رحمت فراگیر الهی

این ماهی که در آن قرار داریم (یعنی ماه رمضان) ماهی است که به ماه رحمت الهی معروف است. در این ماه خداوند نظر رحمت خود را بر تمام بندگان خود می افکند و این بدان معنی نیست که در ماههای دیگر رحمت الهی وجود ندارد، بلکه منظور این است که در این ماه رحمت الهی بر بندگان خود بی حد، وسیع است به طوری که این ماه به ماه میهمانی خدا نیز معروف است، چنان چه در دعاهایی هم که در ماه مبارک رمضان می خوانیم؛ می گوییم: “اللهم اغن کل فقیر” یعنی “خدایا هر فقیری را غنی فرما”، “اللهم اشبع کل جائع” یعنی “خدایا هر گرسنه ای را سیر فرما” و… که این نشان دهنده آن است که در این ماه، رحمت خداوند فقط شامل مسلمانان نیست، بلکه شامل هر بنده ای که در دنیا زیست دارد می باشد، زیرا که همه از فرزندان آدم ابوالبشر هستیم و باید به یک دین واحد آن هم اسلام ناب محمدی (صلی الله علیه و آله) روی آوریم که با توجه به این رحمت واسعه الهی؛ ما نیز در این روز از خداوند خواستاریم رحمت خودش را بر سرتاسر جسم و جان ما بپوشاند.

و ارزقنی فیه التوفیق و العصمه : وتوفیق (طاعت) و حفظ از گناهان را روزیم فرما.

منظور از توفیق چیست؟

منظور از توفیق همان موفقیتی است که خداوند نصیب انسان می گرداند تا در راه اطاعت و بندگی او قدم بردارد و یا به قولی دیگر منظور از توفیق همان ذکر شریف “لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم” یعنی “نیست چرخش و قوتی مگر (به قدرت و فرمان) خداوند بلند مرتبه بزرگ” به طوری که انسان هیچ عملی را نمی تواند انجام دهد مگر این که خداوند او را نیرو و قوت بخشد و در امور او را موفق بدارد چرا که خداوند خالق تمام موجودات عالم است و بر هر چیزی احاطه دارد و بر هر چیزی قادر است.

منظور از “والعصمه” چیست؟

همان طوری که در بالا توضیح داده شد انسان در هیچ کار خیری موفق نمی گردد مگر این که خداوند او را یاری نماید و در این جا منظور از “والعصمه” باز نوعی از توفیق الهی است که در این نوع آن از خداوند خواستاریم ما را از انجام معاصی و گناهانش مصون و محفوظ بدارد چرا که هر بلا و مصیبتی که بر انسان وارد می شود از گناهانی است که مرتکب می گردد. ما نیز در این روز از خداوند می خواهیم که به ما توفیق طاعت و بندگی عطا نموده و از انجام گناهان و معاصی مصون و محفوظ بدارد.

و طهر قلبی من غیاهب التهمه یا رحیما بعباده المومنین : و دلم را از تاریکی های تردیدها و اوهام باطل پاک دار ای خدای مهربان بر اهل ایمان.

عاقبت تردید در دین مبین اسلام

شک و تردید یکی از اعمالی است که ممکن است انسان را از مسیر خود منحرف کرده و به هلاک بکشاند که این شک و تردید گاهی اوقات نسبت به بندگان خدا می باشد که آن به منزله رفتارهایی است که بندگان نسبت به یک دیگر مشاهده می کنند و گاهی اوقات شک و تردید در دین مبین اسلام و دستوراتی است که از طرف خداوند برای انسان نازل گردیده است که آن ناشی از احاطه کامل شیطان بر وجود انسان است که ممکن است انسان را سریعا به پرتگاه هلاکت برساند، چنان چه خداوند (عزوجل) در قرآن می فرماید: “و من یرتد منکم عن دینه فیمت و هو کافر فاولئک حبطت اعملهم فی الدنیا و الاخره و اولئک اصحاب النار هم فیها خالدون” یعنی “و کسی از شما که در دین خدا تردید می کند، پس می میرد در صورتی که کافر از دنیا رفته، پس اعمالشان در دنیا و آخرت حبط گردیده و از بین می رود و آنان از یاران و اصحاب آتشند به طوری که در آن جاودانند” ما نیز در این روز به خداوند پناه برده و از او خواستاریم که دل ما را از شک و تردید نسبت به دیگران و نسبت به دین مبینش نجات داده و از شر شیطان رها سازد.

منبع : www.mafad.ir