آنچه در ادامه می آید متن گفت و گوی خبرنگار جماران با ناصر ایمانی است:

آقای ایمانی! نظر شما در مورد حلال یا حرام دانستن آراء مردم چیست؟

به نظر من این ادبیات ناصحیح است؛ هم واقعی نیست و هم به شدت باید از این ادبیات پرهیز کرد. یعنی در عین حال که حقیقت ندارد گفتن آن هم ناصحیح است. ما چیزی به نام آراء مؤمنانه، آراء حلال و آراء حرام نداریم. همه ملت حق دارند به هر کسی که دلشان می خواهد رأی دهند و نباید آراء مردم را هیچ گونه تقسیم بندی کرد.

این که بخواهیم علت پیروزی فرد یا شکست فرد دیگری را تحلیل کنیم یک بحث است اما اینکه آراء را به حلال و حرام و مؤمنانه و غیرمؤمنانه تقسیم بندی کنیم، یعنی از الفاظ دینی برای آراء مردم استفاده کنیم، کار به شدت خطایی است و باید کاملا از آن پرهیز کرد.

البته طرف دیگر هم کسانی را داریم که آراء مردم را «آراء خشونت» به حساب می آورند؛ این هم ادبیات غیر مناسبی است. هرکس، به هر دلیلی، به کسی رأی داده باشد حق اوست و کاملا هم محترم است. تقسیم بندی آراء مردم اعم از اینکه مؤمنانه و غیر مؤمنانه یا خشونت طلب و غیر خشونت طللب باشد، آزادی خواه و  غیر آزادی خواه، خفقان خواه و غیر خفقان خواه، همه این تقسیم بندی ها در مورد آراء مردم غلط است؛ مخصوصا اگر از ادبیات دینی برای این تقسیم بندی استفاده شود، یک کار کاملا اشتباه است و باید از آن پرهیز کرد.

یک موقع کسانی اعتقاد دارند در انتخابات تخلفی صورت گرفته است. ما کسانی را که در سال 88 به خاطر احساس تقلب و تخلف به خیابان ها ریختند و کشور را به آشوب کشیدند را تقبیح می کنیم. کسانی که ادعای تخلف دارند می توانند به مراجع قانونی شکایت کنند و مراجع قانونی هم بررسی کرده و اگر تخلفی شده باشد به آن رسیدگی می کنند. قبل از اینکه آن تخلف رسیدگی شود نباید هیچ گونه اظهار نظری در مورد اینکه تخلفی صورت گرفته داشته باشند. چون مرجع تشخیص تخلف اینها نیستند. چنانچه مرجع تشخیص تخلف در سال 88 کسانی نبودند که اطلاعیه می دادند و مردم را به شورش در خیابان ها دعوت می کردند.

این موضوع که رقابت های انتخاباتی و ادبیاتی که در انتخابات به کار می رود به بعد از انتخابات کشیده شود، چقدر به منافع ملی آسیب می زند؟

مسلما این کار صحیح نیست. یعنی اینکه نباید رقابت های قبل از انتخابات به بعد از انتخابات هم سرایت کند. من می خواهم شما را به چیز دیگری توجه دهم. درست است که این را نمی پسندیم اما ما باید قبل از انتخابات هم به فکر این باشیم که فردای روز انتخاباتی هم هست. یعنی کاندیداهای محترم در همه دوره ها وقتی برای کسب رأی به اقداماتی متوسل می شوند باید به این فکر باشند که اگر پیروز شدند، با ادبیاتی که قبل از انتخابات به کار برده چگونه می خواهند کشور را اداره کنند؟ اگر این کاندیداها با الفاظ تند همدیگر را خطاب کنند و یا در مورد کشور سیاه نمایی کنند، فردای انتخابات چطور می خواهند در کشور اجماع ایجاد کنند؟ آیا رئیس جمهور پیروز می تواند فردای انتخابات بگوید از امروز به بعد دوره جدیدی شروع شده است، در حالی که تا روز قبل کاندیدای رقیب و طرفداران او را با سیاه نمایی و الفاظ بد می رانده است؟ بنابر این باید قبل از انتخابات فکری برای این موضوع کرد.

برخی معتقدند و اظهار کرده اند که جناح اصولگرا برای توجیه عدم موفقیت خود در انتخابات دست به این اقدامات و این حرف ها می زند. نظر شما در این مورد چیست؟

من از صحبت های آقایان موحدی کرمانی و رحیمیان متأسفم و تصور می کنم که این دو بزرگوار باید این صحبت های خودشان را اصلاح کنند. ما این ادبیات را، توسط هر کس که باشد، نمی پذیریم. نباید آقای موحدی کرمانی این ادبیات را به کار می برد؛ ایشان جایگاه های امام جمعه تهران، ریاست موقت مجمع تشخیص مصلحت نظام و دبیر کلی جامعه روحانیت مبارز تهران را دارند. شاید مقصود ایشان از حلال چیز دیگری بوده؛ ولی هر مقصودی که داشتند، چون کلمات حلال و حرام در ادبیات دینی ما استفاده می شود، مطلقا نباید این حرف ها را در مورد آراء مردم زد. تمام کسانی که به آقایان روحانی، رئیسی و دیگر کاندیداها رأی داده اند مردم این کشور و افراد بسیار محترمی هستند و از این نظر هیچ تفاوتی بین آنها نیست. اگر در معنای کلی نگاه کنیم شکستی وجود نداشته است.

به نظر من اصولگرایان در زمینه انتقاد از خود بسیار پیشرفته تر از اصلاح طلبان هستند. در سال های گذشته موارد متعددی بوده که یک فرد اصولگرا حرفی را زده و دیگر اصولگرایان آن را محکوم کردند. به نظر من این شجاعت در میان اصولگرایان، با همه نقاط ضعفی که دارند، بیشتر از اصلاح طلبان است.

اصولگرایان در این انتخابات همه تلاش خود را به کار بستند که به اجماع برسند.

من فکر می کنم 16 میلیون رأی بسیار خوبی است. در مقایسه با اینکه بعد از چهار سال اول رئیس جمهور بود و هیچ دوره ای نبوده که رئیس جمهوری یک دوره باشد، میزان آراء اصولگرایان بسیار خوب است و من کلمه شکست را قبول ندارم.

اما در این انتخابات موفق نشدند که رأی حداکثر مردم را بگیرند.

اصلاح طلبان هم در خیلی از موارد موفق نشدند رأی مردم را کسب کنند. این در هر انتخاباتی یک چیز طبیعی است که جناحی موفق می شود و جناحی موفق نمی شود و هیچ اشکالی ندارد. جناح اصولگرا موقعیت هایی داشته و از آن استفاده نکرده است؛ شاید در دوره بعد این اتفاق رخ دهد. می توانیم در این مورد صحبت کنیم که اصولگرایان اگر کارهای دیگری انجام می دادند شاید می توانستند موفق باشند.

اصولگرایان برای اینکه در دوره های آینده بتوانند موفق تر از این دوره باشند، باید چه راهکاری را در نظر داشته باشند؟

در میان اصولگرایان بررسی هایی در این زمینه در حال انجام است و در مطبوعات اصولگرایان هم نقدهای خوبی در این زمینه می شود. سایت ها و مطبوعات جناح اصولگرا در یک هفته گذشته نقدهای بسیار خوبی از ضعف های اصولگرایان در کارهای رسانه ای و نوع ارتباط آنها از مردم و فهم خواسته مردم تا مسائل خاص انتخاباتی مثل انصراف آقای قالیباف، داشته اند.

من فکر می کنم اگر اصلاح طلبان در انتخابات موفق نمی شدند به این میزان نقدهای خوب نسبت به عملکرد خودشان نداشتند. من در یک هفته گذشته شاید نزدیک به 100 مطلب دیدم که اصولگرایان در سایت های خودشان عملکردشان را نقد کردند.

یعنی به در نظر داشتن این نقدها می توانند به موفقیت برسند؟

اینکه بتوانند به نظر مردم بستگی دارد اما دارند تلاش می کنند که نقاط ضعفشان را اصلاح کنند. اصولگرایی یک جریان زنده و فعال کشور که طرفداران زیادی هم دارد. در همین انتخابات 42 درصد از مردم به آقای رئیسی رأی دادند. در کشورهای دیگر جریان های سیاسی که چهار یا پنج درصد رأی دارند بسیار فعال هستند. این جریان نزدیک به نیمی از آراء جامعه را دارد و جای امید بسیار زیاد است؛ دارند کار می کنند و ان شاء الله که در دوره های بعد بتوانند نظر مردم را جلب کنند و موفق شوند.