..مورد دوم:

چرا مصیبت امام حسین علیه السّلام بزرگ، بلکه بزرگترین مصیبت­ها است؟

زیاد هم توضیح و شرح نیاز نیست. زیرا از اول دنیا تا کنون نشینده­ایم که امتی پیغمبر زاده­ی را با اصحاب و اهل بیت او در یک روز بکشند و مالیّه او و هر چه به دستشان برسد غارت کنند. و خیمه­های وی را بسوزانند. و سر او و اصحاب و اولاد او را با خاندانش شهر به شهر و دیار به دیار ببرند. و به دین و آیینی که ادعا می­کنند که پیرو آنند پشت پا بزنند و تازه، قدرت و سلطنت و حیثیّت آنان را از همان دین باشد که در خاندان این شهدا شکل گرفته و به قاتلان سر و سامانی داده، نه دین دیگر و ملّت دیگر.

و در این جا روایات و اخبار معتبر بسیار است و ما برای تبرّک فقط به چند خبر اشاره می­نماییم:

خبر اول :

در مجالس از صادق آل محمّد صَلی الله عَلیهِ و آله و سلّم نقل نموده که امام حسین بر امام حسن علیهما السّلام وارد شد (شاید در هنگام مسمومیّت و شهادت آن بزرگوار) و گریست. امام حسن علیه السّلام پرسیدند: چرا گریه می­کنید. امام حسین علیه السّلام پاسخ دادند: به خاطر این بلا که می­بینم برای شما پیش آمده!

فرمود: رفتار بد این مردم با من، سمی است که به من داده اند. اما روزی، چون روز تو نیست. سی هزار نفر به سوی تو حرکت می­کنند و تمام مدّعی اند که از امّت جدّ تو می­باشند و همه، یک نفس، به ریختن خون شما و بی حرمتی نسبت به شما و به اسارت گرفتن خاندان تو و غارت اموالت، هم پیمان و مصمم اند و در این هنگام، لعنت بر بنی امیه فرود می­آید و آسمان خون می­بارد و هر چیز بر تو می­گرید، حتی وحوش در بیابان­ها و ماهی­ها در دریاها.

 خبر دوم :

شیخ اجل اقدم، ابوالقاسم جعفر بن قولویه رضی الله عنه در «کامل الزّیاره» سند به صادق آل محمّد صَلی الله عَلیهِ و آله و سلّم می­رساند که فرمود: چون امام حسین علیه السّلام کشته شد خاندان ما شنیدند که منادی، ندا برآورد:

«الیوم نزل البلاء علی هذه الامّة»:«امروز، بلا بر این امت نازل گردید» و از این پس، روی شادی را نخواهند دید تا قائم شماعجّل الله تعالی فرجه قیام نماید و سینه های شما را شفا دهد و دشمنان شما را بکشد و به واسطه­ی خون ریخته­ی شما خون بریزد.

امام صادق علیه السّلام فرمود:

اهل بیت ما از این ندا، به شیون آمدند و گفتند حتما واقعه­ای رخ داده که ما بی­خبریم و پس از چندی که خبر شهادت ابا عبدالله علیه السّلام رسید حساب کردند، آن ندا در همان شبی بود که در آن روز حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما به شهادت رسیده بود.

خبر سوم :

در علل الشّرایع از عبدالله بن الفضل روایت نموده که به صادق آل محمّد صَلی الله عَلیهِ و آله و سلّم عرض کردم یا ابن رسول الله چگونه، روز عاشورا روز مصیبت و غم و شیون و گریه شد و روز وفات رسول خدای و فاطمه و امیرالمؤمنین و امام حسن علیه السّلام به این مرتبه نیست؟!

فرمود: راستی که روز قتل حسین علیه السّلام، مصیبتش اعظم از سایر ایّام است. زیرا اصحاب کسا که پنج تن بودند و اکرم و گرامی­ترین خلق می­باشند، هنگامی که رسول خدا صَلی الله عَلیهِ و آله و سلّم از دنیا رفت، تسلّی مردم به حضرت علی و زهرا و حسنین علیهما السّلام بود و همین طور با رفتن هر یک دیگران مایه تسلّی و آرامش خلق بودند اما وقتی حضرت سیّدالشهداء علیه السّلام رفت، کسی نبود که یادگار پنج تن پاک باشد. از این رو گویی همه پنج تن در روز عاشورا به شهادت رسیده­اند و روز قتل حسین بن علی صلوات الله و سلامه علیهما از نظر مصیبت، اعظم ایّام است. آری با فقدان امام حسین، فقدان همه پنج تن احساس می شد، سلام الله علیهم اجمعین؛ تا آخر حدیث.

 خبر چهارم :

عالمه­ی غیر متعلّمه، عقیله ی رسالت، و پرورش یافته در دامن تقوا و عصمت، حضرت زينب ارواحنا لتراب اقدامها الفداء آن طور که مرحوم شیخ مفید در ارشاد و هم چنین دیگران نقل نموده اند در شب عاشورا، سیدالشهداء علیه السّلام گفت:

«واثکلاه، لیت الموت اعدمني الحیاة، الیوم ماتت امّی فاطمة، و ابی علی، و اخی الحسن، یا خلیفة الماضی ]الماضین[ و ثمال الباقی ]الباقین[ …»:

«وای از این مصیب عظما و داغ بزرگ. کاش مرده بودم. امروز، روز مرگ مادرم زهرا و پدرم علی و برادرم حسن مجتبی است سلام الله علیهم ای یادگار گذشتگان و پناه باقی­ماندگان!!»

 خبر پنجم :

در خصال از عمر بن بُشر نقل می­کند که به حضرت «ابواسحاق» (یعنی صادق آل محمّد صَلی الله عَلیهِ و آله و سلّم ... زیرا ابواسحاق، کنیه آن جناب است. که «اسحاق مؤتمن» فرزند آن بزرگوار بوده، که همسر «نفیسه خاتون» بانوی پرهیزکار و عالمه­ای از این خاندان می­باشد) گفتم: چه وقت مردم ذلیل شدند؟

فرمود: آن روز که امام حسین صلوات الله و سلامه علیه به قتل رسید و زیاد ادعا شد (یعنی معاویه، بر خلاف همه قوانین اسلامی زیاد را هم که پدرش معلوم نبود کیست، ادعا کرد که پسر ابوسفیان و برادر معاویه لعنة الله علیهم است) و روزی که «حُجر بن عدی» (یار وفادار و دانشمند حضرت علی علیه السّلام) را شهید ساختند.

منبع : ترجمه و شرح زیارت عاشورا، تلخیص کتاب شفاء الصدور فی زیارة العاشور، نوشته مرحوم آیت الله حاج میرزا ابوالفضل مجتهد تهرانی (پدربزرگ همسر مرحومه امام خمینی)، به کوشش: مرحوم حجت الاسلام حسن ثقفی تهرانی (برادر خانم امام خمینی)، چاپ دوم سال 1386، انتشارات هاد، صفحه 176 تا صفحه 179

* استفاده بدون ذكر نشاني : http://www.hankh.ir/?p=30497 ممنوع است *