امیدی معتقد است رمالان به صورت سازمان یافته عمل نمی کنند و معمولا به صورت انفرادی یا گروه‌های 2 نفره اقدام به انجام اعمال مجرمانه خود می‌کنند. تعداد بالای شکایات از رمالان و دعانویسان در کشور در حالی اتفاق می افتد که گفته می‌شود سطح آگاهی شهروندان بالا رفته است اما هنوز هستند برخی افرادی که به دلیل وجود برخی زمینه های فرهنگی برای حل مشکلات‌شان به دعا نویسان متوسل می شوند و هزینه های کلانی را بابت این کار می پردازند.

دعانویسی با کارت ویزیت

ظاهرا برای اطلاع یافتن از آینده و سرنوشت تنها یک راه وجود دارد، مراجعه به رمال و دعانویس. تعدادشان در شهرمان کم نیست و مراجعان‌شان هم آنقدر کم نیستند که نتوانند سالانه یک میلیارد و 300 میلیون ریال به جیب آنها سرازیر کنند. ابزار کارشان هم چندان گرانقیمت نیست، چند کتاب قدیمی که عموما ورق ورق شده اند،‌ یک تسبیح از نوع شاه مقصود که یا به دیوار آویزان است یا دانه های آن به سرعت در بین انگشتانشان حرکت می کند، یک آیینه، یک میز کوچک مستعمل و تصاویری که روی دیوار اتاق خودنمایی می کند به همراه گل هایی مصنوعی که چند سانتی متر خاک روی آنها نشسته چیدمان اتاقی را تشکیل می دهد که قرار است از سرنوشت و آینده مراجعه کننده خبر بدهد و گرهی از مشکلاتشان باز کند.

گرفتن وقت از رمالان و دعانویسان یکی از ملزوماتی است که باید قبل از مراجعه رعایت کرد والا مشتری بدون نوبت‌ یا پشت در می ماند و دست خالی می‌رود یا سرنوشتش بر اثر خستگی رمال درست رقم نمی‌خورد و ممکن است باعث بروز مشکلاتی در آینده برای او شود.

اگر چه در گذشته ای نه چندان دور نحوه کار این افراد دهان به دهان می‌چرخید و هیچ نشانه مکتوبی از آنها در دست نبود اما چاپ کارت ویزیت در سال های گذشته قسمتی از کار و کسب این افراد شده به گونه ای که بسیاری از رمالان برای جذب مشتری بیشتر به چاپ کارت ویزیت روی آورده و از این طریق تعداد مشتریان خود را زیادتر می‌کنند. کارت ویزیت‌هایی که در روی اکثر آنها احادیثی از ائمه نوشته شده تا بتوانند با استفاده از ابزار دین، مشتری بیشتری جذب کنند.

اگر چه دعانویسان سنتی بیشتر در کوچه پس کوچه‌های خیابان مصطفی خمینی و امامزاده سید اسماعیل،‌ خیابان خاوران، شهرک‌های مشیریه و کاروان و حول و حوش بازار تهران زندگی می کنند اما در محله‌هایی چون هفت حوض نارمک،‌ خیابان آفریقا، دروس، مقدس اردبیلی و سعد آباد نیز می‌توان دعانویسان مدرنی را دید که در خانه ای شکیل و مملو از وسایل زندگی مدرن برای برطرف کردن مشکلات زندگی مراجعه‌کنندگان سر کتاب باز می‌کنند، ‌فال قهوه می‌گیرند، سفره دور کردن اجنه پهن می‌کنند و بابت این کار «سخت» هزینه‌های بالایی را طلب می کنندکه معمولا مراجعه‌کنندگان بدون هیچ اعتراضی آن را می‌پردازند. همین اعتماد به فالگیران و دعا نویسان باعث شده تا این افراد بتوانند با استفاده از ساده لوحی افراد یک میلیارد و 300میلیون تومان در آمد داشته باشند.

دکتر علی مراد حیدری با بیان اینکه فالگیران و دعا نویسان سعی در امیدوارکردن مردم به امور غیر واقعی دارند به تهران امروز می گوید...

گرفتن پول در قبال فالگیری از شهروندان مصداق بارزکلاهبرداری است و یک تا 7سال حبس برای این افراد در قانون پیش بینی شده است. وی تاکید می‌کند:‌ ماده یک قانون تشدید مجازات مرتکبان اختلاس، ارتشا و کلاهبرداری تصریح می‌کند که هرکس از راه حیله و تقلب مردم را به داشتن اموال واهی فریب دهد و از این طریق مالی به دست بیاورد، کلاهبردار محسوب شده و علاوه بر رد اصل مال به صاحبش به یک تا 7 سال حبس و پرداخت جزای نقدی معادل مالی که اخذ کرده محکوم می شود.

به گفته این استادیار دانشگاه حضرت معصومه (س) قم، ‌مطابق بند 18 ماده 3 قانون مصوب سال 1324 نیز هرگونه اقدام به رمالی، جن‌گیری و فالگیری جرم محسوب می‌شود و مطابق بند 18 ماده3 آیین‌نامه همین قانون، فرد یا افرادی که از طریق رمالی و پیشگویی در منزل یا مغازه اقدام به فریب مردم کنند و این کار را به عنوان کسب و پیشه خود قرار دهند، مرتکب جرم شده و قانون برای این افراد مجازات حبس و جزای نقدی را پیش‌بینی کرده است. وی تصریح کرد:‌ اگر این افراد با فالگیری و رمالی مرتکب کلاهبرداری شوند علاوه بر مجازات ذکر شده، به‌عنوان کلاهبرداری نیز تحت تعقیب قضایی قرار می‌گیرند.