در نهایت باید گفت نه تایید و نه رد صلاحیت احمدی نژاد نمی تواند چندان نقشی در انتخابات پیش رو داشته باشد و اگر این اقدام با واکنش های متعددی روبرو شده و سر و صدای بسیاری ایجاد کرده علت اش نه به شخص وی و ظرفیت هایش که به اقدام متهورانه و غیر منتظره و نا متعارفش باز می گردد و لا غیر...
خرداد/ رضا رئیسی: نام نویسی رئیس جمهوری پیشین در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری، سیلی از واکنش ها و البته تحلیل های مختلف و متناقضی را در پی داشت. توجه دو چندان و بازتاب گسترده این اتفاق و واکنش های پیامدی آن بیش و پیش از هر گزاره و گزینه دیگری به عدم تمکین وی از توصیه رهبری و خلف وعده آشکارش باز می گردد و اینجاست که باید میان حیطه اثر گذاری وی بر فضای سیاسی، معطوف به جایگاه و پایگاه اجتماعی و سیاسی اش با تکانه ها و ارتعاش برآمده از این اقدام جنجالی و بازتاب های گسترده آن در فضای عمومی، تفاوت قایل شده و این دو را از یکدیگر تمیز داد.

به گزارش خرداد؛ تاکید بر این تفاوت و تمایز از آن حیث است که نه خود او دچار اشتباه محاسباتی شده و به ورطه اوهام بیش از اندازه بیافتد و نه تحلیل گران و رقبای سیاسی به ورطه سردرگمی و واکنش هایی فراتر از ظرفیت و جایگاه رقیبی چون محمود احمدی نژاد.

اقدامات محمود احمدی نژاد اگر از همان آغازین روزهای برکشیده شدنش بر راس هرم سیاسی کشور در منصب ریاست جمهوری و یا حتی در دوران شهرداری وی مورد بررسی قرار گیرد، بیش و پیش از هر چیزی تصمیمات خلق الساعه و بدور از آینده نگری و دغدغه مندی نسبت به تبعات هزینه ساز عملکردها، نمودی واضح و آشکار در رفتار ورزی این چهره جنجالی سیاست ایران دارد.

شهروندان تهرانی هنوز به یاد دارند که به یکباره و در بازه زمانی کوتاهی اکثریت بزرگراه ها و اتوبان های تهران مملو از دوربرگردان شد! تصمیم ناگهانی آقای شهردار که به سرعت اجرایی شد و هیچ گاه مشخص نشد بر چه اساس و کدام متر و معیار انجام پذیرفته، راهکاری که به سرعت معایب خود را نشان داد و طولی نکشید که با رفتن آقای شهردار به پاستور همه آن دوربرگردان ها جمع آوری شد.

بعدتر در دوران ریاست جمهوری به وفور از این نوع اقدامات از سوی احمدی نژاد به منصه ظهور رسید، حذف ناگهانی سازمان برنامه و بودجه، مصوبات استانی چند صد و  چند هزار میلیاردی که در یک نشست کابینه انجام می پذیرفت، جملات جنجالی و حساسیت زا در مواجهه با جهان بیرونی که تبعات هنگفتی داشت، کاغذ پاره خواندن قطعنامه ها، عزل فوری و ناگهانی شمار زیادی از وزرا که دولت را در آستانه سقوط و نیاز به رای اعتماد مجدد قرار داد، عزل هایی که به طرفه العینی با هرگونه مخالفت با رئیس دولت اجرایی می شد، ادغام ناگهانی چندین وزارتخانه بدون توجه به عوافب آن، خانه نشینی یازده روزه که مسبوق به سابقه نبود، انتصاب مشایی به معاونت اول رئیس جمهوری و .... که لیست کامل آن مثنوی هفتاد من می شود و بیش از هر چیز نشان دهنده آنست که احمدی نژاد به شکل آنی و ناگهانی تصمیمات عجیب و غریب و هزینه سازی می گیرد بی آنکه توجه داشته باشد که عواقب آن چیست و جانمایه مشترک همه این اقدامات و حلقه وصل آن خود محوری و خود اتکایی احمدی نژاد و تمایل مفرط او به عرض اندام در فضای عمومی و رسانه ای بوده و هست.

حال با این عقبه، ثبت نام روز گذشته احمدی نژاد را نیز باید از چنین دریچه ای به نظاره نشست و به تحلیل آن پرداخت وهرگونه بزرگ پنداری و مگا تحلیل های آگراندیسمانی نسبت به چرایی این ثبت نام و پشت پرده خوانی آن فاقد وجاهت و کژراه روی است.

احمدی نژاد همسو و همسان با یک سیاستمدار با تجربه و کارکشته هیچ گاه عمل نکرده که از او انتظار داشته باشیم این اقدامش برآمده از یک استراتژی پیچیده و سیاستمدارانه باشد.

و پیرو چنین تحلیل هایی این ثبت نام را متحول کننده و تغییر دهنده صوت بندی انتخاباتی این دوره از انتخابات ریاست جمهوری بدانیم و رقبا برای مهار تبعات آن دست به تغییر آرایش و لحاظ رویکردهای تازه بزنند.

بزرگ جلوه دادن این ثبت نام تبعات و هزینه های فراوانی می تواند داشته باشد، اگر او رد صلاحیت شود آنگاه امکان تعمیم چنین واکنشی به رئیس جمهوری وقت هم در مخیله برخی رسوخ خواهد یافت، حال آنکه تنها سمت او عضویت حقیقی در مجمع تشخیص مصلحت نظام است که دوران کاری آن نیز به پایان رسیده و مشخص نیست دوباره وی به این منصب گمارده شود، پس از اساس منصب سیاسی وی محل اعتبار چندانی نیست که نیاز به توجه داشته و با بزرگ نمایی او در قیاس با رئیس جمهوری منتخب قرار گیرد.

در دیگر سو گفته می شود که او قصد دارد با این ثبت نام و سپس رد صلاحیت محتمل، نقشی که آیت الله هاشمی در انتخابات ریاست جمهوری دوره قبل بازی کرد، ایفا کند و با یک نامزد در سایه به میدان بیاید، این بار نیز همان اشتباه بزرگ نمایی در این تحلیل مشهود است، آیت اللهی که از بنیانگذاران انقلاب و محل رجوع طیف های سیاسی مختلف نظام بود و نقش محوری در میان اقطاب مختلف سیاسی داشت چگونه با احمدی نژادی مقایسه می شود که هیچ بدنه سیاسی شاکله مندی هوادار و همراه او نیست.

شاید اینجا گفته شود که او مورد اقبال و استقبال عمومی است و می تواند این محبوبیت را به حساب دیگری سرریز کند، ادعایی که هیچ گاه اثبات شدنی نیست و روی روال منطقی او نه کاریزما دارد و نه کارنامه ای موجه که محبوبیت زا باشد، در سال 84 او پیروز رقابتی ایجابی نبود و در رویکرد سلبی جامعه به هاشمی در آن برهه به رئیس جمهوری رسید و نه بهگواهآمار که به شهادت جیب مردم در طول دوران ریاست جمهوری وی زندگی بخش نابرخوردار جامعه نیز به سمت قهقرا رفت واین ادعا که وی در میان طبقه مستضعف محبوبیت دارد با عقل و منطق همخوان نیست و اکنون دیگر رای اقشار مذهبی و حامی اصولگرایان را نیز دارد و اینکه گفته شود او می تواند پایگاه اجتماعی حامی خود ( که در آن محل تردید فراوان است) به دیگری منتقل کند نیز به نظر بلاموضوع می رسد که او معطوف به برون نمایی ها و اقدامات خاصش اگر در میان بخشی از جامعه محبوبیت دارد نمی تواند این مزیت را به دیگری منتقل کند که او گفتمان مکتوبی ندارد و اینمحبوبیت ادعایی برآمده از اقدامات و واکنش های فردی وی است.

در نهایت باید گفت نه تایید و نه رد صلاحیت احمدی نژاد نمی تواند چندان نقشی در انتخابات پیش رو داشته باشد و اگر این اقدام با واکنش های متعددی روبرو شده و سر و صدای بسیاری ایجاد کرده علت اش نه به شخص وی و ظرفیت هایش که به اقدام متهورانه و غیر منتظره و نا متعارفش باز می گردد و لا غیر...

  تعداد بازديدها: 1839

    نسخه قابل چاپ