این خبر نشان می‌‎دهد که طیف مداحان در ایران همچون انتخابات گذشته تصمیم گرفته‌اند وارد رقابت‌های انتخاباتی شده و رای مردم را آنگونه که می‌خواهند هدایت کنند. ورود مداحان به عرصه سیاست همیشه با نقدهای مهمی از سوی کارشناسان امر به ویژه مراجع تقلید روبرو بوده است و علمای قم بارها تاکیده کرده‌اند که جلسه‌های اهل بیت نباید آمیخته به مسائل سیاسی باشد.

احمدی نژاد و منصور ارضی در سال‌های ابتدایی ریاست جمهوری احمدی نژاد

در همین ارتباط و با توجه به نظر منفی اکثر علما در مورد سیاسی شدن مراسم مدح یا مصیبت ائمه اطهار، می‌شود به چهار نکته اشاره کرد.

اول: نیت مردم از حضور در چنین مراسمی استفاده از فضای معنوی آن است. بسیاری از کسانی که در این مراسم‌ها شرکت کنند به این نیت که ساعتی از مسائل دنیوی دور باشند و حالتی عرفانی پیدا کنند و به قول خود هیئتی‌ها «سبک بشوند» در این جلسات شرکت می‌کنند. این معنا نشان می‌دهد که مردم دوست ندارند نیت آنها که گریه بر مصیبت‌های اهل بیت است آمیخته به مسائل سیاسی به ویژه مسائل انتخاباتی شود.

دوم: رهبرانقلاب بارها تاکید کرده‌اند که هیئت‌های مذهبی نباید سکولار باشند. سکولار نبودن در اینجا یعنی حساسیت داشتن به مسائل جهان اسلام. یعنی آگاه کردن مردم از خطر تکفیر، جهالت و ظلم جهانی نسبت به انسان ها. این آگاهی نیز باید از سوی کارشناسان صورت بگیرد مثل روحانی که منبر می‌رود. روحانی، مداح، مسئول جلسه و ... همه یک هیئت را تشکیل می‌دهند. پس نباید مداحان تصور کنند که تنها وظیفه آنهاست که برای مردم روشنگری کنند.

باید پرسید که این مداحان بر اساس چه تخصص علمی به خود اجازه می‌دهند در مورد صفر تا صد مملکت سخن بگویند و اظهار نظر کارشناسی کنند. آیا داشتن صدای خوب و خواندن یک انسان را کارشناس مسائل سیاسی می‌کند؟

سوم: سابقه حضور مداحان در انتخابات هم روشن است. آنها در سال 84 و 88 تمام تلاش خود را انجام دادند تا محمود احمدی نژاد در انتخابات پیروز شود. آنها حتی در میتینگ‌های انتخاباتی احمدی نژاد هم حاضر می‌شدند و به نفع او سخن می‌گفتند و مداحی می‌کردند.

همین افراد که روزی سینه چاک احمدی نژاد بودند، بعد از فاصله گرفتن شهردار سابق تهران از آنها، شدیدترین و رکیک ترین الفاظ او و دولتش را مورد خطاب قرار می‌دادند و حتی یاران احمدی نژاد را تهدید به قتل کردند. سوالی که اینجا مطرح است این معناست که مردم چگونه به این افراد اعتماد کنند؟ کسانی که در حمایت و مخالفت با افراط رفتار می‌کنند چگونه می‌توانند نقش راهبر مردم را بازی کنند. اعتماد کردن به کسانی که اشتباه کرده‌اند کار عقلانی به نظر نمی‌رسد.

احمدی‌نژاد، محمدرضا طاهری و سعید حدادیان در جشن پیروزی انتخابات ریاست جمهوری 88 در میدان ولیعصر

چهارم: این مداح می‌گوید که می‌خواهند تلخکامی برجام را جبران کنند و این درحالی است که رهبرانقلاب در پاسخ به نامه رئیس جمهور در مورد برجام نوشتند :«خرسندي خود را از اينكه مقاومت ملت بزرگ ايران در برابر تحريم‌هاي ظالمانه و تلاش دانشمندان هسته‌ای در پيشبرد اين صنعت مهم و كوشش خستگي ناپذير مذاكره‌كنندگان، سرانجام طرف‌هاي مقابل را كه برخي از آنان به دشمني با ملت ايران شهره‌اند، وادار به عقب‌نشيني و رفع بخشي از آن تحريم‌هاي زورگويانه كرد، ابراز مي‌دارم و از جنابعالي و هيئت مذاكره و شخص وزیر محترم و همه‌ي دست‌اندركاران تشكر مي‌كنم»

حالا سوال این است که وقتی رهبرانقلاب از روند مذاکرات و نتیجه آن رضایت دارند، چگونه می‌شود این افراد از برجام به تلخی یاد می‌کنند و می‌خواهند این تلخی را جبران کنند. نکته جالب در این میان این است که این مداحان خود را در صف اول ولایت پذیری می‌دانند.

در پایان باید گفت که بهتر است مداحان به واسطه امکانی که در اختیار دارند که آن هم عنایتی است از سوی خداوند، اجازه بدهند مردم از مراسم مذهبی، فیض معنوی ببرند و اجازه ندهند نیت‌های خالص مردم بازیچه مسائل سیاسی شود.

*عصزایران