در روزهای ١٤ و ١٥ خرداد هر سال- بیش از سایر ایام- نکوداشت بزرگ‌مردی در ایران و سراسر جهان برپا می‌شود که اگرچه مانند رهبران بزرگ کشورهایی نظیر ایالات متحده، انگلستان، فرانسه، هند، ترکیه و... تاریخ‌ساز بود، اما از ورای آنها، از زاویه دین و اخلاق به جهان پیرامون خود می‌نگریست؛ روزهایی که نه‌فقط در ایران که در شبه‌قاره، اروپا، آسیای جنوب‌شرقی، آمریکای‌لاتین و بسیاری از کشورها، علاقه‌مندان وی به بازخوانی اندیشه رهبری بزرگ می‌پردازند که توانست نام ایران را بار دیگر بر سر زبان‌ها بیندازد. نام و بزرگی امام نه برای مردم‌محوری و مردم‌مداری، نه برای شجاعت در مبارزه با ظلم و استبداد، نه برای تأکید بر زنده‌شدن اخلاق و رویه‌های معنوی، نه برای تربیت شاگردانی نظیر مطهری و منتظری و آیت‌الله امینی و... که برای درک درست از جهان و فقه پویا و توانمند  و برای پاسخ‌گویی به معضلات بود. وقتی حمله به روشنفکرانی نظیر دکتر علی شریعتی از سوی تنگ‌نظران آغاز شد، این امام بود که به حمایت از ایشان پرداخت و برای درگذشت ایشان پیام داد. وقتی حمله به امام موسی صدر در برخی منابر به دلیل اینکه برای زنان بدون پوشش اسلامی سخنرانی کرده است شدت گرفت، این امام بود که در پیام خود او را فرزند خویش نامید. روشنفکرانی نظیر جلال آل‌احمد و طالقانی بزرگ، همان‌قدر با امام ارتباط برقرار می‌کردند که شاگردان حوزوی ایشان و حتی انقلابیونی که دیدگاه‌های دیگری داشتند. 

اگر فتوای امام در باب حلال‌بودن شطرنج نبود، اگر در باب موسیقی و سینما صراحتا موضع نمی‌گرفت، امروز تلویزیون ما با چالش مواجه بود. با وجود همه انتقاداتی که به عملکرد رسانه عمومی در ایران وجود دارد، همین فضای معمول فعلی مرهون ریل‌گذاری صحیح امام در آن مقطع بود. ایشان بدون مطالعه و تحقیق همه‌جانبه، اجازه طرح موضوعات را نمی‌داد. اگر برای دفاع از حقوق کارگر و قشر تولیدگر جامعه وارد میدان می‌شدند چنان باور‌پذیر و عمل‌گرا و جدای از شعارزدگی رفتار می‌کردند که همگان را به خود جذب می‌کرد. بسیاری از جوانانی که از خاک گلگون وطن در سال‌های دفاع مقدس حراست کردند، از دل همین طایفه، به‌سوی امام حرکت کردند. چه کسی به اندازه ایشان از حقوق زنان دفاع کرده است؟ در شرایطی که حتی امروز برخی چهره‌های صاحب کتاب و تریبون به طور رسمی خواستار خانه‌نشینی زنان توانمند سرزمینمان هستند، این امام بود که سه دهه قبل، از بازگشت آنان به همه عرصه‌های اجتماعی دفاع کردند و دیوارها را برداشتند. وقتی بر اساس اسناد موجود، برخی کشورهای خاورمیانه با مساعدت خود و جلب حمایت ایالات متحده دوران دموکرات‌ها و کارتر، صدام را به حمله به ایران تشویق کردند، ایستادگی در برابر همه ابرقدرت‌های جهانی به‌جز تکیه بر مردم و استفاده از همه سلایق درون کشور، چگونه ممکن بود؟ اگرچه این اتفاق باعث شد امام از بازگوکردن فرهنگ‌سازی ایده‌های روشنفکری خود بازماند و نتوانست بسیاری از مسائلی را که امروز حوزه‌های ما در حل آنها مانده‌اند و نوعا برداشت‌های قدیم و غیرمنطبق با نیازهای زمان معاصر را طرح می‌کنند تشریح و تبیین کنند، اما همین متون به‌جامانده همچنان سد محکمی در برابر تحریف‌هاست. امام با دیدگاه مترقی در هر عرصه‌ای وارد می‌شد، اثرگذار بود، چراکه با ادبیات حوزه هم آشنا بود و تلاش می‌کرد حوزه‌ها را به‌روز کند و حوزویان را با جریان‌های معاصر خود مثل واتیکان، الازهر، دانشگاه‌های دیگر بزرگ اسلامی در ام‌القری و جاهای دیگر آشنا کند. ایشان با رقبای جهانی گفت‌وگوی بین‌تمدن‌ها و ادیان را دنبال می‌کرد. رهبر فقید انقلاب در نوفل‌لوشاتو شب کریسمس پیام و یک شاخه گل گلایل به در خانه تک‌تک مسیحیان فرستاد و ما امروز هم ندیدیم مراجع عید کریسمس را تبریک بگویند و از مسیح به بزرگی یاد کنند. امام، وحدت برای شیعه و سنی را باور داشت و تا آخر عمر منادی وحدت ماند، اما امروز در کمال تأسف از خانه برخی بزرگان ما مداحی‌های ضدوحدت شنیده می‌شود. امام بسیار درباره نسل جوان و دانشگاهیان حساس بود و به آنان امیدها بسته بود، ولی امروز این جوان‌گرایی از مسائل مغفول ماست. من به روح بلند آن مرد بسیار بزرگ درود می‌فرستم و از رسانه‌هایی نظیر «شرق» که در جهت روشنگری ابعاد مختلف وجودی آن ابرمرد تلاش می‌کنند تقدیر می‌کنم. باید همچنان از امام گفته شود و دیدگاه‌های ایشان باز شود تا شاهد تحریف تفکر امام نباشیم. مسئولیت این جمله با نگارنده است که رسانه عمومی صداوسیما که به صورت گزینشی با امام مواجه می‌شود و به صورت میلی، یک نگاه تنگ‌وتاریک به کشور و ایران را منعکس می‌کند، در مقابل انحراف تصویری که نسل جوان از امام پیدا خواهد کرد باید در پیشگاه خدا و تاریخ پاسخ‌گو باشد. آن‌همه فتواهای مترقی امام منعکس نمی‌شود، اما به صورت کاملا بریده و گزینشی، به مسائل دیگری پرداخته می‌شود. دیدگاه‌های امام علیه جریان خاصی نخواهد بود و اگر هم هست، باعث بزرگی آنان خواهد شد، نه نگرانی آنان. امام امروز در بهشت زهرا(س) در قطعه‌ای از خاک سرزمین ایران در کنار شهیدانی که امام به آنها عشق می‌ورزید آرمیده است. وظیفه ما، بیان نقطه‌نظرات ایشان و یادگاران گرامی ایشان در عرصه حکومت‌داری، فرهنگ و سیاست ایران است.