اعدام های میدانی جوانان فلسطینی در ماه های اخیر با افزایش چشمگیری مواجه شده و مردم فلسطین بیش از گذشته با نا امنی مواجه هستند.

روزنامه انگلیسی گاردین در مطلبی نوشت: اسرائیل بارها و بارها خود را دموکراتیک خوانده است، اما کسی که فراتر از عناوین به تجزیه و تحلیل ها و یا تاریخ رجوع کرده باشد می بیند که این ادعا تا چه حد از واقعیت به دور است. هر روز شماری از فلسطینی ها کشته و یا خودسرانه بازداشت می شوند. فیلم قتل بیرحمانه «عبد الفتاح یوسری الشریف» در شهر «الخلیل» پس از اقدام شهادت طلبانه علیه یک سرباز اسرائیلی، پرده از دموکراسی ادعایی صهیونیست ها بر می دارد.

اما این قتل فقط تنها نمونه ای از قتل های فراقضایی و اعدام های میدانی جوانان فلسطینی در ماه های اخیر است. این خشونت، که باید به عنوان بخشی از اشغال سرزمین های فلسطینی دیده شود، این است که مردم فلسطین بیش از گذشته با نا امنی مواجه هستند. این یک استراتژی است که به ترور روانی منتهی می شود و بخشی از یک دستور کار اعلام نشده برای پاکسازی قومی فلسطینیان است.

مذاکرات به اصطلاح صلح مرده است و یا خیلی زود خواهد مرد زیرا الحاق سرزمین های فلسطینی ها ادامه دارد. اشغالگری چهره رژیم آپارتاید را بیشتر روشن می کند.

تخریب خانه های مردم در شرق بیت المقدس، سلب مالکیت زمین ها در دره اردن، تخریب مجدد روستاهای فلسطینی مانند «الرقیب» در صحرای «نقب»، شهرک سازی های غیر قانونی، لغو مجوز اقامت فلسطینی ها در بیت المقدس تنها بخشی از این اقدامات آپارتایدی است.

علاوه بر این، با تعمیق هرج و مرج در خاور میانه، بیم آن می رود که تعداد زیادی از فلسطینیان مجبور به پیوستن به پناهندگان سوری بی شماری باشند که در حال مهاجرت هستند.

با این حال انگلیس و اتحادیه اروپا هیچ کاری انجام نمی دهند و تنها نگاه می کنند. اگر آمریکا، انگلیس و شرکای آنها در اتحادیه اروپا دموکراسی های واقعی هستند، چرا اجازه می دهند اسرائیل به طور مداوم به نقض قوانین بین المللی بپردازد و چنین جنایات بی شرمانه ای را مرتکب شود؟ آنها در جنایت های اسرائیل همدست هستند زیرا این جنایات را سانسور می کنند و این اقدام، ارزش های دموکراتیک خود آنها را نیز زیر سوال می برد. اگر اکثریت مردم انگلیس فکر می کنند وقت آن است که اسرائیل مسئولیت تجاوزهای خود را برعهده بگیرد و در عین حال فلسطینیان سرزمین خود را داشته باشند، چرا حکومت انگلیس این موضوعات را در سیاست خود نسبت به اسرائیل منعکس نمی کند؟

ماه گذشته انگلیس دوباره در شورای حقوق بشر سازمان ملل در شهر «ژنو» سوئیس به قطعنامه ضد اسرائیلی به دلیل ادامه نقض قوانین بین المللی و شهرک سازی ها رای ممتنع داد. این قطعنامه توسط  اکثریت از 32 کشور ارائه شده بود. انگلیس همراه با شرکای اروپایی خود از رای دادن در حمایت از این قطعنامه امتناع ورزیدند.

چرا انگلیس به تصویب قطعنامه ای که اسرائیل را به خاطر جنایاتش مجازات می کند، رای مثبت نمی دهد؟ این قطعنامه در خصوص شهرک های غیرقانونی صهیونیستی، یک پایگاه داده ها برای شناسایی شرکت هایی ایجاد می کند که در این خصوص همکاری می کنند. این آخرین رای تنها یکی از رای های ممتنع دولت انگلیس در سازمان ملل متحد بود که به تلاش های بین المللی برای رسیدن به یک صلح عادلانه سیگنال منفی می داد. در واقع، آنها به توجه جهانی به جنایات اسرائیل پاسخ «نه» دادند. انگلیس در بحث ها در مورد حمایت از حق فلسطینی ها برای تحقق صلح، عدالت و استقلال تنها حرف می زند، اما فراتر از آن نمی رود.

انگلیس کمک های اقتصادی کمی به فلسطینیان می کند اما این کمک مختصر در مقایسه با تجارت گسترده لندن با تل آویو، به ویژه تجارت اسلحه، هیچ است. به نظر می رسد منفعت ملی انگلیس، همسویی با آمریکا در قبال اسرائیل باشد.

آیپک، سازمانی که لابی اسرائیل در آمریکا است، خواستار آن است که سیاستمداران آمریکایی جرات نکنند حمایت سیاسی، مالی و نظامی از اسرائیل را به چالش بکشد. اما تعداد کمی درک می کنند که این صدا در انگلیس هم شنیده می شود. انگلیس و شرکای اروپایی غرب کارهای بسیاری می توانند انجام دهند، با این حال آنها اجازه می دهند اسرائیل همچنان از مجازات مصون بماند. دولت انگلیس دست کم باید آشکارا اعتراف کند که برای این کشور زندگی و درد و رنج فلسطینیان در برابر اتحاد استراتژیک اش با اسرائیل و آمریکا هیچ معنایی ندارد.

*جماران