفته، فرهنگ متعالی، اخلاق کریمانه و آزادی‌های مشروع، نمی‌توانیم به یک جامعه مطلوب تبدیل شویم.
اقتصاد پیشرفته و رفاه در عین حال که لازم و مطلوبند، زیربنا نیستند. با اینحال نمی‌توان نقش رفاه و برخورداری خانواده‌ها از گشایش‌های اقتصادی و معیشتی را در تامین رضایت عمومی مردم نادیده گرفت. همین نقش را باید برای آزادی‌های مشروع به ویژه در مورد آزادی انتخاب در نظر گرفت. سپردن مدیریت جامعه به لایق‌ترین و شایسته‌ترین افراد، نقش بسیار مهمی در پیشرفت کشور و تامین رضایت عمومی دارد. در چنین فضائی، استعدادها شکوفا می‌شوند، نخبگان با دلگرمی به فعالیت و ارائه خدمت می‌پردازند، شایسته‌ سالاری موجب رشد همه‌جانبه کشور می‌شود، نیروهای باتجربه و کارآمد به جای مهاجرت به کشورهای دیگر، تمام اندوخته‌های علمی و مهارتی خود را برای تعالی جامعه خود بکار می‌گیرند و صاحبان سرمایه نیز با عشق و انگیزه اقدام به سرمایه‌گذاری در سرزمینی می‌کنند که به آن تعلق دارند. جامعه‌ای با این ویژگی‌ها فقط با اِعمال سیاست اعتدالی و پرهیز از افراط و تفریط شکل می‌گیرد.
در ایام سالگرد رحلت امام خمینی به جای مطلوب جلوه دادن تمام امور، به بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی گزارش بدهیم که جامعه ما امروز در حکمرانی دچار افراط و تفریط است. رشد نگران‌کننده مهاجرت از کشور، نارضایتی‌ها، بی‌اعتمادی‌ها، ریزش در مشارکت‌های انتخاباتی و دشواری‌های معیشتی مردم، همگی از فقدان اعتدال ناشی می‌شوند. این واقعیت تلخ را بپذیریم که اعتدال، گمشده امروز حکمرانی ماست و مسئولان ما با امام خمینی عهد ببندند که با افراط و تفریط مبارزه کنند و اعتدال را جایگزین آن نمایند.

  تعداد بازديدها: 147

    نسخه قابل چاپ