االلهمّ اجْعلني فيهِ من المُتوكّلين عليكَ واجْعلني فيهِ من الفائِزينَ لَدَيْكَ واجْعلني فيهِ من المُقَرّبينَ اليكَ بإحْسانِكَ ياغايَةَ الطّالِبين.

خدايا قرار بده مرا در اين روز از متوكلان به درگاهت ومقرر كن در آن از كامروايان حضرتت ومقرر فرما در آن از مقربان درگاهت به احسانت اى نهايت همت جويندگان.

چون تو گفتی بیا! در ماه تو دست نیاز به درگاهت دراز کردم و به سوی تو آمدم تا بگویم :

 اللهمّ اجْعلني فيهِ من المُتوكّلين عليكَ

ای خدا! مرا در این روز از آنان که ( در تمام امور) بر تو توکل می نمایند قرار ده!

به من معرفت و یقینی ببخش که جز برای تو کاری انجام ندهم و جز تو به کسی امیدوار نباشم و از غیر تو نهراسم و غیر از تو چشم طمع به کسی نداشته باشم. به هر آن چه تو نسبت به من انجام می دهی راضی باشم و بدانم که تو جز خیر و فضیلت برای من نمی خواهی پس با واگذار کردن امور به تو تنها بر خودت توکل کنم.چه این که همه امور به دست خداست و او قادر است که همه خواسته های شرعی و ایمانی مرا جامه عمل بپوشاند.

اگر من بر او توکل نمایم با حمایت او اراده ام قوی و عزمم راسخ می گردد ، موانع و مزاحمات روحی ام خنثی می شود من با مسبب الاسباب پیوند می خورم و با چنین پیوندی دیگر جایی برای نگرانی و تشویش خاطر باقی نمی ماند. سختی ها برایم نرم و آسان میگ ردد، اسباب و وسیله ها برایم فراهم می شود و در راحتی و وسعت و کرامت جای می گیرم.

واجْعلني فيهِ من الفائِزينَ لَدَيْكَ

و مرا در این روز از آنان که نزد تو فوز و سعادت یابند قرار ده.

تا در پهنه توکل و عرصه راحتی و وسعت ، خوشبختی و پیروزی را مرور کنم. فتحی که زاییده سعادت است و تو آن را بر اثر ایمان و عمل صالح بر من ارزانی داشته ای.

این نشان از آن دارد که پایه اصلی سعادت ، اراده و خواست خود من است که باید وسایل لازم را برای ساختن خویش و جامعه ام فراهم سازم و از تو بخواهم تا شرایط روحی ، جسمی ، محیطی و فرهنگی مناسبی برای رسیدنم به هدف های والا فراهم نمایی و آنگاه که من در این راه قرار گرفتم تو مرا سعادتمند خواهی نمود تا در آخرین مرحله زندگی نیز پیروزمندانه به حیاتم خاتمه دهم و در سرای دیگر هم در بهشت زیبایت سکنی گزینم. این شدنی نیست مگر این که من از مقربان درگاه تو باشم.

پس ای خدای مهربانم!

واجْعلني فيهِ من المُقَرّبينَ اليكَ

و مرا در این روز از مقربان درگاهت قرار بده.

خوب می دانم که ایمان و عمل صالح ، مرا مقرب درگاهت می سازد. مقامی که خداپرستان آگاه حتی بهشت را با یک جلوه ذات پاک تو معامله نمی کنند. جایگاهی که انسان در محضر محبوب جای می گیرد و حضور تو ملازم با امنیت مطلق و آرامش کامل است.

مرا به این سمت رهنمون باش که در آغاز مشمول یک سلسله مواهب معنوی گردم و چون به تو نزدیکتر شوم تو با من سخن بگویی و بر اثر آن مراوده بر من نظر رحمت بیفکنی و مرا از آثار لغزش های گناه پاک سازی و در نتیجه از عذاب دردناکت نجات دهی و غرق در نعمت های گسترده ات گردانی و من چون تو را می طلبم ، در بهشت نیز با چشم قلب جمال تو را مشاهده می کنم. تنها به دیدن تو می اندیشم و از آن زیبایی، لذت روحانی و توصیف ناپذیر به من دست می دهد که یک لحظه آن از تمام دنیا و آن چه در دنیاست برتر و بالاتر است ! در آن حال چیزی محبوب تر از نگاه به جمال تو نیست و من غرق در آن نگاهم.

بإحْسانِكَ ياغايَةَ الطّالِبين

به احسانت، ای منتهای آرزوی درخواست کنندگان.

آن مقام زیبا را به من ببخش . تو خود قادری آن عظمت را به من ارزانی داری، پس عنایت نما و مرا مشمول این لطف قرار بده.

منبع : http://www.askquran.ir/thread5194-2.html