شگفتا ! جملگی منتظر بودیم‌ که مذاکرات جاری بین ایران و آمریکا باعث ریزشِ "دلار" شود ، و احتمال میدادیم حرام خوارانِ تحریم از کوره برون روند ، اما و اما در خیال مان نمی آمد که یکی از اعضاء شورایی که نام "فرهنگ" را به پیشانی دارد سخنی از او رسانه ای شود که از حدود ادب خارج باشد!

ظاهراً فشار سیلابِ عصبیتِ بر خودحق دیدن ، آنچنان سهمگین است که از برخی سیاسیون گذر کرده و به برخی نیروهای به اصطلاح انقلابی و فرهنگی رسیده !

واقعیت این است ؛ ادب ؛ لزوماً هماهنگ با ثروت نیست تا هر پول داری حتما مودب هم باشد ، نیز لزوماً هماهنگ با ایمان هم نیست تا هر مومنی حتما مودب هم باشد. و روشن است که ادب با سیاست هم پیوستگی ندارد تا هر مسئول و صاحب منصبی حتما فرد مودبی باشد. اتفاقاً میدان سلائق سیاسی یکی معرکه های پر خطری است که وقتی برانسان میگذرد عریان کننده بود و یا نبودِ "ادب" است.

در برابر شخصِ بی ادب در هر سَمت و سِمتی باشد ، آنچه می تواند پاسخ به بی ادبی هایش باشد ، این است که ؛ "ادب" را بشناسائیم ، یعنی؛ همواره از "ادب" بگوییم و بنویسیم و بخوانیم تا هر چه بیشتر "ادب" نهادینه شود و رفته رفته بی ادبان بعد از رسوایی ، از صفحه مسئولیت و رسانه ها محو شوند.

علامه طباطبایی درمعرفی ادب مینویسد: "ادب  شکل زیبای رفتاری آدمیان است"

 حضرت امیر(ع) فرمود: "در دگرگونی های زمانه متن انسانها ظاهرمیشود".

بزرگان اخلاق با استفاده از این سخن حکیمانه بر این باوراند که نهان پنهان آدمی درمواقع حساس ظهور کرده و درآن بزنگاه است که اندوخته های اخلاقی خود را نمایان میکند. اگر انسان در شرائط عادی یا شرائط دلخواه خودباشد انتظار روش ها ومنش های "مؤدبانه"، انتظار کاملا سهل الوصولی است چرا که کنترل یک خودرو  در یک فضای باز و نبود هیچ عامل خطر و بازدارنده ای عادی و ساده است ، اما وقتی شرائط بحرانی شود آنگاه است که همه مهارت راننده برای کنترل صحیح خود و خودرو بظهور می رسد.

خاستگاه به شدت مهم برای "ادب" داشتن؛ میدان فعّال "گرایشات و تعصبات" است!

 قابل قبول نیست که در رسانه ملی که از بوجه بیت المال تامین می شود ، شخص و یا اشخاص غیر مودبی صاحب آنتن باشند که بهره ای از ادب نداشته و خصوصا وقتی بخواهند از دین و اخلاق بگویند! چراکه خروجی آن [خدای نخواسته] منتهی به دین گریزی و دین ستیزی می شود!

کسانیکه خود را در شأن معلمی و یا جلوه دینی در جامعه قرار داده اند بجاست که در خلوت خود ، در مورد آموزه های قرانی در باب ادب و اخلاق ، به تامل بنشینند و سپس زبان باز کنند!

 در قرآن سخن از روشِ مؤدبانه شخصیت های بزرگی است که حتی در برابر دشمن شان حاضر به شکستنِ حریم ادب نبودند . به عنوان نمونه ؛

 هابیل در برابر تهدید بی ادبانهِ قابیل در کمال ادب پاسخ داد؛ "اگر شما دستت را بخون من آغشته سازی ، ولی من دست را به سمت تو بلند نخواهم کرد تا شما را از پای در آورم." (مائده /۲۸) 

وقتی اعراب جاهل و بی ادب به پیامبر بزرگوار اسلام اهانت کردند و گفتند: "او فقط گوش است"!  یعنی ؛(معاذالله) فاقد شعور است! پیامبر در کمال ادب فرمودند: "درمسیر ایمان بخدا و محبت به مؤمنین گوش بودن زیباست".(توبه/۶۱)

 سیاستمدارانی که جانب حق را دارند و یا حداقل علاقه به ماندگاری خود در افکار عمومی هستند ، بجاست برای گزینش افراد در حول و حوش خویش ، به غیر از همسویی سیاسی ، به ادب و مودب بودن منتخبان خود نیز باندیشند.

جناب حافظ در این رابطه گوید:

حافظا علم و ادب ورز که در مجلس شاه

هرکه را نیست ادب لایق صحبت نبود

*جماران