به گزارش جماران، روزنامه رأی الیوم به آخرین تحولات اردن پرداخت و نوشت: در اردن حالتی از نارضایتی و خشم مردمی وجود دارد که بنابر چند دلیل که برخی سیاسی است و برخی نیز به مخالفت بخش عریضی از این ملت با موضع گیری های دولت این کشور درباره مسائل منطقه ای و بین المللی بر می گردد و برخی نیز معیشتی صرف می باشد که ناشی از مالیات های سنگینی است که دولت این کشور در راستای تلاش هایش برای از بین بردن کسری زیاد در بودجه که بیش از یک میلیارد دلار است افزایش داده، این نارضایتی و خشم روز به روز بیشتر و گسترده تر می شود.

همین دیروز صدها شهروند اردنی در میدان «صلاح الدین» در شهر «الکرک»در جنوب اردن تظاهرات کردند تا همانطور که روزنامه «الغد» نوشت، نارضایتی شان از سیاست  های دولت«هانی الملقی» نخست وزیر این کشور را نشان دهند و خواستار کناره گیری این دولت  شدند زیرا این دولت با تحمیل مالیات هایی که شهروندان اردنی ناتوان از پرداخت آن هستند، به منافع ملت آسیب وارد کرده است. این تظاهرات با پایان روز به چندین استان دیگر اردن مانند«البلقاء»(و شهر السلط) و «الطفیله» و «ذیبان» کشیده شد.

اینکه تظاهرات از شهر الکرک آغاز شود، این شهر که  تقریبا دو ماه پیش شاهد حمله تروریستی که یک باند وابسته به گروه تروریستی داعش و تبادل آتش با نیروهای امنیتی بود و این عناصر تروریستی به قلعه تاریخی الکرک حمله کردند، این خودش نشانه ای بسیار خطرناک است زیرا خشم مردمی روز به روز بیشتر و گسترده تر می شود و تهدید به انتقال به شهرهای دیگر از جمله خود امان پایتخت می کند.

شهر الکرک به نخبگان سیاسی و اجتماعی دارای احساس میهنی راسخ معروف است و ترمومتری شکل می دهد که می توان به واسطه آن رویکردهای منفی یا مثبت افکار عمومی در اردن درباره دولت را قیاس کرد به ویژه آن که الکرکی ها به شکل گسترده در نهادهای اصلی و تاثیرگذار حکومتی  و شاهرک آن که بارزترین اش نهادهای نظامی و امنیتی هستند، حضور دارند.

دولت الملقی بحران اقتصادی روز افزون را به وجود نیاورده است و هیچ نقشی در بیشتر شدن بدهی های عمومی که به 37 میلیارد دلار  و بهره سالیانه آنها به دو میلیارد دلار می رسد، ندارد و آن را از دولت های سابق به ارث برده است لیکن تدابیری که برای حل این بحران اتخاذ کرده است و در رأس آنها  تحمیل مالیات ها بر بیش از صد کالا و افزایش قیمت خدمات اساسی از بهداست و آموزش گرفته تا برق و آب باعث افزایش زیاد و ناگهانی در قیمت ها و حالتی از گرانی  بی سابقه شده است آن هم در حالی که دستمزدها به همین میزان افزایش نیافته است.

شاید پناه بردن دولت الملقی به امضای قرار داد گاز از دولت اشغالگر اسرائیلی در راستای تن دادن به فشارهای آمریکایی-اسرائیلی یکی از دلایل وقوع آمیختگی خشم معیشتی با میهنی  در یک زمان شده است. شهروندی که از احساس میهنی برخوردار است که محور آن حول دشمنی با دولت اشغالگر و عادی سازی روابط با آن است خودش را در وضعیتی یافت که غذای روزانه اش را با گاز اسرائیلی به سرقت رفته از ملت فلسطینی و امت عربی و با بهای بسیار بالا و در میان گرانی معیشتی در همه عرصه ها می پزد.

دولت کنونی توجیه های زیادی برای تحمیل مالیات بالا برای رویارویی  با بحران اقتصادی که به ارث برده دارد و در رأس این توجیه ها توقف کمک های مالی کشورهای حاشیه خلیج فارس و به ویژه عربستان سعودی است لیکن شهروند اردنی این پرسش را درباره این تراکم و سکوت درباره آن در این همه سال و تکیه بر کشورهایی که تحقیرش کرده و پشت اش را خالی کردند و در زمان مشکلاتش در کنارش قرار نمی گیرند مطرح می کند و دولت را به چالش می کشاند این در حالی است که این کشورها به این کشور توهم و وعده های هشدار دهنده دروغ فروختند و ارائه خدمات اساسی توسط اردن به این کشورها که بارزترین آنها خدمات امنیتی و سیاسی  در حالی صورت گرفته است که در مقابل چیزی به این کشور ندادند این در حالی است که کشورهای دیگر میلیاردها دلار به دست آوردند و خدماتی که اردن ارائه کرده را ارائه نکردند.

شهروندان در اردن به ویژه له شدگان همچنین درباره فساد و طبقه ثروتمندی سخن می گویند که صدها میلیون دلار در حساب های داخلی و خارجی خود انباشته کرده و از مالیات های سالیانه فرار می کند و از حالت فساد استفاده کرده است.مردم اردن این مساله را مطرح می کنند که این طبقه باید مسئولیت بزرگتر در حمایت از خزانه اردن بازی کند نه طبقه فقیر بی چیز که بیش از دو سوم ملت اردن را شکل می دهند.

«صلاح الحباشنه» نماینده شهر الکرک در پارلمان گفت که سرنگونی دولت تبدیل به یک خواست مردمی شده است و  ما در این روزنامه بر این باوریم که فشارهایی که اکنون به اردن وارد می شود تا به ائتلاف چهارگانه با کشورهایی که کمک های مالی شان را به این کشور متوقف کردند، ملحق شود؛اتئلافی که اسرائیل در این ائتلاف خواهد بود و آمریکا هدایتش می کند و هدفش مواجهه با نفوذ ایران و چه بسا وارد جنگ مذهبی با تهران نیز بشود، به نحوی از انحاء منجر افزایش نارضایتی و خشم مردمی در اردن شده و چه بسا باعث بیشتر شدن درخواست ها برای برکناری یا استعفای این دولت می شود.

اردن بر سه اساس تکیه دارد که منجر به ادامه تجربه متمایزش شده است که طی دهه ها پایدار ماند نخست ثبات، دوم همزیستی و وحدت جبهه داخلی اش سوم مغزهای خلاق اردنی است و به نظر می رسد که عنصر ثبات که ستون خیمه اردن است با چالش های بسیار خطرناکی رو به روست که بر دو ستون دیگر تاثیر منفی می گذارد.

دولت اردن باید به سرعت برای نجات چیزی که باقی مانده اقدام کند و سیاست هایی را در پیش گیرد که نیازهای شهروندان را تامین کند یا از مشکلاتش کم کند و گرنه ادامه کارش بسیار دشوار خواهد بود.