انصار الخميني (ره) :: شرح دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

تاريخ انتشار: 06 مرداد 1391 ساعت 07:27:22

شرح دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان

«اللّهمَّ اَعِنّی فیهِ عَلی صیامِهِ و قیامهِ و جَنِّبنی فیهِ من هَفَواتهِ و اثامهِ و ارزُقنی فیهِ ذِکرکَ بِدَوامهِ بِتَوفیقکَ یا هادی المُضِلّین»

در هفتمین روز از ماهت دست نیاز به سوی درگاه بی نیازت دراز نموده و از تو می خواهم:

«اللّهم اعنّی فیه علی صیامه و قیامه»

«خدایا! مرا در این روز به گرفتن روزه و اقامه نماز یاری کن.»

روزه ای که مرا به حکمت می رساند و در پرتو آن معرفت حقیقی می یابم و به یقین می رسم و آنگاه دیگر باکی ندارم که برای تو همه سختی ها و دشواری ها را تحمل نمایم زیرا صبری می گیرم که بهشت زا و آرام بخشاست و نمازی که به من سکون قلب و تانی و پاکی از کبر می بخشدو همه گناهان گذشته ام را محو می کند و رحمت الهی را از آسمان بر من فرو می فرستد.

و من با یاری گرفتن از آن دو قدرت می گیرم و با همه جاذبه های شر و فساد مبارزه می کنم. بتهای وجود و اجتماعم را در هم می شکنم به همه زشتی ها و خوی های ناپسند پشت پا می زنم و جان خویش را با معنویت و تقوا و خلوص و ایثار آذین می بندم. فضیلتها محیط زندگی ام را می پوشاند و انگاه من حقیقتا جانشین خداوند در روی زمین می شوم.

لازمه آن منزلت دوری از هوا و هوس و وصل به محبوب و معبود است.

پس ای امید امیدواران:

« و جَنِّبنی فیهِ من هَفَواتهِ و اثامهِ »

« و مرا از لغزش ها و گناهان دور ساز»

ریا و عجب و تکبر و حب جاه و شهوت و حسد و طمع و ظلم و نفاق و غضب و قساوت قلب و جهل و کینه و اسراف و غیبت و تهمت و فحشا را از جامعه وجودم بزدای و جانم را با علم و عمل و اخلاص و ایمان و ایثار و رجاء و تواضع و وفای به عهد و امنت داری و عفت و عفو و زهد و تفکر و عبادت و محبت منور گردان.

« و ارزُقنی فیهِ ذِکرکَ بِدَوامهِ »

« و ذکر دائم نصیبم فرما »

تمام روز به یاد تو باشم و از تو جدا نگردم، تا به عالم صفا و نورانیت قدم بگذارم و به مقام قرب تو نایل گردم.

خدایا! ذکر زبانی و قلبی آمیخته با هم را نصیبم کن، تا در سایه عرش و در پناه تو قرار گیرم. تو را حاظر و ناظر و خود را در محضر تو بدانم. هر امر واجبی را گردن نهم و از هر کار حرامی روی گردان باشم. چنان از تو بترسم که گویا در دادگاه عدل تو ایستاده ام و چنان لذت ببرم که گویا در جوار رحمتت از نعمت های گسترده و زیبای تو بهره می برم. تنها تو را ببینم، به تو بیاندیشم، در عظمت تو غرق شوم، در دریای بی کران رحمت تو غور نمایم، خود را فراموش کنم و در انجام کارها خودی نیابم و تا آن جا پیش روم که به مرتبه انقطاع کامل و شهود و فنا برسم. حجاب های دنیوی را پاره کنم، علاقه های مجازی و غیر حقیقی را ببرم و به منبع خیرات و کمالات بپیوندم. به معدن عظمت و جلال و کمال و خیر و نور راه یابم و با چشم باطن انوار اجمال الهی را مشاهده کنم.

« بِتَوفیقکَ یا هادی المُضِلّین »

« به حق توفیق بخشی تو ، ای رهنمای گمراهان »

این بنده گنهکارت را هدایت نما که همه این توفیق از جانب توست . لطفت را شامل حالم کن تا جمالت را نظاره کنم و از آن نگاه عظمت گیرم. در اوج قله فتح به یاد تو باشم که یاد تو نقطه شروع سیر و سلوک به سوی قرب توست.

منبع : http://www.askquran.ir/thread 5194.html