طبیعی بود که به عنوان یک خبرنگار ، بسیار مشتاق حضور در این رویداد بزرگ مذهبی و معنوی و گزارش شگل گیری دوباره یک ملت ستمدیده، آن هم با هویت و تحت بیرق حضرت اباعبدالله الحسین ع باشم. 
در آن ایام ساختار حکومتی در عراق سامان مناسبی نداشت و این کشور توسط یک شورا که ریاست آن دوره ای بود، اداره می شد. گشت ها و ایست و بازرسی های نیروهای امنیتی بسیار محدود و تجهیزات و آموزش آنها در حد ابتدایی بود و بالاخره کثیفی معابر و قطعی مکرر آب و برق بر این نابسامانی ها دامن می زد.
با این همه، شور و شوق مردم و زایرانی که از سایر کشورها برای برپایی مراسمی درخور که سالها از آن ممانعت به عمل آمده بود، وصف ناپذیر به نظر می رسید.
همه چیز با خوبی پیش می رفت تا اینکه در روزهای تاسوعا و عاشورا، همانگونه که انتظارش را می کشیدیم، تحرکاتی آغاز شد. طبیعی بود بعثی های آن روز که سالها بر امکانات و مردم مظلوم عراق تسلط داشتند، برگزاری مراسمی چنین باشکوه را برنتابند و یزیدوار در پی رقم زدن عاشورایی دیگر برآیند.
چند انفجار پی در پی که نزدیکترین آنها در خیابان پشت حرم حضرت ابوالفضل ع و با فاصله از آن به وقوع پیوست، تعدادی از عزاداران را به خاک و خون کشید.
با شنیدن صداهای انفجار و رویت ستونهای دود ، شاید در ساعات اولیه و ابتدایی پس از وقوع انفجارها انتظار می رفت  که مردم، عزاداری را رها کرده و هریک به سویی بگریزند، اما خیل جمعیت پابرهنه که فریاد لبیک یا حسین سر می دادند و هروله کنان خیابانهای منتهی به حرم مطهر را زیر پا می گذاشتند، خبر از ماجرای دیگری می داد. این جمعیت چند صد هزارنفری با بی اعتنایی به تحرکات چند تروریست بعثی ، به حرم حضرت ابا عبدالله (ع) وارد شد و پس از زیارت و طواف آن حد فاصل بین الحرمین تا حرم حضرت قمربنی هاشم (ع) را طی کرده و به مقام شامخ علمدار دشت کربلا احترام گذاشتند و آنگاه چونان سیلی جاری، همه پلشتی ها را با خود پاک کردند.

دیگر کوچکترین اثری از التهاب وجود نداشت. حالا ما و سایر همکاران خبری که طی 48 ساعت گذشته تمام تلاشمان را برای تهیه و ارسال اخبار آرام بخش در کنار فهرست مجروحان و شهدای ایرانی به کشور به کار بسته بودیم، می توانستیم با فراغت بیشتری زیارتی کنیم و جانی صفا دهیم.

امروز اما یازده سال از آن روزها گذشته است. حکومت مستقر و نهادهای برآمده از دل آن، نیروهای پلیس و امنیتی مجهز و آموزش دیده با گشتهای مرتب و سیطره ها یا همان ایست و بازرسی های منظم و حتی حضور مکرر نیروهای خدمات شهری برای تمیز کردن سطح معابر و تخلیه سطلهای زباله - که چهره شهر کربلا خصوصا مرکز آن را کاملا تغییر داده و متفاوت ساخته است، همه و همه بیانگر عزم ملی و نوید بخش آینده ای روشن برای سرزمین عراق است.
کانالهای متعدد تلویزیونی عراق اخبار حمله یگانهای ارتش و نیروهای مردمی به گروههای تکفیری در اطراف سامرا و چند نقطه دیگر را پخش کرده و با حضور مقامات دولتی و فرماندهان نظامی به تشریح آن می پردازند. چندین میلیون عزادار حسینی از عراق و شیعیان سایر کشورها، در کربلا حضور دارند. مسیرهای منتهی به کربلا، مملو از جمعیت و متراکم است. دسته های عزاداری با شور و موکبهای پذیرایی با عشق به کار خود ادامه می دهند. همه آمده بودند، کردها، ترکمن ها، هیات زنان شیعه و سنی کرکوک، حتی کشیشهای کلیساهای عراق؛ گروه هایی از شیعیان تانزانیا، سوءد، لبنان، و،،، همه آمدند تا در برابر عظمت حماسه عاشورا سر تعظیم فرود آورند و به مقام شامخ سرور و سالار شهیدان و یاران باوفایش ادای احترام کنند.
در این خیل جمعیت و فشردگی آن، زیر دست و پا ماندن و حتی جان دادن چند نفر بعید نیست؛ در حالی که در اغلب موارد خون از دماغ کسی نمی آید. صد البته طبیعی تر آن که در این میان، بقایای رژیم بعث که حالا دیگر حتی استخوانهای بیشتر سرانشان در گور پوسیده، در غالب گروههای تکفیری سر برآورده و تلاش مذبوحانه ای به خرج دهند تا شاید یکی دو حمله کور را به مدد بزرگنمایی تبلیغی و خبری، چند برابر نشان داده و تمام آنچه در پیش گفته شد را تحت الشعاع قرار دهند.
این جاست که نقش تدابیر مدیران رسانه ها و دروازه بانی اخبار باید آشکار شود و نقشه تکفیری ها را نقش بر آب سازد.

هم اکنون کم نیستند همکاران رسانه های مختلف در کربلا اعم از خبرنگار، عکاس خبری و تصویر بردار که طی چند شب گذشته نه صدای انفجاری را به گوش خود شنیده اند و نه ستون دودی دیده اند. آنچه چند شب پیش - همچون شبهای پیش - در کربلا دیده می شد، تداوم عزاداری ها بود و تلاش همه دست اندرکاران برای برگزاری هر چه باشکوهتر و مطمئن تر یکی از بزرگترین و منحصر به فردترین تجمعات مذهبی جهان.

شوربختانه باید بگویم چند خبر انعکاس یافته در بامداد یک روز در یکی - دو خبرگزاری کشور از حمله کور صورت گرفته به بیابانهای اطراف کربلا و تکثیر و کپی آن در برخی سایت و رسانه های دیگر، بیش از آن که هوش مندانه، دقیق و آرام بخش باشد؛ نشانگر هیجان زدگی خبری و بی دقتی در تهیه و ارسال آنهاست. این که یک  منبع خبری رسمی کشور به نقل از یک سایت نه چندان معتبر عراقی، خبر از انفجار های متعدد در کربلا بدهد لاجرم منجر به آن می شود که دیگری بنویسد بوی باروت فضا را در برگرفته و یکی دیگر، خبر از شنیده شدن صدای انفجارها ی متعدد بدهد. 
اکنون بیش از صدای هر انفجاری، باید زنگ خطری به گوش برسد که نکند تکفیری ها به هیجان زدگی برخی دست اندرکاران رسانه ها پی برده و از آن برای بزرگنمایی تقلاهای آخرشان سوء استفاده کنند؟!

گمان دارم همگان موافق باشند که پدیده داعش، بیش از آن که واقعی باشد، ساخته بزرگنمایی رسانه هاست. چه آن روز که مدعی تشکیل دولت اسلامی عراق و شام در توییتر بود و چه امروز که با همت شیربچه های شیعی و علوی در عراق و سوریه آخرین دست و پاهای خود را می زند.
منابع عراقی اعلام کرده اند بیش از 20 میلیون نفر زایر در کربلا حضور پیدا کرده اند. این خبر در کنار اخبار پیروزی نیروهای دولتی و مردمی بر گروهک تکفیری اصلی ترین زیر نویس شبکه های خبری عراق ااست که نشان از جهت گیری صحیح انتشار خبر در رسانه های این کشور دارد. این در حالی است که بر اساس اعلام منابع ایرانی حدود یک میلیون و  سیصد هزار زایر ایرانی از مرزهای کشور به قصد زیارت اربعین وارد کشور عراق شده اند. اگر متوسط وابستگان این افراد را 5 نفر در نظر بگیریم با عددی بیش از 6 میلیون نفر در کمترین حالت مواجه می شویم که ممکن است تنها به علت یک بی دقتی خبری، نگران عزیزانشان شوند.

برخورد حضرت امام در روزهای نخستین جنگ تحمیلی را به یاد بیاوریم.  ایشان در بخشی از سخنانشان در جمع مردم، از صدام و لشکریان تا بن دندان مسلحش با عنوان دیوانه ای یاد کردند که سنگی انداخته و مردم هم می روند و جوابش را می‌دهند.
در حالی که ما اکنون با یک گروهک شاخ شکسته و چند تروریست روحیه از دست داده مواجهیم.  نکند با بزرگنمایی و هیجان زدگی خبری، داعشی ساخته باشیم که دیگر حتی وجود هم ندارد!

منبع جماران، محمدعلی نادعلی زاده