اين روزها زمزمه‌هايي از آنسوي آبهاي خليج فارس به گوش مي‌رسد كه كاملاً مغاير با واقعيت‌هائي است كه در منطقه جريان دارد. بعد از اظهارات هفته گذشته سعودالفيصل وزير خارج مادام‌العمر عربستان كه جمهوري اسلامي ايران را به مداخله در يمن، عراق و سوريه متهم كرده و گفته بود اگر ايران نيروهايش را از اين كشورها خارج كند بخشي از مشكلات منطقه حل خواهد شد، دبيركل شوراي همكاري خليج فارس نيز ادعاهائي از همين نوع مطرح كرده است. وي مدعي شده ايران نسبت به مداخله در امور برخي كشورهاي عرب اقدام مي‌كند و با اين كار، امنيت و ثبات اين كشورها و كل منطقه را به خطر مي‌اندازد. بعد از اين دو، نوبت به رجب طيب اردوغان رسيد كه او نيز عليرغم اينكه طشت رسوائيش در پرورش دادن تروريست‌هاي داعش و تكفيري‌ها در دامان خود به زمين افتاده، به مسئولين ايراني اهانت كرده است.
به نظر مي‌رسد پيوستگي اين اظهارات، واكنشي به شكست اقدامات مداخله‌جويانه تركيه، عربستان و ديگر كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس در سوريه مي‌باشد كه امروز براي تطهير خود از عوارض حمايت از تروريسم، به دنبال فرافكني و فريب افكار عمومي هستند. امروز بر هيچكس پوشيده نيست كه رژيم سعودي در سالهاي اخير وظيفه‌اي جز تأمين نفت ارزان براي حاميان غربي خود و صدور تروريسم سلفي براي مقابله با موج بيداري اسلامي و مقاومت ضد صهيونيستي نداشته و با همكاري شيوخ عرب و سران تركيه مديريت ترويج تروريسم را در منطقه برعهده داشته است، اما اكنون كه اين سرمايه‌گذاري سنگين و حيثيتي، اعتبار اين كشورها را در جهان درحد سركردگان تروريسم و مروجان اصلي آن تنزل داده و تزريق پول‌هاي كلان نفتي به بنگاههاي تبليغاتي غربي نيز نتوانسته چهره مخدوش اين رژيم را ترميم كند، اقدام به اين فراكني‌هاي بي‌ثمر و تهوع آور نموده‌اند.
براين اساس و در ادامه تبعات شكست پرهزينه عربستان و تعدادي ديگر از كشورهاي عربي حوزه خليج فارس و تركيه، افكار عمومي جهاني بويژه ملتهاي منطقه، خود را در مقابل شنيدن سخنان فريبكارانه و فرافكنانه كه معنا و مفهومي جز در پيش گرفتن سياست فرافكني و نسبت دادن اتهامات به ديگران براي خارج كردن خود از زير اين علامت سؤال بزرگ ندارد، واكسينه كرده‌اند و بخوبي به اين هدف حاميان تروريسم و مداخله‌گران منطقه‌اي پي برده‌اند كه آنها با طرح اين قبيل مسائل و متهم كردن جمهوري اسلامي ايران قصد دارند خود را از زيربار عوارض منفي مداخلات تروريستي خارج كنند.
حاميان ايجاد كنندگان بحران سوريه و پشتيبانان اصلي تروريسم در منطقه مثل عربستان، قطر، امارات و تركيه اكنون به عنوان برهم زنندگان آرامش، امنيت و نظم جهاني از همه طرف تحت فشار افكار عمومي ملتها قرار دارند، بدون آنكه توجيهي براي اقدامات خود داشته باشند. متهم كردن ديگران، كهنه‌ترين ترفندي است كه آنها براي فرار از اين جرم به آن متوسل شده‌اند.
بسيار مضحك است كشورهايي كه سالها در امور داخلي سوريه، عراق،‌ بحرين، لبنان، يمن و... آنچنان آشكارا مداخله كرده و همه جا سخن از لزوم مسلح كردن تروريستها و حمايت از ديكتاتورها بر زبان جاري نموده‌اند، اكنون با جسارت، ديگران را به مداخله در سوريه متهم كرده و گنده‌گويي مي‌كنند! آيا سعودي‌ها و ديگر همپالگي‌هاي آنان در شوراي همكاري و نئوعثماني‌هاي تركيه، پاسخي براي چرائي حرص و ولع خود براي سقوط حكومت سوريه و جنايت‌ها و فجايعي كه از طريق تروريست‌هاي داعش، جبهه النصره و ارتش به اصطلاح آزاد سوريه مرتكب شده‌اند، دارند؟!
اگر لشكركشي به بحرين و سركوب مطالبات بحق و مسالمت آميز مردم اين كشور و حمايت از سعودي‌ها از رژيم اقليت آل خليفه، دخالت در امور داخلي ديگر كشورها نيست، چه اسمي را بر آن مي‌توان گذاشت؟
آيا اعزام تروريست به عراق و تامين سلاح و مواد منفجره مورد نياز آنها براي برهم زدن نظم و آرايش سياسي مورد انتخاب مردم عراق معناي ديگري جز مداخله مي‌تواند داشته باشد؟
اگر حمايت از ديكتاتورهاي فراري تونس، يمن و ديگر كشورهاي عربي و پناه دادن به آنها و تشكيل دولتهاي سايه براي برهم زدن توازن منطقه‌اي به نفع ديكتاتورها، به معناي دخالت در امور داخلي كشورها نيست، پس چيست؟
اگر برقراري پيوند ميان سرمايه‌هاي بادآورده نفتي شيوخ منطقه با گروه‌هاي تروريستي و تندرو در سرتاسر جهان، از اندونزي و پاكستان و افغانستان و چچن گرفته تا خاورميانه و اروپا، حمايت از تروريسم نيست، پس چيست؟
اگر اظهارات صريح جوبايدن معاون رئيس‌جمهور آمريكا كه سياست همپيمانان منطقه‌اي آمريكا مثل عربستان، قطر، امارات و تركيه را عامل غيرقابل كتمان رشد افراط‌گرايي و گروه‌هاي تروريستي در منطقه معرفي كرد، به معناي دخالت در امور داخلي كشورها و برهم زننده آرامش و نظم جهاني نناميم، چه عنواني را بايد براي آن در نظر گرفت؟
شايد اين واكنش انفعالي شكست خوردگان بازيهاي منطقه‌اي و حاميان اصلي تروريسم، دليل ديگري نيز داشته باشد كه بايد سرنخ آنرا در احياي اقتدار هسته‌اي ايران و احتمال دستيابي به توافق هسته‌اي ميان ايران و كشورهاي 1+5 جستجو كرد. اما حاميان تروريسم در منطقه بايد بدانند جمهوري اسلامي ايران در هر حال كشوري مقتدر است كه حرف اول را در منطقه مي‌زند و كساني كه از تروريسم حمايت مي‌كنند فرجامي غير از گرفتار شدن در دام تروريست‌ها ندارند. منبع: جمهوری اسلامی

  تعداد بازديدها: 1580

    نسخه قابل چاپ