نتانیاهو و شهرک نشینانش بدترین روزها را پشت سر می گذارند و از آینده وحشتناکی که در انتظار آنهاست می ترسند.نتیجه بحران سوریه هر چه باشد آنها بهای سنگینی در نهایت می پردازند.صحنه پناهندگان سوری که به پناهگاه های امن در غرب و کشورهای همجوار می روند در برابر آن چه برای شهرک نشیسنان اسرائیلی در آینده به دلیل تکبر حاکمان شان و بستن همه درهای صلح و همزیستی رخ خواهد داد،چیزی نیست.
بیش از سه هزار کلاهک هسته ای نتوانست از فروپاشی اتحاد جماهیز شوروی جلوگیری کند و دستیابی نظام نژادپرست در آفریقای جنوبی به توان هسته ای نیز نتوانست از سقوطش جلوگیری کند و اشغال عراق توسط بیش از 200هزار نظامی آمریکایی نیز نتوانست مدت اشغالش را بیش از هشت سال ادامه دهد، آیا نتانیاهو از آمریکا،روسیه،فرانسه و انگلیس قوی تر است؟
«عبدالباری عطوان»نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه رأی الیوم نوشت:از اینکه بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اشغالگر اسرائیلی جلسه شورای وزیرانش را در بلندی های عربی سوریه اشغال شده برگزار کند و اعلام کند این منطقه تا ابد زیر حاکمیت(اشغال)اسرائیلی ها می ماند ما را شگفت زده نکرد اما چیزی که ما را شگفت زده کرد این بود که این تکبر در دو سطح رسمی و رسانه ای عربی مورد توجه قرار نگرفت و به آن وقعی ننهادند مگر به شکل نادر؛گویی بلندی های جولان مربوط به «بشار اسد»رئیس جمهوری سوریه و نظامش می شود و نه مربوط به نزدیک به نیم میلیارد شهروند عرب از جمله 25 میلیون سوری در میهن و بیرون از آن.
وقاحت نتانیاهو یا به عبارتی دیگر تحقیر عرب ها و همه مسلمانان و سوری ها از هر مشربی که باشند به حدی رسیده است که وجود سوریه در بلندی های جولان «اشغالی»است که 19 سال ادامه یافت، توصیف شده است و دولت های رژیم اشغالگر آن را تبدیل به بهشت سبز و واحه توسعه و آبادانی کرده اند و نمی دانیم که آیا مسئولان عربی با نتانیاهو تماس گرفته اند و این سخنان و اقدامش را به وی تبریک گفته اند یا نه آن هم پس از آن که تبدیل به «هم پیمان»برایش شده اند و این رژیم نیز تبدیل به عضو مهمی در ائتلاف جدید شان شده است و اگر این کار را بکنند چندان جای تعجب ندارد.
به خوبی درک می کنیم که سوریه با خطر تجزیه و تقسیم تحت عناوین زیادی که بارزترین آنها «فدرالیسم»است،رو به روست و هدف از آن نیز لغو نقشاین کشور به عنوان قدرت منطقه ای در برابر اشغالگری اسرائیلی است،همانطور که درک می کنیم که برخی از معارضان سوری دولت اشغالکر را هم پیمان و دوست خود می دانند و برخی از آنها نیز به این دولت وعده داده اند که اگر به نفع آنها برای براندازی نظام حاکم دخالت کند، جولان را به عنوان هدیه به آن می دهند.همچنین هرگز از اذهان ما این تصویر دردناک محو نمی شود که نتانیاهو از زخمی های گروه های مسلح که در بیمارستان های اسرائیلی درمان می شدند، دیدار می کند. با وجود این، سوریه در نهایت سوریه می ماند و بار دیگر بهبود پیدا می کند و از این وضعیت خارج می شود و نقش تمدنی خود که بیش از هشت هزار سال امتداد یافت باز می یابد مدتی که در طول آن اشغالگران زیادی را شکست داد و در اراضی آن امپراتوری هایی تاسیس شد که یکی از آنها پیام ایمان محمدی را به سراسر کره خاکی حمل کرد.
نتانیاهو می گوید که بلندی های جولان تحت حاکمیت (اشغال)اسرائیل تا ابد می ماند اما درباره کدام«ابد»حرف می زند و چه مدت طول می کشد؟ده سال؟سی سال؟صد سال؟آیا فکر می کند که حاکمان«نگهبان»که مرزهای اشغالگری اش را مورد حمایت قرار می دهند و از زمین و جزایر در دریا چشم پوشی می کنند مانند مولای مان آدم علیه السلام، هزار سال عمر می کنند؟
آیا حق نداریم بپرسیم که سرنوشت امپراتوری های روم و انگلیس و فرانسه و اتحاد جماهیر شوری چه شد؟آیا تا ابد عمر کردند و آیا دولتی که حمایت و اسباب بقای خود را از غیر خود می گیرد،قدرتمند تر است؟
سوریه زمین نیفتاده است تا نتانیاهو و غیر از او چاقوهایش را برای تکه تکه کردن بدنش تیز می کنند و تا نصیب شان را از آن ببرند،سوریه همچنان ایستاده، عزیز، بلند طبع، مقاوم، عربی و اسلامی باقی می ماند و از این محنت و سکندری که خورده عبور می کند همانطور که از محنت های خطرناک تر از آن عبور کرد.ملت سوریه ملتی بزرگ و در زمین اش آدم های بزرگی خوابیده اند که به آنها افتخار می کند و کافی است به صلاح الدین اشاره کنیم.
نتانیاهو و شهرک نشینانش بدترین روزها را پشت سر می گذارند و از آینده وحشتناکی که در انتظار آنهاست می ترسند.نتیجه بحران سوریه هر چه باشد آنها بهای سنگینی در نهایت برای امنیت و ثبات شان می پردازند.صحنه پناهندگان سوری که به پناهگاه های امن در غرب و کشورهای همجوار می روند در برابر آن چه برای شهرک نشیسنان اسرائیلی در آینده به دلیل تکبر حاکمان شان و بستن همه درهای صلح و همزیستی رخ خواهد داد،چیزی نیست.
این هرج و مرج خونینی که بذرهای آن توسط آمریکا در سوریه و عراق و همه منطقه کاشته شد و هزاران تن انواع و اقسام سلاح و در حجم های مختلف و این همه مهارت های جنگی بالا در خط جنگ، همه آن به سمت دشمن واقعی امت که اراضی اش را اشغال کرده و اهالی اصلی آن را به شیوه های مختلف تحقیر می کند،نشانه خواهد رفت.
بیش از سه هزار کلاهک هسته ای نتوانست از فروپاشی اتحاد جماهیز شوروی جلوگیری کند و دستیابی نظام نژادپرست در آفریقای جنوبی به توان هسته ای نیز نتوانست از سقوطش جلوگیری کند و اشغال عراق توسط بیش از 200هزار نظامی آمریکایی نیز نتوانست مدت اشغالش را بیش از هشت سال ادامه دهد، آیا نتانیاهو از آمریکا،روسیه،فرانسه و انگلیس قوی تر است؟
مشکل فقط بلندی ها جولان و اشغال آن نیست،بلکه مشکل بازپس گیری همه فلسطین تاریخی توسط صاحبانش و فرقی نمی کند دیانت و عقیده آنها چه باشد و نیز برپایی کشور همزیستی و تسامح و برابری به دور از همه اقدامات نژادپرستانه ای است که در حال حاضر شنیع ترین شکل آن را می بینیم.
آیا نتانیاهو نگفت که در جنوب لبنان تا ابد می ماند؟آیا آریل شارون نگفت که غزه بخشی از فلسطین اشغالی است و از آن عقب نشینی نمی کند؟آیا موشیه دیان شبه جزیره سینا را برای روزهای اندکی در سال 1967 اشغال نکرد و در آن شهرک یهودی نشین«یامیت»را نساخت؟
کسانی که نیروهای اشغالگر اسرائیلی را در جنوب لبنان و نوار غزه تحقیر کردند و کسانی که مقبره هایی برای تانگ های مرکاوای اسرائیلی مدرن درست کردند و اسطوره شکست ناپذیری اش را شکستند،کسانی که شش میلیون اسرائیلی را به پناه بردن به پناهگاه ها برای فرار از موشک هایی که از شمال و جنوب بر سرش فرو ریخت، مجبور کردند،همین اینها بلندی های جولان را نیز بازپس می گیرند و نیز همه اراضی عربی و اسلامی اشغالی را چه با صلح چه با جنگ بازپس می گیرند. آینده همه چیز را مشخص می کند آقای نتانیاهو.
*جماران