در اقدامی تبلیغاتی در رسانه های آمریکایی تنها به قربانیان غربی خشونت ها پرداخته می شود و تقریبا هرگز به قربانیان غیر غربی خشونت هایی که خود غرب عامل آنها است، پرداخته نمی شود.

«گلن گرینوالد» خبرنگاری که اسناد طبقه بندی شده مربوط به جاسوسی دولت آمریکا را منتشر کرده، در یادداشتی در پایگاه «اینترسپت» نوشت: روزها است که رسانه های آمریکایی بی وقفه در حال پوشش اخبار مربوط به حمله به شهر «بروکسل» هستند. بینندگان بارها و بارها روایات شاهدان و زخمی ها را شنیده اند. فیلمی از زمان انفجار بمب نشان داده می شود. شبکه های تلویزیونی ستاره های خود را به بروکسل فرستاده اند. رادیو آمریکا زندگینامه چند تن از قربانیان فرودگاه این شهر را تهیه کرده است. سی ان ان فیلم مصاحبه با زخمی ها را بر روی تخت بیمارستان بلژیک نشان می دهد.

همه چیز آن گونه است که باید باشد: اخبار از نظر غربی ها این است. پوشش این نوع خشونت ها الزامی است اما اینکه در اقدامی تبلیغاتی تنها به قربانیان غربی خشونت ها پرداخته می شود و تقریبا هرگز به قربانیان غیر غربی خشونت هایی که خود غرب عامل آنها است، پرداخته نمی شود، غیر قابل توجیه است.

کمی بیش از یک هفته پیش، «محمد علی کال فود» در اینترسپت گزارش داد که جت های جنگنده از ائتلاف به رهبری عربستان [ تحت حمایت آمریکا و انگلیس ] یک بازار در منطقه «مصطبه» در استان «حجه» یمن را بمباران کردند. آخرین آمار نشان می دهد که حدود 120 نفر از جمله بیش از 20 کودک در این حملات کشته و 80 تن دیگر زخمی شدند. «خالد حسن محمدی» شهروند 21 ساله یمنی به کال فود گفت که «ما حمله هوایی به این بازار را در رمضان گذشته نیز شاهد بودیم، اما این حمله مرگبارترین مورد آن است.» در طول چند سال گذشته، آمریکا حملات نظامی شنیعی را در یمن، پاکستان، افغانستان، سوریه، سومالی، لیبی و عراق راه اندازی کرده است. ماه ژوئیه گذشته، اینترسپت یکی از عکس های «الکس پاتر» از قربانیان یمنی یکی از مرگبارترین حملات به رهبری عربستان و با سلاح های آمریکایی - انگلیسی در سال 2015 را منتشر کرد.

شما تقریبا هرگز نام هیچ یک از قربانیان این حملات را در سی ان ان، رادیو آمریکا، و یا بسیاری از دیگر رسانه های بزرگ آمریکا نمی شنوید. هیچ خبرنگار معروف تلویزیون آمریکا به این مکان هایی که مردم جانشان را با بمب های آمریکا و متحدانش از دست می دهند، نمی روند. در اکثر موارد شما اخبار کوتاه و خلاصه وار از توصیف آنچه اتفاق افتاده است، می شنوید که معمولا توسط یکی از مقامات آمریکایی توجیه می شود. بنابراین شما هیچگاه نمی توانید به واسطه این اخبار، با قربانیان این حملات ارتباط برقرار کنید. شما هیچ چیزی در مورد آنها - حتی نامشان را - نمی دانید، چه رسد به اینکه بخواهید چیزی در مورد آرمان های زندگی و یا روایاتی از زبان بازماندگان عزادار آنها بشنوید. در نتیجه هیچ حسی در مورد آنها ندارید.

این اقدام از پیش طراحی شده است. به این دلیل که رسانه های آمریکا دوست دارند قربانیان غربی خشونت را مهم جلوه دهند، در حالی که تقریبا قربانیان خشونت های خود را نامرئی جلوه می دهند.

شاید شما فکر می کنید دلایل خوب و یا حداقل قابل فهمی برای توضیح این تضاد در پوشش اخبار وجود داشته باشد. شاید شما اعتقاد داشته باشید که انسان به طور طبیعی تمایل بیشتری به همدردی با کسانی دارد که بیشتر شبیه آنها هستند. و یا شما ممکن است بخواهید اینگونه استدلال کنید که قربانیان در شهرهایی که معمولا توسط نخبگان آمریکا (پاریس، بروکسل، لندن، مادرید) بازدید می شوند، ارزش خبری بیشتری در مقایسه با مکان هایی مانند مصطبه داشته باشند که به ندرت بازدید می شوند. یا شاید شما با این ادعا موافق باشید که برای سی ان ان و یا ان بی سی اعزام خبرنگار به پایتخت های غربی آسانتر از شهرهایی مانند «قندوز» و یا «وزیرستان» است. بدون شک بسیاری بر این باورند که خشونت غرب از لحاظ اخلاقی درست است، زیرا فقط غیرنظامیان را به  صورت تصادفی و نه هدفمندانه می کشد.

اما صرف نظر از چنین بهانه هایی، تاثیر هر دوی این خشونت ها یکسان است: با تمرکز بی وقفه بر قربانیان غربی خشونت و در عین حال نادیده گرفتن قربانیان خشونت خود غرب، این تصور به طور مداوم تقویت می شود که آنها و نه ما با اعمال خشونت مردم بی گناه را می کشند و ما همیشه قربانیان و آنها همیشه عاملان خشونت هستند. در ماه آوریل سال 2003، «آشلیگ بنفیلد» خبرنگار شبکه MSNBC پس از بازگشت از عراق افشاگری های گسترده ای در مورد نحوه پوشش رسانه ای نادرست آمریکایی ها داشت.

به عبارت دیگر بر اساس چنین افشاگری هایی، این مرگ، قتل عام و تخریب ناشی از تهاجم آمریکایی ها بود که باعث شد نفرت ضد آمریکایی و تمایل به ارتکاب خشونت علیه آمریکایی ها به شکل چشمگیری افزایش یابد. اما رسانه های آمریکا هرگز هیچ یک از این موارد را نشان ندادند، به طوری که آمریکایی ها هیچ ایده ای در این خصوص نداشتند و در نتیجه ناتوان از درک این موضوع بودند که چرا مردم مشتاق به انجام خشونت علیه آمریکایی ها هستند. بنابراین آنها چنین درکی داشتند که یا ذاتا نفرت انگیز هستند یا توسط برخی تعصبات دینی مرموز هدف قرار گرفته شده اند.

دلیل این امر این است که رسانه های آمریکا تنها یک طرف از جنگ را نشان می دهند و به تبلیغ و فریب متوسل می شوند تا بینندگان آمریکایی را بیشتر دچار جهل و نادانی کنند. به دلیل فقدان هر گونه بحث رسانه ای در مورد این قربانیان و انگیزه های آنها، این حملات به سادگی و بدون دلیل محکوم می شوند و در نتیجه مردم نیز از درک اینکه واقعا چه اتفاقی افتاده، عاجزند.

این دقیقا همان چیزی است که هنوز هم اتفاق می افتد. از آنجا که من این هفته به امریکا سفر کرده ام، من به معنای واقعی کلمه شاهد پوشش خبری حملات بروکسل در شبکه های آمریکایی بوده ام. این حمله از بسیاری از زوایا تشریح می شد اما هیچ کس به این سوال پاسخ نمی داد که چرا بلژیک - و آمریکا و فرانسه قبل از آن - توسط داعش هدف قرار گرفتند. و همانطور که مطالعات در سال 2004 نشان داد انگیزه اصلی برای انجام چنین اقداماتی خشم گسترده مسلمانان از خشونت های غربی و دخالت در امور جهان است.

نکته مثل همیشه توجیه کاری نیست بلکه اخلاقی جلوه دادن های غیر قابل توجیه برای هدف قرار دادن غیرنظامیان با خشونت است. بنابراین پرداختن به قربانیان غربی و نه غیر غربی در نهایت موجب خواهد شد تا مردم ما با ناآگاهی از واقعیت ها با چنین حملاتی مواجه شوند.

داشتن رسانه هایی کاملا دروغ پرداز، همان تعریف دقیق تبلیغات است. و این چیزی است که اکنون تا حد زیادی در پوشش رسانه های غربی در پی چنین حملات تروریستی در غرب رخ می دهد.

*جماران