ادراک موجودات

در روایات است که زمین کربلا بر کعبه مفاخره و مباهات می­نمود.

و هم چنین روایتی است که زمین­ها شهادت می­دهند که اعمال خیر یا شرّ بر آنها واقع شده است.

و در روایت است که در فضیلت زمین مسجد و این که به عمل بندگان و نماز و عبادت مسرور می­گردد و از معصیت آنان ناخشنود.

همه­ی اينها دلیل این است که ادراک و شعور، منحصر در بنی آدم نیست و احساس و تالّم و تاثّر آدمی، شعبه و بخشی از شعور و ادراک در کلّ عالم هستی می باشد.

از این رو گروهی عقیده دارند که معجزه پیامبر صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم  در «تسبیح سنگریزه» این بوده که حضرت، صدای سنگ و ریگ و تسبیح آنها را به گوش مردم رساندند. نَه که سنگ را به تسبیح و ذکر وادارند.

آری، ارتباط اجزای عالم با یک دیگر، گاه نظیر علاقه و انعطاف محبّ با محبوب و عاشق با معشوق و بنده با و مولا است.

نظیر آن درخت که مشهور است در خانه­ی پیرزنی به کرامت و اعجاز حضرت علی بن موسی الرّضا علیه آلاف التّحیّة و الثناء در سفر خراسان، روییده بود و مردم و خود آن بانوی سالخورده و مؤمن مدت­ ها از آن درخت بهرمند بودند و یک روز آثار پژمردگی و برگ­ریزان در او دیده شد و طولی نکشید که به کلّی خشک شد و حیات گیاهی خود را فاقد گشت و سپس خبر رسید که امام هشتم (ع) به شهادت رسیده­اند.دقت کردند معلوم شد همان روز شهادت امام عَلَیه السَّلام روز مرگ درخت بوده است.

بدین جهت در چنین جهان پر وسعت و اسرار نمی­توانیم مفهوم روایات بسیار را منکر شویم که فرموده اند همه­ی ذرات آسمانها و زمین و فرشتگان در مصیبت مولای ما اباعبدالله عَلَیه السَّلام اظهار تاثر و هم دردی نموده و گریستند و هر کدام به نحوی و شکلی مراتب ارادت خود را به مولای خویش اعلام و هم­چنین انزجار و نفرتشان را نسبت به دشمنان آن حضرت، اظهار و ابراز داشتند...

 خبر اوّل

شیخ صدوق رضوان الله تعالی علیه در «مجالس» سند به امام سیدالسّاجدین عَلَیه السَّلام می­رساند که امام حسین عَلَیه السَّلام بر حضرت امام مجتبی صلوات الله علیه وارد شد (شاید در بیماری آن حضرت در اثر زهری که به ایشان داده بودند) امام حسین عَلَیه السَّلام وقتی نظرشان به برادر افتاد گریست. امام حسن عَلَیه السَّلام پرسیدند چرا گریه می­کنید؟

 گفتند: به خاطر این رفتاری که با شما داشته­اند.

امام حسن عَلَیه السَّلام  از حادثه­ی کربالا خبر دادند و سپس اضافه فرمودند که پس از شهادت شما، لعنت خدا بر بنی امیّه نازل می­شود و آسمان خون می­بارد و همه چیز بر تو گریه می­کند حتّی وحوش در صحراها و ماهی­ها در دریاها.

خبر دوم

شیخ صدق مقدم یعنی ابن قولویه در کامل الزّیاره از عروة بن زبیر – با اسناد- نقل می­کند که از ابوذر رضی الله عنه شنیدم وقتی که عثمان او را از مدینه تبعید نمود و ابوذر عازم «ربذه» بود. مردم به ابوذر گفتند: شادمان باش که این مصیبت در راه خدای بزرگ کوچک و اندک است.

ابوذر فرمود: آری، این مصیبت اندک است!امّا حال شما چه گونه باشد آن هنگام که حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما کشته شود؟!

(مِثل این که اباذر می­خواهد بفرماید: بله، امروز شما به من می­گویید: «شادمان باش و صبر کن و این مصیبت کوچک است»اما این مصیبت یعنی تبعید کسی مانند اباذر، مقدمه و فتح باب تمام بلاهاست که بزرگترین­ آنها شهادت و سر بریدن امام سیّدالشهداء عَلَیه السَّلام می­باشد. امروز مسلمان­ها با دیده­ی تحقیر به این گناه بزرگ – یعنی تبعید اباذر- می­نگرند اما فردا به بزرگترین مصیبت و جنایت هولناک، بلکه کفر، مبتلا خواهند گشت.)...

 خبر سوم

هم در کتاب شریف کامل الزّیاره، روایتی است که با اسناد از زراره سلام الله علیه که قسمت­هایی از آن چنین است که:

صادق آل محمد صَلّی الله عَلَیهِ وآلِه و سَلّم  به وی فرمود: ای زراره! آسمان بر حضرت حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما چهل روز خون گریست  و زمین چهل روز گریست و فرشتگان چهل روز گریستند.و هیچ زن از ما خضاب نکرد و تزیین ننمود تا سر عبیدالله بن زیاد لعنة الله علیهما نزد ما آمد و ما پس از حسین عَلَیه السَّلام همیشه گریان بودیم و جدّم حضرت علیّ ابن الحسین علیهما السّلام هرگاه به یاد او می­افتاد چندان اشک می­ریخت که محاسن شریفش تر می­شد و هر که ایشان را می­دید می­گریست.حتی فرشتگانی که نزد قبر سیّدالشهدا عَلَیه السَّلام هستند گریه می­کنند و از گریه­ی ایشان هر چه در هوا و آسمان است و فرشتگان آسمان، می­گریند و چون جان پلید عبیدالله و یزید برآمد، جهنّم، شادمانی نمود و اگر روی زمین کسانی که حجّت خدایند نبودند هر آینه زمین، شکافته می­شد و اهلش را فرو می­برد و هیچ چشمی و اشکی محبوب­تر نزد خدا نیست از چشمی که بر آن« مظلوم بگرید و اشک بریزد و هر کس بر او بگرید، حضرت رسول و فاطمه علیهما السّلام را صله و احترام نموده و حقّ ما را ادا کرده است.

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 400 تا صفحه 404

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=31282 ممنوع است *