به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، حجت الاسلام و المسلمین سید حسن خمینی در این دیدار با اشاره به  مصاحبه ای از امام در پاریس که آن درباره پدر، محل تولد و رشد ایشان پرسیده شده بود، اظهار داشت: ایشان در آن مصاحبه بعد از گفتن دو سه جمله مطلبی به این مضمون می گویند که "ما هم مثل بقیه در یک جایی بزرگ شده ایم بلکه باید ببینیم الان اوضاعمان چگونه است". طبعا خود ایشان باید چنین برخوردی می کردند زیرا تمام توجهات معطوف به انقلاب بود. اما برای ما، امام یک فرد نیست؛ یک نماد و پرچم است.

وی با طرح این سوال که چرا ما امروز یاد امام حسین(ع) را گرامی می داریم؟ افزود:  این ها احترام به آن افراد نیست؛ احترام به نمادهاست؛ کعبه یک سنگ نشانی است که ره گم نشود. همه جوامع نیاز به اینگونه نمادها دارند و اگر نباشند افراد گم می شوند. لذا علاوه بر آنکه برای منش، تفکر و راه امام کارهایی صورت می گیرد برای "حفظ یاد و شخص" ایشان هم باید کارهایی انجام شود.

یادگار امام با تاکید بر اینکه وفاداران امام همان مقدار که نسبت به اندیشه ایشان تعصب دارند، باید نسبت به شخص امام هم تعصب داشته باشند، تصریح کرد: هر چیزی که منسوب به امام است رنگ و بوی آن را هم پیدا می کند. عشق به هر چیزی باعث عشق به تمام متعلقات آن هم می شود. یک قاعده فلسفی می گوید "حب الشیء یستلزم حب متعلقات شیء". یعنی وقتی شما چیزی را دوست دارید حتی نام او را هم دوست دارید؛ در حالی که آن اسم فقط یک واژه است و حب و بغض از ذات به الفاظ هم می رسد.

وی ادامه داد: بیت لطیفی هست که می گوید "آن زلیخا از سپندان تا به عود/نام اشیاء جمله یوسف کرده بود". رهبری انقلاب می گویند من دستور ساخت هرچیزی را که تاکنون داده ام، به اسم امام خمینی گذاشته ام؛ بجز حسینیه ای که در مصلای تهران وجود دارد و دلیل آن هم این است که یک "حسینیه امام خمینی" وجود دارد و دو حسینیه به یک نام نمی توان داشت. در واقع  این مساله هم به خاطر همان علاقه است و هم برای حفظ همان نماد انجام می شود.

سید حسن خمینی با اشاره قرار گرفتن در ایام سالگرد پیروزی انقلاب گفت: کار انقلاب، بسیار بزرگ بود و ما وقتی به این مجموعه نگاه می کنیم متوجه عظمت آن نیستیم؛ مگر می شد یک سیستم سیاسی را به راحتی به هم ریخت و مجموعه جدیدی ساخت؟ البته همه این کارها با همت مردم صورت گرفت اما قضیه انقلاب مانند آن مثل معروف است که "نادر وقتی افغان ها را بیرون کرد رجز می خواند و به سربازانش می گفت آن زمان که افغانها آمدند شما کجا بودید؟ یکی از آنها پاسخ داد ما بودیم؛ اما نادر نبود". لذا از نظر منطقی تکریم امام، تکریم شخص نیست؛ زیرا نه امام به ما احتیاج دارد و نه اساسا شخص پرستی کار درستی است. تکریم امام تکریم و تذکار و توجه دادن به اندیشه و کار بزرگی است که اتفاق افتاده است و از دیدگاه ما، آینده ما در گرو این اندیشه به سعادت می رسد.

وی اظهار داشت: بزرگداشت چیزهایی که منسوب امام است، بزرگداشت امام است و هرجایی که ردپایی از این موارد است باید آن را بزرگ و گرامی بداریم؛ البته این همایش به خاطر حاج آقا مصطفی پدر امام یا خود امام انجام نمی شود، بلکه به خاطر اینکه نیاز امروز ما به امام بیش از نیاز ایشان به ماست، صورت خواهد گرفت. در این زمینه حرفهای زیادی می توان زد و گفتن زیاده از حد آن توسط من باعث ایجاد این تصور شود که از پدرانمان تعریف می کنیم؛ در حالی که این سخنان مربوط به "نسب" نیست و فراتر از آن است.

سید حسن خمینی در خصوص ابعاد اجرایی این همایش اظهار داشت:  این کار در اندازه ای باشد که از دو بعد خالی نباشد؛ نه آنقدر پایین باشد که بگوییم بضاعت ما در همین اندازه بوده است و نه اینکه آنقدر بالا باشد تا دست نیافتنی شود. می توان زمان بندی مشخصی برای آن تعیین کرد و موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی هم وظیفه دارد که در این خصوص همکاری های لازم را انجام دهد.