تقریبا هر روز بخش قابل توجهی از وقت ما به مطالعه اخبار از طریق سایت ها می گذرد. 
این امر به خودی خود کار بسیار خوبی است، زیرا سبب آگاهی بیشتر ما از روند تحولات سیاسی و فرهنگی و اقتصادی از ایران و جهان می شود. طبیعی است که با این آگاهی ها می توانیم شناخت بهتری از وضعیت خودمان داشته باشیم، جایگاه‌مان را بهتر بشناسیم و از نیروهایی که در کشور هستند، انرژی های ذخیره شده، جریان های سیاسی و فرهنگی موجود و همه چیز تصور بهتری داشته باشیم و مهم تر از همه از ضعف ها آگاهی یابیم و اشتباهات را بشناسیم و جبران کنیم.
اما اغلب بهره ای از این کار نمی بریم. چرا؟ این را باید به سطح کیفی این قبیل سایت ها مربوط بدانیم. مقصودم از سطح کیفی تنها این نیست که غالب اخبار آنها تکراری هستند وآنها را از روی یکدیگر بر می دارند. حتی این هم نیست که اخبار کم محتوا هستند و به صورت جدی، انعکاس نمی یابند و حتی این هم نیست که در ارائه از نظر حرفه خبری، مجریان غالبا به صورت آماتور عمل می کنند. بلکه مقصودم در اینجا نکته دیگری است.
از سایت های معمولی و محلی که بگذریم، آنچه را از میان این سایت ها می توان به عنوان سایت جدی از آنها یاد کرد، سایت هایی که پول و امکانات از سوی نهادهای مختلف پشت آنهاست، هیچ گونه اراده جدی برای ارائه اخبار به صورت شفاف ندارند. بلکه به جای آن غالبا قصد آن را دارند تا آمال و آروزهای خود را به دیگران تحمیل کنند و آنچه را می پسندند و درست می دانند و دلشان می خواهد مردم آن اعتقاد را داشته باشند و باور کنند، آن را ارائه کنند. این کار غالبا اهداف ملی یا مصلحت های خاص صورت می گیرد.
توجه داشته باشیم که این کار فی حد نفسه مثلا از سوی یک سایت حزبی اشکال ندارد، اما این وقتی است که دست کم چند سایت مهم در کشور باشد که کارشان این باشد که اخبار را آنچنان که هست منعکس کنند تا مردم از وضعیت موجود مطلع شوند و بدانند که اصل مسأله چیست. 
جالب است که گاه یک خبر چنان با آمال وآرزوها بیان می شود که اصلا اصل ماجرا گم شده و آنچنان گزینشی از اجزاء یک خبر کار می شود که تقریبا چیزی از اصل ما وقع در اختیار خواننده قرار نمی گیرد.
حتی این امکان وجود دارد که شما شصت تا هفتاد هشتاد درصد خبر را منعکس کنید و باقی مانده را با زرق و برق های ویژه آنچنان که دلتان می خواهد پیش ببرید. اما حقیقت آن است که سایت های اصلی کشور این رویه را ندارند و تنها به آنچه مردم باید باور داشته باشند می پردازند و از اخبار و گزارش ها به صورت یک مشت مفردات و کلمات و اسامی استفاده کرده خود صورت بندی می کنند و ترکیبی را که دلخواه است ارائه می دهند.
همین الان می توانید به برخی از این سایت ها مراجعه کنید و ببیند که چگونه با کنار گذاشتن شفافیت خبری با مصلحت اندیشی یا هر هدف مقدس دیگر، خواننده را به سمت اهدافی که می خواهند سوق می دهند. 
متهم کردن مخالفان، توجیه این که چرا فلان اقدام نتیجه نداده، محکوم کردن این و آن، افشا گری، گفتن این که در هر حال ما پیروزیم و بقیه شکست خورده، ما همه چیزمان درست است و بقیه خراب، ما راست می گوییم و بقیه دروغ، درست کردن جو روانی علیه دیگران، تهدید، تشویق، و هر نوع برخورد روانی دیگر برای تقویت یک جریان، از اصولی است که خیلی ناشیانه در این قبیل سایت ها دیده می شود. 
در مقابل، دقت علمی، واقع گرایی، بیان کردن واقعیات که می تواند هشدار لازم را در یک شرایط بد بدهد، ارائه یک تصویر درست برای به صحنه آوردن مردم جهت حل آن معضل و بسیاری از مسائل دیگر کنار گذاشته می شود.
این رویه در بازگو کردن اخبار اول از همه در سیما و بعد هم سایت های خبری مهم است که هدفشان از گفتن اخبار، جهت دادن به دیگران است تا در جریان قراردادن آنها. دلیلش هم واضح است. آنها اهداف مقدسی دارند که باید محقق شوند و خبر یک ابزار است. 
در برخی از این اخبار، حرکت یک مورچه می تواند آن قدر مهم جلوه کند که که دویدن یک ببر یا پلنگ در مقابل آن کاملا تحقیر شود. یکی از نتایج این امر دست کم گرفتن دیگران است که در زمان خود، بدترین سرنوشت را رقم خواهد زد. 
این روال نشان می دهد که ما هنوز هم ابزارهای جدید را از روزنامه و خبر و فیلم و غیره وغیره نشناخته و تصور می کنیم چون دیگران یک چشمه از بهره گیری از این ابزارها را برای اهدافشان نشان داده اند، ما باید تماما در این مسیر حرکت کنیم. 
آن وقت یک نتیجه اش آن است که می بینیم و می گویند فلان سایت خبر فارسی بیرونی بارها و بارها مشتریانش بیش از سایت هایی است که در داخل با پول ملی تغذیه می شود. چون دیدن پنج دقیقه برخی از این سایت ها، برابر با دیدن چند ساعت از سایت های خودمان، اطلاع و خبر به آدم می رساند.

ببخشید. واقعا نمی خواستم این قدر تند بروم. یه خورده عصبانی هم بودم، اینها رو نوشتم. می ترسم آخرش این خبرآنلاین وبلاگ من را ببندد. منبع: خبرآنلاین