قطعا برای هرکسی بارها اتفاق افتاده است که در مسیر عادی و روزمره ناخواسته موضوعی برایش پیش آمده است که آرزوی عدم برخورد با آن را داشته است. 

امروز صبح که به روال معمول به پایگاههای خبری برای بیشتر و بهتر دانستنها سرک می کشیدم با نهایت تعجب به مطلبی برخورد کردم که با تمام حسرت و آزرده دلی این حالت را برایم به ارمغان آورد. در یکی از این پایگاهها به نقل از روزنامه "جوان" به مطلبی تحت عنوان " حصر ارزش، حصر ضد ارزش! آقای کروبی!" به قلم آقای محمد رضا کائینی برخورد کردم که واقعا ناباورانه بود و از خدا به جد خواستم که صحت نداشته باشد که با مراجعه به روزنامه مزبور متأسفانه صحت نقل آن تأیید و بر خیال خام و خوش باوری من مهر تأیید زده شد. (روزنامه جوان، سه شنبه 24فروردین 1395،ص2، نقد و نظر ) و به این باور دردناک رسیدم که در فضای فتنه ایجاد شده که آلوده به انواع بداخلاقیها و غرض ورزیهای سیاسی است، انتظار اخلاق و انصاف و عدالت داشتن نوعی خود فریبی و امری بیهوده است، اما نه تا این اندازه که نشریه ای از پول بیت المال و مشهور به تشکیلاتی ارزشی چنین ضد ارزشها را ترویج کند و با آوردن مطالب خلاف واقع  و نسبتهای ناروا به تطهیر حتی منافقین آدم کش و اعمال تأیید شده توسط ساواک در قبل از انقلاب بپردازد و فضای انباشته از طهارت و صداقت چندساله اول انقلاب را متهم کند و با لحنی تمسخر آمیز  امام راحل با آن توجهات اسلامی _ انسانی و با آن عدالت و رأفتهای مثال زدنی را زیر سؤال ببرد و به طور قطع و یقین برای دشمنان این نظام و انقلاب خوراک اتهام زنی جدید فراهم آورد.

نویسنده با مخاطب قرار دادن آقای کروبی چنین بیان مطلب می کند:    

"شما به همان دلیل یا مصلحتی در حصر هستید و محاکمه هم نمی‌شوید که در «دوران طلایی امام» آیات شریعتمداری، قمی، روحانی و... الخ محاکمه نشدند و در حصر ماندند...نامه‌پراکنی‌های شما هم به همان دلیل دیده و مسموع نخواهد شد، که نامه‌های آنها نشد...
به‌راستی شما و آقای موسوی در آن دوره درباره پدیده «حصر» چگونه می‌اندیشیدید؟ اگر شما یادتان نیست، من به خوبی به یاد دارم که کتک‌کاری خود با طرفداران آقای شریعتمداری در مراسم ترحیم مرحوم اثنی‌عشری را با افتخار تعریف می‌کردید و از بابت همان دعوا، به آلاف و الوف رسیدید!
من یادم هست که در سخنرانی پیش از خطبه‌های نماز جمعه تهران، بازرگان و دوستانش را به باد ناسزا گرفتید که چرا خبرنگاران رسانه‌ها را برای مصاحبه به منزل آقای شریعتمداری می‌بردند؟ مگر مردم مسخره شما هستند که یک روز حصر را ارزش و روز دیگر ضدارزش می‌خوانید؟
مگر شما علاقه‌مند به بازگشت به دوران طلایی امام راحل نیستید؟ مگر به دریافت دهها سمت از ایشان افتخار نمی‌کنید؟ امروز نظام جمهوری اسلامی شما را به همان دوران بازگردانده و تنها چشمه کوچکی از نحوه مواجهه با شوریدگان بر نظام در آن دوران را، به شما نشان داده است...
باز خدا پدر این «سید» را بیامرزد که نجیبانه تنها شما را «نانجیب» می‌خواند، اگر در آن دوران طلایی بودید، با چند کلمه فرمان همه‌تان را آویزان می‌کردند."

در فراز ابتدائی از آقایان و بزرگانی نام برده می شود که به ادعای نویسنده، بدون محاکمه در حصر بوده و نامه نوشته اند و مسموع  واقع نشده است  و خلاصه نوعی مشابه سازی که از مبنا قیاس مع الفارق است؛ زیرا درکنار هم قرار دادن این حضرات اولا امری نادرست و نارواست  همچنانکه این امر را به "دوران طلائی امام" نسبت دادن نادرست و نارواست . فردی با سوابق  مشخص قبل از انقلاب و سپس نقش اصلی در فعالیتهای حزب خلق مسلمان و کودتای نوژه و قضایای قطب زاده که هرکدام داستان مفصل و شگفت انگیزی دارد ولی شگفت تر این که  در آن دوران واقعا طلائی فقط از این فعالیتهای تخریبی و بر اندازی جلوگیری می شود و نه حرف از دادگاه و محاکمه ای است و نه صحبت حصری و ممانعت از رفت و آمدی چنانکه به اقرار نویسنده در همین نوشته چند سطری حرف از رفت و آمد خبرنگاران و مصاحبه با وی در میان است. ولی بزرگان دیگر که با توجه به نوع نگاهشان به مسائل، فعالیت اجتماعی با نام دین را قبول نداشتند، خود گوشه گیری انتخاب کردند و نسبت حصر و ... در مورد آنها کذب محض و ظلمی نابخشودنی است.

نکته  دیگر در این فراز، حرف از "دوران طلائی امام " به تعبیر نویسنده است و در ادامه نسبتی که با قلم نیشدار نویسنده  به ناحق و به دور از واقعیت نسبت ظلم به این دوران را می دهد و گوئی قلم نویسنده نسبت به این دوران از حالت روانی حاصل از عقده ای سرکوب شده تراوش می کند که در آخرین سطر نوشتار هم چنانکه خواهد آمد بزرگترین تهمت را بدان روا می دارد، چنانکه با چند کلمه فرمان افراد را آویزان می کرده اند !!!

در فراز دیگر بازخواست از بیان مبارزه مبارزی از یاران امام خمینی در آن دوران وانفسای زمان طاغوت و اقدام برعلیه اقدامات مورد پسند رژیم شاه و عوامل آگاه و یا نا آگاهی است که اقدامات آنها در راستای برنامه های طراحی شده توسط  دشمنان انقلاب خمینی کبیر بود و محکومیت کار کسی که در این راه از همان افراد تا حد شکستن دست و پا و رنج و تعب سخت تر کتک می خورد که گویا بیان آن واقعیات دردناک بر نویسنده گران آمده است و اگر این امر از نظر نویسنده گناه باشد، آیا رنجها و زندانهای بزرگان عزیزی  که نورچشم همه ما و اکنون از سردمداران نظام هستند، از نظر نویسنده محکوم نیست؟ راستی " فاین تذهبون" ؟

در ادامه این مجموعه قیاسهای مع الفارق عجیب و غریب اشاره نویسنده  به شوریدگان بر نظام و نتیجه گیری عجیب و غریب دیگرقابل توجه است.  چه کسی است که نداند  این شوریدگان چه کسانی بودند که از فعالیت اجتماعی منع شدند؟ همه یادشان مانده است که مجموعه نامه ها و شبنامه های منتشره در اوج جنگ تحمیلی بر علیه دفاع مقدس هیچگونه محدودیتی برای صادر کنندگان آنها  به دنبال نداشت. آیا واقعا تا اعمال آنها در مقام حرف و شبنامه بود کسی متعرض آنها شد؟ حتی منافقین تا دست به دشنه نبرده و در سطح کوچه و خیابان به جان مردم نیفتادند و دست آنها به آن ترورهای مخرب و بعضا کور آلوده نگشت و خود به مبارزه مسلحانه و رفتن به خانه های تیمی و آن اعمال جنایتکارانه نپرداختند، آیا کسی محدودیتی برای آنها اعمال کرد؟ خدا انصاف بدهد.

قابل ذکر است که غرض مقایسه وضع کروبی با دیگران و یا قضاوت در این باب نیست، اما برای اثبات یک موضوع این چنینی چه لزومی دارد که نظام جمهوری اسلامی را به لجن بکشیم و این چنین خوراک تبلیغاتی برای دشمن فراهم آوریم؟  این حرف چه معنی دارد که: "اگر در آن دوران طلایی بودید، با چند کلمه فرمان همه‌تان را آویزان می‌کردند." ؟ این چند کلمه فرمان را چه کسی صادر می کرد ؟ چند بار اتفاق افتاد؟ آیا برای همین افرادی که نام بردید چنین حادثه ای رخ داده است؟ آیا متوجه هستید که چه کسی را متهم میکنید و به تطهیر چه کسی پرذاخته اید؟ آیا در این وانفسای اسلام هراسی و هنگامه بدترین و ناجوانمردانه ترین حملات به تشیع و سمبل راستین آن یعنی خمینی کبیر ، این تهمتها بهترین دستمایه برای آن همه پستی و رذالت نخواهد شد؟

یقینا شما با این اتهام زنیها باور ندارید که: « راه امام راه ما، هدف او هدف ما و رهنمود او مشعل فروزنده ما است» و یقینا این ره که تو می روی به نا کجا آباد است.

راستی اگر قلم را به دست دشمنان قسم خورده امام راحل و نظام جمهوری اسلامی داده بودند، این چنین بی حرمتی و بی انصافیهائی صورت می گرفت؟ و...

اکنون و با این اوصاف حق این است که مسئولان ذیربط ، به ویژه قوه محترم قضائیه و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جهت دفاع از امام و نظام جمهوری اسلامی و نیز موسسه تنظیم ونشر آثار امام خمینی(س) به دفاع از حیثیت رهبری آن عزیز سفر کرده اقدام بایسته صورت دهند تا دیگر شاهد این چنین بی پروائیهائی برای لطمه زدن به اعتبار نظام اسلامی و تاریخ انقلاب نباشیم. والسلام علی من اتبع الهدی

*جماران