به گزارش ایسنا، توماس وایت، مدیر غزه در آژانس آوارگان فلسطینی سازمان ملل در تشریح وضعیت در این باریکه گفت، هم اکنون یک فلسطینی ساکن غزه به طور متوسط در هر روز با دو تکه نان تشکیل شده از آردی که این سازمان در این منطقه انبار کرده زندگی می‌کند و از سوی دیگر مطالبه اصلی که هم اکنون در خیابان‌های این منطقه شنیده می‌شود، دسترسی به آب است.

به نوشته خبرگزاری «آسوشیتدپرس»، توماس وایت با اظهار اینکه «در چند هفته گذشته به طول و عرض غزه سفر کرده است» وضعیت در این منطقه را «صحنه مرگ و ویرانی» توصیف کرد. او بیان داشت: «هم اکنون هیچ جا ایمن نیست و مردم نگران زندگی‌های خود، آینده خود و توانایی خود برای تغذیه خانواده‌هایشان هستند.»

توماس وایت در سخنرانی ویدیویی از غزه خطاب به دیپلمات‌های ۱۹۳ عضو سازمان ملل اظهار کرد، آژانس آوارگان فلسطینی سازمان ملل، آنروا، از حدود ۸۹ نانوایی در سراسر غزه پشتیبانی کرده و به دنبال رساندن نان به ۱.۷ میلیون نفر است.

او ادامه داد: «اکنون نیاز مردم غزه از جستجو برای نان فراتر رفته و آنها حالا به دنبال آب هستند.»

لین هستینگز، معاون هماهنگ‌کننده غرب آسیای سازمان ملل، که با حفظ سمت، هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه برای فلسطین است، گفت: «تنها یکی از سه شریان آبرسانی از اسرائیل فعال است.»

او خاطر نشان کرد: «بسیاری از مردم در غزه به آب‌های زیرزمینی شور یا بدمزه، اگر که به آنها دسترسی یابند، تکیه می‌کنند.»

مارتین گریفیث، مسئول امور بشردوستانه سازمان ملل هم در این نشست بیان داشت، مذاکراتی فشرده بین مقامات رژیم صهیونیستی، مصر، آمریکا و سازمان ملل بر سر اجازه به ورود سوخت به غزه در حال انجام است.

او خاطر نشان کرد، سوخت برای کارکرد مؤسسات، بیمارستان‌ها و توزیع آب و برق ضروری است. گریفیث افزود: «ما باید اجازه دهیم این تدارکات به طرزی قابل اعتماد، مکرر و ثابت به غزه وارد شود.»

هستینگز هشدار داد، ژنراتورهای پشتیبان که برای فعال نگه داشتن بیمارستان‌ها، تاسیسات آب شیرین‌کن، تأسیسات تولید غذا و سایر خدمات ضروری لازم هستند، «یک به یک با پایان یافتن ذخایر سوخت کارشان را متوقف می‌کنند.»

وایت به مشکلات عمده دیگری نیز اشاره کرد.

وی توضیح داد: «فاضلاب غزه تصفیه نشده و در عوض به دریا پمپاژ می‌شود. اما از طرفی وقتی با کارگران شهرداری صحبت کنید، واقعیت این است که به مجرد اتمام سوخت آنها، فاضلاب در خیابان‌ها جاری خواهد شد.»

این مقام ارشد سازمان ملل توضیح داد علاوه بر این مشکلات، تامین گاز پخت و پز که قبل از جنگ توسط بخش خصوصی از مصر به غزه وارد می‌شد، هر چه کمتر می‌شود. او اظهار کرد: «سازمان‌های امدادرسان مانند آنروا نخواهند توانست وارد عمل شده و جایگزینی برای شبکه توزیع این جریان ضروری توسط بخش خصوصی را ایجاد کنند.»

وایت خاطر نشان کرد، نزدیک به ۶۰۰ هزار نفر در ۱۴۹ تاسیسات متعلق به سازمان آنروا که اغلب متشکل از مدارس هستند پناه گرفته‌اند، در حالی که این سازمان ارتباط خود را با بسیاری از تاسیساتش در شمال غزه که هدف عملیات‌های هوایی و زمینی شدید رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد، از دست داده است.

او تصریح کرد، به طور متوسط ۴۰۰۰ آواره در غزه در مدارسی بدون منابع لازم برای حفظ بهداشت مناسب زندگی می‌کنند. او تاکید کرد: «شرایط ناامیدکننده است، زنان و کودکان در کلاس‌ها می‌خوابند و مردان بیرون در فضای باز می‌خوابند.»

وایت گفت که سازمان ملل نمی‌تواند امنیت آنها را تامین کند و افزود که بیش از ۵۰ عدد از تأسیسات آنروا تحت تأثیر درگیری‌ها آسیب دیده‌اند که شامل پنج موردی که مستقیما هدف گرفته شدند، می‌شود.

او اظهار داشت: «طبق آخرین شمارش، ۳۸ نفر در پناهگاه‌های ما جان باختند. من می‌ترسم که با تشدید درگیری‌هایی که اکنون در شمال غزه جریان دارد، این رقم به طور قابل توجهی افزایش یابد.»

گریفیث بیان کرد که ۷۲ کارمند آنروا از زمان شروع عملیات طوفان الاقصی در ۷ اکتبر تاکنون کشته شده‌اند.

مارتین گریفیث تاکید کرد: «رقم ۹۰۰۰ نفری جان‌باختگان در غزه که از سوی وزارت بهداشت غزه اعلام شده چهار برابر بیشتر از تلفات جنگ ۵۰ روزه سال ۲۰۱۴ بین اسرائیل و حماس در غزه است که در آن بیش از ۲۲۰۰ فلسطینی جان باختند.» وی افزود که تلفات واقعی جنگ تنها زمانی مشخص می‌شود که ساختمان‌ها پاکسازی و آوارها برداشته شوند.

گریفیث خواستار «وقفه‌های بشردوستانه برای عرضه کمک به میلیون‌ها نفر شد.» وی همچنین خواستار آزادی فوری همه اسرا و حفاظت از همه غیرنظامیان توسط هر دو طرف شد که طبق قوانین بشردوستانه بین‌المللی ضروری است.