بیاییم نه تنها در روز 13 که به «در» و «دشت» می زنیم پاسدار حرمت طبیعت باشیم که دست در دست هم دهيم و نهضت فراگير پاك سازي طبيعت از زباله را پي ريزي كنيم.
                                                                                 
محمد رضا مقیسه*/ تصور كنيد میهمانی بسيار عزيز، فرهيخته و والامقام را دعوت كرده ايد و براي او پذيرايي ويژه اي هم تدارك ديده ايد.

انواع غذاها و آشاميدني هاي خوش طعم را همراه با يك سفره آرايي بسيار زيبا و بي نظير آماده كرده ايد و متواضعانه از او مي خواهيد كنار سفره تزئين شده بنشيند و هر آنچه را كه دوست مي دارد، ميل كند و بياشامد.

او كنار سفره آماده اي كه شما با رنج و مشقت و تلاش فراوان گسترانیده اید مي نشیند اما بي هیچ تشكری شروع به خوردن مي كند و حين خوردن نیزاستخوان هاي كباب دنده شانديزي را درست مقابل ديدگان شما و به جاي اين كه در گوشه بشقاب يا داخل ظرف زباله بريزد  به اطراف سفره یا روي فرش، زير ميز غذاخوري یا اين گوشه و آن گوشه غذاخوري پرتاب كند و بپراکند و به نگاه هاي معني دار و حتي در ادامه حتی به تذكر شفاهي شما هم وقعی نگذارد و با بی اعتنایی به کار خود ادامه دهد.

در این حالت به شما به عنوان ميزبان چه حالي دست می دهد؟ چگونه می توانید اين توهين و بي حرمتي و بي ادبي را هضم و يا تحمل كنيد و این رفتار را تاب آورید؟

اگراين رفتار زشت و ناپسند است – که قطعا چنین است - چرا خود ما همين رفتار و برخورد ناعادلانه و بي حرمتي را با طبيعتی كه براي همه اهل عالم آفريده و تدارك شده است انجام مي دهيم؟

 طبيعت زيبا و بي نظير خداي رحمت سفره اي است كه براي بشر گسترانيده شده تا بی هيچ محدوديتي پذيراي ما باشد. همان طور كه بارها و بارها هرگاه اراده كرده ايم برای گذران اوقات خوش به دل طبيعت مصفاي آن پناه برده ايم، كنار چشمه هاي زلال و رودهاي آن نشسته ايم و زير سايه درختان سربه آسمان ساییده اش لختی را فارغ از قیل و قال زندگی روزمره آسوده بوده ایم. اگر کاری که میهمان ما با سفره ما می کند زشت است کاری که ما با سفره ای به گستره طبیعت می کنیم چیست؟
 بپذيريم كه زيانكاريم و صدمات و خسارات غيرقابل جبراني به طبيعت اطراف مان وارد كرده و مي كنيم و گاه مستحق نفرين طبيعت و مجازات الهي می شویم و چه بسا گاهي اوقات بعضي از اعمال مان خدا را هم شرمنده كند!

پس بیاییم نه تنها در روز 13 که به «در» و «دشت» می زنیم پاسدار حرمت طبیعت باشیم که دست در دست هم دهيم و نهضت فراگير پاك سازي طبيعت از زباله را پي ريزي كنيم.

تا روزی که هیچ یک از هم میهنان طبیعت را آلوده نسازد مي توان يك روز در ماه را صرف رفتن به دل طبيعت به قصد جمع آوري زباله هاي ریخته شده توسط همنوعان مان كنيم تا شايد به بركت اين اقدام مشمول رحمت الهی شويم و گوشه اي از ناسپاسي هاي مان نیز جبران شود.

 در قرآن کریم (آیه 40 سوره نحل) آمده است: « هر كه سپاسگزار باشد در حقيقت براي خويش سپاسگزار است و هر كس ناسپاسي كند همانا پروردگار من بي نياز و كريم است.»

مولای متقیان نیز در اين باره می فرماید: «كمترين وظيفه در برابر نعمت دهنده آن است كه با نعمتش مورد نافرماني قرار نگيرد».

 و دست آخر این سخن امام حسن عسگريع پند آموز است که «قدر نعمت را نشناسد مگر سپاس گزار و شكر نعمت مگذارد مگر آن كه قدر نعمت را بشناسد».
* روزنامه نگار

  تعداد بازديدها: 1788

    نسخه قابل چاپ