این اتفاق البته به معنای نهایی شدن این دو لایحه نیست و در نهایت این صحن مجمع است که باید درباره این لوایح برای سومین بار نظر بدهد و خوشبختانه به نظر می‌رسد اعضای مجمع با توجه به اصول و مواردی که در تحلیل مسئله باید مد نظر قرار گیرد رأی مشابهی با کمیسیون مشترک که یک بازوی مشورتی است و نمایندگان دولت ماه‌ها برای اقناع آن در جلسات فشرده چانه‌زنی کرده‌اند، ندارد.
این خبر اما نخستین پرسشی که به ذهن متبادر می‌کند این است که چه اتفاقی رخ‌ داده و چه شرایط و وضعیتی تغییر کرده که پس از هفت سال مخالفت و مقاومت مجمع با این لوایح، کمیسیون مشترک این نهاد نظری متفاوت می‌دهد و از تأیید این دو لایحه دفاع می‌کند؟
قطعاً تغییرات زیادی را می‌توان در این حوزه برشمرد و بدان اشاره کرد، اما نکته اینجاست تمامی این تغییرات اتفاقاً نظر قبلی اعضای مجمع برای متوقف کردن این لوایح را حداقل برای شرایط و زمان حاضر تأیید کرده و درست نشان می‌دهد. شاید اگر همان سال‌های ۹۶ و ۹۷ که لوایح پالرمو و سی‌اف‌تی در مجلس تصویب شد، مجمع هم آن‌ها را تأیید و دولت اجرا می‌کرد می‌شد تا حدی از اثرات مثبت آن‌ها در گره‌گشایی روابط اقتصادی و مالی با کشورهای دیگر و اقتصاد جهانی بهره برد یا حتی از وقوع برخی اتفاق‌ها جلوگیری می‌شد مانند ‌اینکه پول‌های ایران بلوکه نشود یا حتی ترامپ برای خروج از برجام با دشواری‌هایی روبه‌رو شود و اروپایی‌ها بتوانند توافق‌هایی مانند «اینستکس» را اجرا کنند، اما الان خود مدیران اجرایی هم می‌دانند پذیرش و اجرای این کنوانسیون‌ها نوشداروی پس از مرگ سهراب است.
مهم‌ترین چیزهایی که الان تغییر کرده بازگشت دوباره دونالد ترامپ به ریاست جمهوری و فرمان اجرایی او برای اعمال سخت‌ترین برنامه تحریم و فشار اقتصادی علیه کشورمان است، همراه با سیاست و ادبیاتی که بوی تهدید می‌دهد. در این شرایط عضویت ما در کنوانسیون‌های ذیل اف‌اِی‌تی‌اف نه ‌تنها نمی‌تواند گشایشی در تجارت و مبادلات مالی ما با کشورهای دیگر که با تنبیه و مجازات وزارت خزانه‌داری آمریکا روبه‌رو هستند ایجاد کند بلکه قفل و بندهای بیشتری بر پای دولت و اقتصاد ما خواهد زد. جالب اینکه سخنگوی مجمع فرموده‌اند تأیید این لوایح به معنای پذیرش اف‌اِی‌تی‌اف نیست. در پاسخ باید گفت این عذر بدتر از گناه است زیرا در این صورت ما کنوانسیون‌های ذیل یک نهاد نظارتی مالی را می‌پذیریم و اجرا می‌کنیم بدون آنکه عضویت در اصل آن نهاد را قبول کنیم. به تعبیر دیگر ما محدودیت‌ها و الزامات آن را می‌پذیریم و خودمان را متعهد می‌کنیم بدون اینکه از امتیازها و مزایای اصل ماجرا بهره‌مند شویم. بر فرض اینکه ما با اجرای این دو کنوانسیون بخواهیم برخی مراودات و مبادلات مالی را هم تسهیل کنیم و سنگ‌ها را از پیش پای کشورهای دوست خود برای تجارت برداریم، چه تضمینی وجود دارد که همین کنوانسیون‌ها مشکلات دیگری برای ما ایجاد نکنند. به‌ عنوان ‌نمونه در شرایطی که ایالات‌ متحده آمریکا سپاه پاسداران را در فهرست گروه‌های تروریستی خود قرار داده و کشورهای اروپایی نیز برای گنجاندن نام آن در فهرست گروه‌های تروریستی خود خیز برداشته‌اند یا در وضعیتی که همین کشورها حزب‌الله متحد جمهوری اسلامی ایران در محور مقاومت و حماس را گروه تروریستی می‌دانند آیا عضویت ما در کنوانسیون بین‌المللی مقابله با تأمین مالی تروریسم (سی‌اف‌تی) معقول و به نفع ماست و سبب نمی‌شود ما زیر فشار قرار بگیریم. شاید برخی بگویند عضویت ما با تحفظ خواهد بود، اما تجربه نشان نداده این تحفظ‌ها مانع قدرت‌های غربی برای اعمال فشار و پرونده‌سازی نیست؟نگارنده در زمان درست یعنی امضای برجام موافق تصویب و اجرای این کنوانسیون‌ها و حتی عضویت در اف‌اِی‌تی‌اف بود و از آن دفاع می‌کرد، اما اکنون به نظر می‌رسد نظر دولت و موافقان تأیید امروز که تغییر موضع داده‌اند تنها فرار به جلو از وضعیت نامطلوبی است که به دلیل تأخیر و مقاومت غیرمنطقی در زمان درست عضویت ایران در این معاهدات به وجود آورده‌اند.

*روزنامه قدس